– Bijë… nuk ka rrugë tjetër. Pasi babai fitoi një pushim në det nga firma, ku ka të drejtë të shoqërohet edhe nga bashkëshortja, domethënë nga unë, pse të mos e shfrytëzojmë. Ashtu-ashtu, ne nuk do ta shihnim detin me sy, prandaj shko ti në fshat tek tezja, derisa ne të kthehemi – me tha nëna, e cila ishte e gëzuar tej mase për mundësinë që ia kishin ofruar në firmë babit.
Ndonëse nuk ma kënda, u desh të pranoja [wp-like-locker]që të humbisja në atë fshat të largët dhe malorë, ku as dreqi nuk bënte vezë.
Të nesërmen u bëra gati dhe u nisa për në fshat, bashkë me një shoqen time të klasës, me të cilën isha katër vite rresht në një klasë në gjimnazin e qytetit. Prania e saj dhe fakti që edhe atje do të rrinim bashkë, paksa ma lehtësonte mërzinë. Unë nuk isha vajzë që kënaqet me pula, lopë, kuaj etj. Por, për mua ishin dy gjëra që i bëja me kënaqësi; mësimi dhe dashuria. Edhe në shkollë më njihnin si nxënëse të shkëlqyeshme, por edhe si “pidh i fortë”, siç i dëgjoja djelmoshat të komentonin për pamjen time.
Pikërisht këto komente të djelmoshave më shtynë që të mendoj edhe për jetën seksuale, përpos mësimit, të cilit i përkushtohesha tej mase. Njëkohësisht, pamja dhe forma e trupit tim, e cila përcillej me një bukuri të pa rezistueshme, mundësonin që edhe profesorët të më vardiseshin, se jo vetëm nxënësit.
– Ja, këtu banon tezja jote… Natyrisht edhe unë këtu banoj, por shtëpitë nuk i kemi aq afër – më tregoi me gisht Liria, shoqja ime e klasës, derisa minibusi iu afrua fshatit.
Ishte një fshat piktoresk, por i humbur fare në dynja. Nuk e kuptoja se si jetonin këta njerëz në një vendbanim kaq të vogël dhe kaq larg nga qyteti. Me t’u paraqitur në oborrin e tezes Hanemsha, vërejta se ajo mbytej nga punët e shumta që kishte. Në një qoshe lehte një qen, diku më larg pëllisnin lopët, kudo nëpër oborr shëtisnin pulat… Të gjitha këto kërkojnë përkujdesjen e njeriut.
– E mjera tezja, sa shumë punë po bejka këtu – mendoja në vete.
U desh që disa herë të thirr emrin e saj, për t’u paraqitur ajo më në fund para syve tanë. Ishte e veshur me ca rroba të pista, me të cilat punonte në ahur. Me trup dukej e mirë, por edhe fytyra i dukej e bukur, por shumë e skuqur. Ajo nuk bënte grim dhe dallavere të ndryshme, sikurse ne në qytet, por ishte krejt natyrale.
– Pa shihe, pa shihe se kush më ka ardhur… Ahaaaaa… E ke harruar krejt tetën moj Shkurta – fliste teta Hanë, derisa afrohej.
– E po… E din ti moj teta se sa obligimet i kemi ne në qytet! – desha të arsyetohem, sepse vërtetë kurrë nuk kisha shkelur pragun e saj.
Rrethanat kanë qenë të atilla që nuk ndiqeshim edhe aq fort. Megjithatë, i yti kurrë nuk mund të harrohet. Kurë-kurë, pa ia shkelur pragun, nuk ke qare.
Tezja na ftoi brenda, por Liria nuk pranoi. Më premtoi se do të vij pas ca orësh me një shoqe të saj, e cila nuk kishte ndjekur shkollën e mesme, por që fillimisht e ka obligim të paraqitet në shtëpi me kohë. Këtë e kishte rregull shtëpiak, e që çdo shkelje do t’i kushtonte shtrenjtë.
– O zot… Çfarë regjimi paska kjo – mendova për një çast në vete.
E vëreja edhe në shkollë se si rrinte kokulur dhe nuk argëtohej sikurse ne që jemi nga qyteti. Nuk e kuptoja fare këtë mënyrë të jetës, edhe pse e dija që secili do të pajtohej, nëse nuk do të kishte rrugëdalje tjetër.
Pasi i shkëmbyem ca llafe me tetën, ajo më tha se mund të pushoj pak, sepse rruga ishte e mundimshme për mua, ndërsa ajo do t’i përfundoj ca punë rreth kafshëve. Në ndërkohë Liria erdhi me shoqen e saj dhe mua mu qelën pak sytë. Mbetëm të vetmuara në një dhomë, unë, Liria, dhe shoqja e saj, Genta, e cila që në fillim më pëlqeu. Ishte një vajzë e pashme, me trup bombastik, fytyrë të lezetshme dhe sy të shkruar, që i qitnin xixa. Shihej qartë se kjo ishte copë e gjysmë, prandaj nuk ia kanë lejuar shkollimin, sepse do të bënte kërdi në qytet.
– Përshëndetje mike… Uaaaa, çfarë cope… – me foli Genta, e cila dukej të ishte e lirë dhe mjaftë llafazane.
– Përshëndetje Genta… Besoj se nuk kamë nevojë të prezantohem, sepse Liria më ka zënë ndonjëherë në gojë gjatë bisedës me ty, a po jo? – i thash, duke u munduar të paraqitesha sa më e ftohtë për fillim.
– Po si, po si… Më ka treguar se je pidhi më i mirë në shkollë! – ia tufi ajo, pa fije turpi që po fliste më dikë që për herë të parë e takonte.
– Mos ia zë për të madhe… Genta është e tillë… Gjynah që nuk pati mundësi të shkollohej – ia priti Liria.
Pavarësisht shprehjeve të saj, Genta disi mu fut në zemër menjëherë. Për herë të parë mu ngjall një dëshirë që ta përqafoja një femër, të rrija bashkë me të, të shtrihesha në shtrat dhe të flejë e mbërthyer për trupin e saj. Ajo, sikur mi lexoi mendimet dhe mu afrua e më përqafoi, sikur të ishim njohur me vite të tëra, por që një kohë nuk jemi parë. Për një çast më puthi ëmbël në qafë, pastaj në faqe, kur njëra prej puthjeve ishte fare pranë buzëve.
O zot… sa shumë e kam përmbajtur veten, kur në atë çast dëshiroja ta puthja në gojën e saj të lëngshme dhe shumë simpatike.
– Mezi kam pritur të të shohë, sepse Liria më ka folur shumë për ty. Më ka thënë që djelmoshat lëpiheshin sa herë të shikonin, ndërsa profesorët gjatë shpjegimeve, sytë i mbanin shpesh të ngulitur në trupin tënd – fliste Genta, ndërsa unë vetëm i shikoja buzët e saj se si lëviznin ëmbël.
– Më folur kah del shpirti, edhe ti s’po ma lëshojke rrugën ë?!… Më ke mahnitur edhe me trup edhe me bukuri, por edhe me aftësi komunikuese. Nuk e mendoja që një femër fshati mund të jetë kaq inteligjente dhe e fortë – i jepja komplimente Gentës, të cilat vërtetë i meritonte.
Ishte femra e parë që më bëri të mendoj për një aventurë, ndryshe nga që kisha përjetuar në qytet. Nuk e kuptoja vetën se pse më lindi kjo dëshirë.
Se edhe Genta e dëshironte këtë, u vërejt qartë. Sikur mos të ishte Liria me ne, ajo do më vërsulej menjëherë në përqafim dhe puthje. Këtë e dëshiroja edhe unë, por se më duhej të paraqitesha më e matur.
– Më falni, sepse mua më duhet prapë të shkoj në shtëpi… Kthehem përsëri, mos u merakosni – tha Liria, e cila dukej se e kishte kuptuar që ishte e tepërt në mesin tonë.
U mundova ta bind që të rrinte, ndërsa arsyetohesha se pse me këtë Gentën flisja më shumë se me të, por Liria ishte mike e mirë. Ajo dinte të sillej në çdo situatë dhe nuk hidhërohej, edhe nëse i thoja se duhej të më lente vetëm me ndonjërin nga djemtë e shkollës.
Liria doli, ndërsa teta Hanë ende merrej me punët e saj në ahur. Mbetëm të vetmuara unë dhe Genta në dhomë. Sapo u kthyem nga oborri, ku e përcollëm Lirien, Genta më shikoi në sy duke u buzëqeshur ëmbël dhe i shtriu krahët.
– Eja e dashur të të përqafoj përnjëmend, sepse ai përqafim para syve të Liries ishte fals – me tha kuçka fshatare, duke ma mbështjellë belin me krahët e saj të gjatë.
Sapo më shtrëngoi, filloi të më puthë në faqe disa herë, por që gjithnjë e më shumë i afrohej gojës sime. Në një moment, sikur një hajdute dhe me shpejtësi të madhe më puthi direkt në buzë. O zot sa shumë më joshi, sa që edhe unë e putha atë në buzët e shijshme katrore. Kjo i mjaftoi asaj që ta përsëris këtë, por që me mjeshtëri diti t’i shndërroj ato puthje në ndjenjën epshore, e që edhe trupi filloi të dridhej.
Pa vetëdije, ia mbështolla belin e hollë me muskulaturë të shtrënguar, duke e përkëdhelur ngadalë dhe me shije. Më pas i futa duart nën bluzën e hollë, për t’ia prekur lëkurën e bardhë si bora, e cila kurrë nuk ishte ekspozuar në diell.
– Uhhhhh… Sa e bardhë që je… Ta ha krejt trupin – i thash nga ndjenja e kënaqësisë dhe dëshirës që ta kisha krejt lakuriq në shtrat.
– Mi kap cicat e dashur… Mi shtrëngo… Shijoi se sa të forta janë – më urdhëroi Genta, veprim të cilin menjëherë e bëra.
Sapo dora i preki gjinjtë e njomë të Gentës, mu shfaq një dëshirë e pa rezistueshme që t’ia thithë majat. Ishte kjo një përvojë e parë për mua, por njëkohësisht edhe dëshirë e flaktë, e cila kurrë më parë nuk ka ekzistuar në kokën time.
– Oooohhhh… Thithi e dashur… Shtypi… Ndrydhi se janë të kallura – gjëmonte me zë të ulur Genta, nga frika se do na dëgjonte teta Hanë.
Nuk e kishim problem, nëse dikush do të na hynte në dhomë, sepse ne ishim në katin e dytë të shtëpisë, ku shkallet për tu ngjitur lartë ishin jashtë dhe shiheshin nga dritarja jonë.
Edhe për një kohë kemi qëndruar në atë dhomë dhe, pasi teta kishte mbaruar punët dhe u ngjit në dhomën tonë, ne vazhduam muhabetin, e përfunduam edhe darkën dhe tetës ia komunikuam dëshirën tonë.
Ishte një ide që unë të shkoja tek Genta për të fjetur, sepse atje do të argëtoheshim më mirë dhe më lirshëm. Ajo kishte kushte më të mira në shtëpi se sa teta Hanë, e cila nuk e kundërshtoi idenë tonë.
E tani, besoj se do e merrni me mend se si kemi kaluar te Genta gjatë natës. Megjithatë, ju premtoj se do ju tregoj krejt historinë ndonjë herë tjetër.[/wp-like-locker]
