Përse i vrau UDB-ja…?

…Është me rëndësi të veçantë në villimin e këtij shkrimi ,apo si jë far hyrje të them ca fjalë mbi një LETËR QARRKORE e cila ato vite, dhe sidomos gjate 1981, në shumë adresa personalitetesh dhe institucionesh të krerëve të LKJ-së dhe disave në Kosovë, si Veli Devës, Xhavit Nimanit e Mahmut Bakallit, Xhevdet Hamzës dhe Azem Vllasit etj. Por tanimë, gjendej kjo letër e shkruar nga Njujorku nga Prof Nikolla Kosta, edhe në sirtaret e UDB-së dhe KOS-it jugosllav,madje e palosur origjinali edhe në dosien voluminose të cilën Shërbimet e fshehta të sigurimit të Jugosllavisë dhe Sektori diplomatic të cilët e mbanin të ashtuquajtur ,,DOSJE ZA NEPRIJATELSKA ALBANSKA EMIGRACIJA,, (Dosje mbi emigracionin armik shqiptar) që në këndin e djathë lartë mbante edhe siglën ,,Strogo drzhavna tajna,, (Fshehtësi e lartë shtetërore).Pra, kopje të kësaj letre mbante edhe SDB e Maqedonisë në Shkup, sepse vjente nga Nju Jorku, dhe nga organet e sigurimit të shtetit trajtohej si një letër e nënshkruar nga një person, pas të cilit ,mendohej, se qëndronin krerët më të lartë të mërgatës shqiptare andej Oqeasnit,nga Prof. Nikolla Kosta.Prandaj, UDB-ja Jugosllave një kopje nga origjinali I saj ia kishte dërguar njëkohësisht edhe krerëve të Sigurimit në Tiranë… Shikuar sipas përmbajtjes, por edhe nga një referat i shkruar atë kohë nga shefi të kabinetit të Kryetarit të KK të LK të Kosovës, Xhafer Karahoda, shohim se e njëjta iu është dedikuar autoriteteve më të larta të atëhershme partiake e shtetërore të RS të Kroacisë, Sllovenisë dhe të Bosnjës e Hercegovinës. Është e rëndësishme të thuhet se prof. Kosta letrën e shkruan në emër të gjithë shqiptarëve të SHBA-së, të cilët, siç thuhet në të, “janë thellë të shqetësuar për fatine vëllezërve shqiptarë në Jugosllavi”.

Për shkak disa të dhënave të panjohura deri më sot që ofrohen në këtë letër, të cilat janë tepër të rëndësishme për historiografinë shqiptare, të njëjtën duhet ta nxjerrin nga arkivat e fshehta institucionet shqiptare në Tiranë dh eta botojnë në tërësi, ose me trajtimin dhe shtjellimin e kësaj letre e cila ka një rëndësi të madhe për historiografinë tone, të merren dhe bëjnë qasje shkencore dhe analitike historianët por edhe njerës të profileve të tjera dhe të publicistikës, për të mirën dhe të vërtetën e luftës dhe aktivitetit politik të mëtgatës sonë e cila bëri gjatë viteve kundër regjimit serbosllav dhe dhunës ndaj shqiptarëve,që nka koha e Franjo Herleviqit,Lluka Banoviqit, Petar Graçaninit, Stane Dolancit etj. etj.

Dhe, gjitha informacionet raportet dhe analizat te cilat beheshin dhe e tere e verifikuar nga tereni nen obrelen e nje hijerarhije rigoroze dergoheshin ne forma elaboratesh dhe ne shumen e rasteve depeshe te shifruara per raste urgjente dhe me poste special per mes linjeve ajrore organeve dhe sektoreve te fushave te vecanta te nivelit federative dhe anasjelltas tek kryeshefat e Sherbimeve te UDB ,por edhe te KOS-it…!

… Për planet e hartuara operative secrete si dhe urdhërat e nënshkruara nga Stane Dolaci dhe Zdravko Mustaq në Kabinetet e UDB-së dhe KOS-it Federativ jugosllav në Beograd, gjegjësisht për likuidimin e Jusuf Gërvallës dhe disa shqiptarve të tjerë në Perëndim, paraprakisht kishin dhënë pëlqim ,,zyrtar,, edhe disa nga krerët e Komitetit Qendror të LK, e në saje të raportit operativ të shefave të SDB-së për Kosovë dhe të Selim Broshës, shef sektori për emigracionin shqiptarë krahinor I cili mbulohej më herët nga Kojko Medinica, Spasoje Gjakoviq,Mehmet Shoshi dhe Mehmet Maliqi dhe klani i tyre në Prishtinë dhe Shkup (me të cilët në këtë drejtim edhe kryeshefat e Shërbimeve sekrete sllavo-maqedone në koordinim të planeve operative të nivelit republican me atë federative, paraprakisht kishin bërë një të ashtuquajtur ,,kombinacion operativ,, duke I transferuar nga Kosova në redaksinë e ,,Flakës,, në Shkup Teki Dërvishin,Jusuf Gërvallën,Mehmet Emërllahun, Nexhbedin Sobën dhe ca të tjerë të cilët, tanimë do të ishin për disa vite me rradhë nën vëzhgimin permanent dhe përcjellje të vazhdueshme nga një rrjet më I gjërë gazearësh në relacionin Shkup-Prishtinë (ku duhet të përmendi se rezidentë këtu ishin Sefedin Sulejmani me pseodonimin ,,Sokrati,, të cilin e mbanin në lidhje Evzi Mehmedi dhe Sllave Vasovskië ishte edhe Sllavka Biljanovska,zv.kryeredaktorje,të cilën e mbanin në lidhje direkte Dushko Trajkovski dhe Nikolla Ilievski… Madje si informatorë të përbetuar: Adem Gajtani, Enver Shala,Sejdali Saliu, (i cili pas një ,, misioni,, të kryer me me klanin e Gostivarit në krye me Despod Aleksovskin Stojçe Gjorgjievski, Temelko Boshkovskin dhe Zhivko Mtevskin, u emrua në sketorin e tyre si nëpunës-operativ i UDB-së).Kurse Neset Emini u ,,transferua nga RSVR-ja si redactor në ,,Flakë,,.Madje rrjeti i spiunëve të këtij formati ishte i zgjeruar edhe në Radio në kye me Muamer Vishkon dhe ca të tjerë, e gjer në Prishtinë ku tanimë me vite vepronin një rrjet tjetër informatorësh ku bënin pjesë Fahredin Gunga, Jusuf Buxhovi, Agim Zatriqi ,Rizah Alajn, Bajram Sefaj (këtë njëherit e mbante si dopio lidhje Adem Gajtani, i cili ,,reportazhet,, dhe ,,udhëpërshkrimet e Sefajt në ,,Flakë,, i botonte me directive të UDB-së…Ky rrjet informatorësh shqiptarë u zhvillua edhe më tepër pas ,,prishjes së marrëdhënieve,, në mes Kinës dhe Shqipërisë,e sidomos pas vdekjes së Titos, kur tanimë UDB-ja kishte vë në veprim ca metpda dhe kombinacione të tjera në relacionin Shkup-Prishtinë-Beograd dhe anasjelltas,duke e ,,transferuar,, Jusufin në ,,Rilindje,, për vëzhgim më të thellë,sepse atje gjendeshin në focus përpunimi edhe ca persona të tjerë me urdhër të Selim Broshës, Zdravko Mustaqit dhe Stane Dollancit…(Një kombinacion tjetër-ndryshe operativ ishte ai që UDB-a dhe KOS-I zhvillonin me Sali Bajrën e Kaçanikut duke e vë në vëzhgim ,paraprakisht punësuar si kontabilist në firmën ,,Makoplod,, në Shkup,madje sërish në Prishtinë, e rrethsë cilit ishin vënë në lëvizje vëzhgimi edhe Nuhi Vinca dhe njëfar Çollaku, për spiunim e mbante në lidhje Bexhet Bexheti. Ashtu siç veprohej edhe me Beqir Berishën, të cilin këmba –këmbës e përcjellte ,,kolegu,, I tij nga e njëjta redaksi e Shkendies me pseodonimin ,,Vetulla,,.Por, këto janë storie të tjera të kësaj natyre e të cilat në një mënyrë apo tjetër,mbanin një korelacion dhe lidhëshmëri të fshehtë operative sipas metodave,praktikës dhe teorisë së konspiracionit të UDB-së,të cilët në përgjithësi I kontrollonte edhe KOS-si, sepse tanimë ishin vënë veprimet operative-agjenturore të spiunazhit jugosllav edhe në rradhët e emigracionit shqiptarë jo vetëm në shtetet e Europës perëndimore, por agjent të infiltruar gjendeshin më edhe në rrethin e ngusjtë të disa organizatave të mërgatës sonë edhe andej Oqeanit në Amerikë,Australi dhe Zelandë të re para dhe pas vdekjes së Titos, sidomos pas ngjarjeve të 1981…Tanimë, mes shqiptarëve dhe me shqiptarë, në një anë tjetër ,edhe SIGURIMI I Tiranës, kishin çelë monopatet e një konspiracioni spiunazhi dhe bashkëpunimi drejtues dhe besimi të fshehur, të motivuar si antishqiptar, të burgosnin dhe likuidonin sa më shumë shqiptarë si në Kosovë dhe Maqedoni, gjegjësisht në diasporë nga rradhët e krerëve të mërgatës shqiptare dhe grupeve rivale të cilëve me vite ua kishin fut grundjet dhe përçarjet, antagonizma dhe zënka për hakmarrje dhe duke hapur një front të gjërë plot me konflikte të përgjakura, ku shqiptari i cili ishte i PAPËRSHTATSHËM, duhej të komprometohej edhe si ,,spiun, dhe ata të cilët ishin të përshtatshëm ,mbaheshin të kamofluar dhe në saje të propagandas së organizuar duhej në sytë e të tjerëve (grupit) të paraqitej si një PATRIOT i ,,denj,, për kauyën kombëtare…Kurse ata të cilët ua prishnin planet dhe ua turbullonin ujin, në çdo mënyrë duhej të ekzekutoheshin në pritë ose ndonjë mënyrë tjetër…! Për të gjitha këto dhe likuidime të fshehta, sidomos për vrasjen në Shtutgard, si dhe për shumë histori të tjera rrënqethëse,konfliktesh dhe zënka shqiptarësh të kurdisura nga vetë UDBja dhe KOS-I jugosllav, kush ka nënshkruar dhe si janë realizuar këto ,,operacione deliktesh të lagështa,, kanë dijeni vetë Zdravko Mustaq, Stane Dollanc, oficeri i lartë i UDB-së federative DEJAN LUÇIQ me pseodonimin ,,Xhems Bondi,, i Beogradit, si dhe ca të tjerë si Bozho Spasiq dhe klani i tij.

E këtë që shkruaj në lidhje me tradhëtitë që ua kanë bërë shqiptarëve patriotë dhe veprimtarëve të devotshëm për kauzën kombëtare, ndër vite e dekada , Brenda dhe jashtë Jugosllavisë titiste gjatë regjimit komunist, nuk I kam shtjelluar ose përfshirë në masë të duhur të gjithë atë që është një sage tmerresh shqiptare në shtigjet e Ballkanit dhe më gjërë. Pra, dua të them se për arsyeje objective dhe sipjektive, duke menduar se është në interest ë kombit të mbahen ende disa gjëra si fshehtësi dhe nuk e shkruaj si tërësi të plotë, derisa të vijë një kohë më e volitshme, më e përshtatshme për intereset e kombit tone.Bile, edhe me kaq sa po shkruaj, jam krenar të nxjer në shesh të vërtetën njerëzore, të bëmat dhe tmerret që ushtruan edhe mbi të pandehurit e pafajshëm, ose ndaj atyre të cilët i likuiduan dhe as sot nuk u dihen varret!
Tabore e grupe klanesh mafioz, kodsh e spiunë të stërvitur në rrjete e
agjenturave dhe të rekrutimeve të spiunazhit jugosllav. Nuk dua as të mbaj në heshtje historitë dhe informacionet që di, nuk kam ndër mend fshehjen e realitetit, pikërisht lidhur me dosjen dhe ngjarjen mbi vrasjen e poetit, gazetarit dhe veprimtarit Jusuf Gërvalla (dhe vëllait të tij Bardhoshit e Kadri Zekës) natën plot acar të 17 janarit të vitit 1982 në afërsi të Shtutgardit të Gjermanisë. Për këtë kanë shkruar shumë gazeta, janë shkruar edhe libra.(Sidomos në librin ,,Atentatet,, të Ibrahim Kelmendit, i cili mjerisht, si kryesori i tërë kësaj ngjarje apsurde, ende mban në heshtje shumë gjëra, duke fsheur realitetin pas emrave fallco dhe identiteteve të ndryshme ose të ndryshuara.Ndoshta edhe këtë e ka bërë me instruksione të nëntokëd udbashiane ose klanit të tyre famkeq…)! U shkruajtën edhe shumë të pavërteta,duke u orvatur dikush që gjërat të mbeten edhe më tej të pa zbardhura.Këtë nuk e kuptoj dot pse? Megjithatë,ma merr mëndja se dikush ka arsyet e veta që vrasja në Shtutgart të mbetet nën perden e heshtjes dhe të velove të atij operacioni konspirativ.
Por, kush e vrau Jusuf Gërvallën? Si u përgatit skenari i këtij atentati mizor në një pritë klasike dhe aq misterioze? Cila ishte përmbajtja e kombinacionit të shifruar mes Prishtinës e Beogradit me Tiranën dhe nasjelltas në vjeshtën e vitit 1980 (pas vdekjes së Titos)? Porosia e kujt ishte? Kush ishin “dora e zgjatur” e UDB-së për naçallnikët e Beogradit?
Pse? Kush ishin shqiptarët e përfshirë në rrjetin famëkeq udbashian? A kishte dijeni Jusuf Buxhovi në Bon për zhvillimet e ngjarjeve dhe të dramës brenda harkut kohor të atyre viteve? Pse nuk thuhet e vërteta nga Ibrahim Kelmendi dhe të tjerët mbi Atentatin? Si dështoi plani “A” dhe u realizua plani “B” sipas skenarit të UDB-së? Për këtë, shumëçka mundet të flas dhe rrëfejë kryeshefi i sektorit për çështjet e terrorizmit islamik të UDB-së Federative,
Dejan Luçiq, të cilin në karierën e tij, pos problemeve të Homeinit dhe
Teheranit, mjaft ka qënë i preokupuar edhe me fenomenet e konfliktit, hakmarrjes dhe përçarjeve në mes shqiptarëve, të cilën luftë të fshehtë e ka pasur si pasion dhe brengë të veçant…Por, cili ishte konflikti i Jusuf Gërvallës dhe “grupit” të tij me “grupin” e I. Kelmendit? Si e shfrytëzoi UDB-ja këtë konflikt dhe antagonizmat e tjera për përçarjen e shqiptarëve dhe realizimin e qëllimeve të veta sekrete antishqiptare jo vetëm në Gjermani e Zvicër, por edhe më gjerë në radhët e mërgatës shqiptare këndej dhe andej Oqeanit Atlantik? Për të gjitha këto duhet shkruar realisht, me qëllim që të nxjerrin mësime, për të mirën e shqiptarëve! Për të gjitha këto aspekte më konkretisht do të shkruaj në veçanti në librin e dytë timin në vazhdim me titull ,,UDB-a dhe shqiptarët 2,, .

Po ku qëndrojnë fillet e “Dosjes G”? Por, jo sin ë librin-gënjeshtër ,,Atentatet,, të Ibrahim Kelmendit ose ndonjë libri si Apostol Dukës ,,Vrasje në Shtudgard,, ! Sepse planet secrete dhe operacionet e kësaj natyre të cilat I ka ndërmarrë dhe zhvilluar në mënyrë aq perfide dhe konspirative të UDB-së dhe KOS-it ushtarak dhe diplomatic jugosllav, kanë qënë të një formati të tmerrshëm dhe kënspiracioni të lartë ku kanë qënë, mjerisht të involfuar dhe ,,syri i fshehtë,, apo,siçthotë populli ynë, dora e zgjatur, e vetë Ibrahim Kelmendit dhe klanit të tij ( e ca prej tyre të ,,ulur në dy karike,, duke vënë ,,lidhje agjenturore dhe informative edhe me ca persona të Sigurimit,, në disa qendra diplomadike dhe ambasada shqiptare sin ë Vien, Romë, Paris dhe gjer në Shkup e Stamboll, por sërish me direktiva të posaçme të UDB-së…

Në të vërtetë “Dosia G” e Jusuf Gërvallës është sajuar kur ai ishte shumë i ri, aty nga fundi i vitit 1968. Pikërisht atëherë kur në faqet e disa gazetave dhe revistave në gjuhën shqipe (që botoheshin në Shkup dhe Prishtinë) Jusufi kishte botuar ndonjë varg apo ndonjë shkrim gazetaresk. Sapo kishin filluar të dëgjoheshin tingujt e bukur nga kitara, kur kishte nisë ti këndonte dashurisë së sinqertë, ashtu siç mund ta bënte vetëm ai, shpirti i butë prej poeti!

Në zyrat e SDB-së u shkrua një raport, ku “burimi” i informacionit ishte shqiptar. Madje edhe disa të tjerë. Operativi i sektorit të brendshëm për ,,irredentizëm,, mbushi formularin dhe në fund të raportit zyrtar shkroi edhe disa rreshta, komentin e tij në lidhje me Jusuf Gërvallën. Ato 2-3 faqe raport i futi në një dosje prej kartoni, me numër të evidentuar në kartotekën e SDB-s për Kosovë. Kështu edhe u sajua “Dosja G”. Hapjen e kësaj dosje e aprovoi edhe kryeshefi i atij shërbimi në Prishtinë, i cili, po ashtu ishte shqiptar!

Vetëm pak kohe më pas, nisën të hartohen dhe realizohen planet operativë të vëzhgimit, ndjekjes dhe survejimit, mbledhjes së informacioneve “delikate” nga informatorë dhe burime të ndryshme, të cilët ishin ose vinin në kontakte të përditshëm me J. Gërvallën dhe shokët e tij (Teki Dervishi, Daut Demaku, Nexhbedin Soba, Gani Bobi, Ibrahim Kadriu,Beqir Musliu, Mehmet Emerllahu, etj, e të cilët po ashtu UDB-ja nisi që ti skedonte e të përgatiste për ta kanxhat e Goli Otokut.)

Ato vite, përsëri sipas kombinacioneve operative të SDB-së për Kosovë me atë të Maqedonisë, Jusuf Gërvalla, Teki Dervishi, Mehmet Emerllahu, Nexhbedin Soba (pa ditur këta se ç’po ndodh) ishin transferuar (sipas një konkursi) dhe ishin “pranuar” në redaksinë e “Flakës së Vëllazërimit” në Shkup si gazetarë, lektorë etj. Tanimë, kishte kohë që kishin filluar “lojërat e djallit”. Çdo lëvizje dhe kontakt i tyre vëzhgohej, raportohej dhe evidentohej me kujdes e vazhdimisht. Sidomos rreth Jusuf Gërvallës dhe Teki Dervishit ishin angazhuar një numër i gjerë në rrjetin e informatorëve të cilët i mbanin në “lidhje” Sllave Vasovski, Sveto Mitrevski, Dushko Trajkovski, Ilija Nikollovski- “Trbushki”, Nazmi Musliu, Dushko Mitevski, Bexhet Bexheti,Milosh Mootiev, Saqip Kollarkari, Nikolla Ilievski, Neset Emini, Sejdali Saliu, Sllavska Biljanovska (kjo e fundit e ardhur nga Shqipëria dhe me direktivë të UDB-së si rezidente në redaksinë “Flaka” kryente funksionin e kryeredaktores), etj., etj.

Kur “grupi i rrezikshëm” me në krye Jusuf Gërvallën dhe Teki Dervishin punonin në redaksinë “Flaka”, SDB-ja me anë të rrjetit të informatorëve krijonte atmosfera të ndryshme zënkash, konfliktesh dhe përçarjesh mes gazetarëve, madje edhe në Radio e Televizion, duke i shfrytëzuar këto raste për qëllimet e veta. Zhvilloheshin kombinacione të njëpasnjëshme operative. (Këtu duhet të përmend edhe angazhimet e informatorit -spiun Moamer Vishko me pseudonimin “Gorilla”, dosjen e të cilit sot e mban Beogradi). Si operativ i SDB-së për Maqedoninë, që merresha edhe me krijimtari letrare, kisha një konsideratë të veçantë për Jusufin dhe Teki Dervishin, për Nexhmedin Sobën dhe Mustafa Spahiun, ndaj dhe shpesh i njoftoja për qëllimet e SDB-së, kur në ato zënka e konflikte futeshin individ të angazhuar të cilët dinin të mbillnin sherr. Kjo ishte edhe arsyeja e një dialogimit tim të ashpër në redaksinë e “Flakës” me Sllava Biljanovska, e cila si zëvendëskryeredaktore e kësaj gazete që në kohën e Lufti Rusit, i raportonte rregullisht për gjendjen “politike” në redaksi Dushko Trajkovskit dhe të tjerëve në SDB. Më vonë pasuan edhe konfliktet dhe përballjet e tjera mes meje dhe bylykbashëve të UDB-së për Maqedoni.

Më duhet të them se me një raport më të gjerë, i ashtuquajtur “operativën elaborat” (analizë operative), Beogradi është njoftuar më detajisht rreth veprimtarisë së Jusuf Gërvallës me shokë si dhe angazhimet agjenturore dhe kombinacionet që ka ndërmarrë SDB-ja e Maqedonisë. Fill pas këtij momenti, në redaksinë e “Flakës” u bënë ca rokada e ndryshime të kuadrove, si dhe “suspendimi” i letrarit Teki Dervishi (angazhimi i tij edhe në Teatrin e Komësive survejohej vazhdimisht). Kontaktet dhe lëvizjet e tij vëzhgoheshin nga një tabor i tërë informatorësh. Jusufi u “transferua” në “Rilindje”, Sejdali Saliu, gazetar i “Flakës” tanimë u emërua operativ i SDB-së i detashuar në
Degën në Gostivar. Jusuf Buxhovi u dërgua në Bon të Gjermanisë.Bashkim Hisari në sektorin informativ dhe të spiunazhit diplomatik në ambasadën jugosllave në Gjermani,prej nga do të pasojnë edhe direktiva të veçanta dhe detyra konspirative të UDB-së për Ibrahim Kelmendin dhe rrjetin e tij qembilonte Zvicren Gjermaninë, Danimarkën, Belgjikën dhe Austrinë.

Dosja e Jusuf Gërvallës (madje edhe e Mehmet Emerllahut, Nexhbadin Sobës dhe…) u dërguan me postë speciale sekrete në skedarët e Sektorëve të SDB-së për Kosovën, që do të plotësoheshin edhe më nga bashkëpunëtorët e tyre; Bashkim Hisari, Selim Brosha, Mehmet Shoshi, Muharem Dana, Mehmet Maliqi, Jusuf Karakushi, dhe ata të KOS-it. Vallja e djallit ndaj Gërvallës dhe shokëve të tij vazhdonte edhe në Prishtinë me një ritëm tinëzak duke i vënë para dhe mbrapa mafiozë të “klanit” ideologjik marksist-leninist.

Sllavët duke zbërthyer fenomene, vese dhe psikologjinë e shqiptarit, i përçanë me metoda të stilit moskovit, e që historikisht shqiptarët e paguan shtrenjtë, ashtu siç kanë vepruar dikur Mugoshat, Vukmanët e Popoviçët në kohën e Rankoviçit, ku u likuiduan njerëz të pafajshëm, e shumicës ende nuk u dihen varret.

Atë verë të nxehtë, para se të arratisej në Turqi, e takova Jusufin në Shkup, përpara godinës së “Nova Makedonia”, shoqëruar nga dr. Ali Aliu dhe Rexhep Zllatku. Rexhepi ishte kryeredaktor i “Flakës” dhe më kishte angazhuar edhe mua si gazetar. I përshëndeta!Kurse Jusufit, ia shtërngova dorën përzemërsisht, sepse që kur ishte larguar nga “Flaka” nuk e kisha takuar. Në fytyrën e tij vërejta një brengë, si një tojë malli e dhembje, dhe dukej se punët nuk i kishte mirë. Si mik i vjetër, si njëri i kalitur, doja ti jepja
zemër, forcë, kurajë, dhe njëkohësisht, (si ish operativ i SDB-së), ta sinjalizoja për survejimet që ndoshta ende i bënin në relacionin Shkup-Prishtinë dhe anasjelltas. I thashë se duhej të bëhej i fortë, pasi edhe mua më vëzhgonin ditë e natë. “Më vijnë pas, më ndjekin fshehtas, por se kam gajle fare”, i thashë në bisedë e sipër. Jusufi më shikoi drejt e në sy, duke pohuar me kokë. Profesor Aliu dhe Rexhep Zllatku buzëqeshën pakëz, në heshtje dhe duke ecur ngadalë, u futën në godinën e “Nova Makedonias”. (Ali Aliu dhe Rexhep Zllatku kishin vendosur ta ndihmonin Jusufin, t’i nxirrnin në strajcë disa ekzemplar nga një libër i tij, që e kishte botuar ato vite “Flaka”, por me urdhër nga “lart” libri ishte ndaluar nga faktorët maqedonas, të cilët e mbanin mbyllur me zinxhirë në bodrumet e “Nova Mkedonia”).

Më vonë mora vesh se Jusufi ishte arratisur në Turqi. Shpesh herë e sjell në kujtesë pamjen e poetit dhe gazetarit Jusuf Gërvalla, me atë brengë e mall, sikur të kishin rënë hije tmerri në ballin e tij.Dhe ende nuk mundem të besoj se gjakatarët e kanë vrarë. Dhe pyes: vallë, pse e vranë?

Të gjitha porositë e operacioneve kriminele, rrëmbime, vrasje e likuidime, atentate në prita klasike si ajo e stilit “Pritë në Bistricë”, synonin likuidimin e shqiptarëve me “Kapetan Llesha” shqipfolës! Çfarë paradoksi në tërësinë e dramës me fund tragjik, si ajo e Jusuf Gërvallës me “veprimtarë” si Ibrahim Kelmendi.Gjersa, Sabri Hamiti në dramën “Misioni” me të drejtë thotë se si argati i shndërruar i pushtuesit, luan rol kryesor në likuidimin e Jusuf Gërvallës.

UDB-ja, siç është e njohur në popull SDB-ja, dhe shërbimet e tjera të

fshehta si KOS-i jugosllav, kur është fjala për “Problemin Shqiptar”, brenda

dhe jashtë Jugosllavisë ka vepruar me metoda speciale dhe në mënyrë

perfekte, përmes rrjetit të spiunazhit dhe agjentëve të kundërspiunazhit,

përmes “Keqave” dhe “Gorrilave” të koduar dhe me emra të maskuar, duke

u shitur si “patriotë”, e të tjerët duke i denoncuar si “tradhtarë”. (Me një

mision të këtillë UDB-ja në burgun e Inrizovës kishte angazhuar të dënuarin

“marksist-leninist” Skënder Pashollin nga Kërçova, si edhe qindra të tjerë si

ky!) Kështu vepronte UDB-a me praktikën dhe konspiracionin e saj për të

spiunuar shqiptarët…

Dosjen e Juzuf Gërvallës, UDB-ja e mban ende të mbyllur, sepse aty

fshihen qindra kodoshë e informatorë të “klanit” marksist-leninist, shumë

dokumente, fakte, plane e komplote, të cilat dirigjoheshin nga drejtuesit e

UDB-së në drejtimin Prishtinë-Beograd-Shkup, të udhëhequr nga Lluka

Banoviç, Franjo Herleviç, Stane Dollanc, Zdravko Mustaq, Branko Mikuliç,

Dushko Zgonjanin, Bozhidar Spasiç, Nikolla Ilievski, Mehmet Maliqi-Cukulli

(babai i “analistit” Shkëlzen Maliqi), Selim Brosha, Jusuf Karakushi e deri te

Mustafë Sefedini etj. Në rrjetin e merimangës së Lumave e Selimbroshajve,

të Hisarajve e Buxhorave u angazhuar edhe taborë të tërë urithësh në drejtimin

Bon- Shtutgard- Vjenë – Beograd- Prishtinë dhe anasjelltas.

292 nafi çegrani

Disa muaj pasi dështoi plani “A”, SDB-ja jugosllave (sipas porosisë së

nënshkruar nga Selim Brosha, Stane Dollanci dhe Zdravko Mustaq) ishte

vënë në lëvizje dhe realizim plani “B”, operacioni i koduar me emërtimin

“Olluja Shtutgard” (Stuhia Shtutgard), ku rol të veçantë kishte I.K. (Këto

iniciale nuk janë të shkrimtarit të njohur Ismail Kadaresë, por të Ibrahim

Kelmendit).

Katër hije të zeza kaluan nga ana tjetër e rrugicës së fjetur të qytezës

afër Shtutgardit. Një veturë tjetër qëndronte e parkuar disa dhjetëra metra

më tej. Në krye të tyre ishte i quajturi Zhelko Razhnjatoviç “Arkani”, një

serb me fytyrë fëmije dhe shpirt krimineli. Pas tij, me hapa të rëndë u futën

në veturën nga ana tjetër e parkuar e rrugicës se ftohtë si vdekja Millorad

Llukoviç, i vetëquajturi “kolonel”, me pseudonimin “Ulemek Mihajlo-Legia”,

dhe Mirosllav Bizhiç me pseudonimin “Shiptar”. Këta të ndihmuar nga disa

shqiptarë të shitur me në krye Ibrahim Kelmendin, dhe sipas planit të Bozho

Spasiçit, shef sektori në SDB-në e Beogradit, kryen atentatin më mizor mbi

Jusuf Gërvallën. Ata vranë edhe vëllain e tij, Bardhoshin dhe

bashkëveprimtarin patriot Kadri Zeka. Disa krisma, oshtinë tmerrshëm, duke

bërë shoshë veturën, ku Jusufi mbetet vetëm me pak shpirt. Ajo rrugicë e

fjetur e qytezës afër Shtutgardit u zgjua nga gjumi e frikësuar. Dramë e

përgjakur!

Shoferi, i quajtur “Dautoviç Aco”, bashkë me kriminelët, u larguan me

shpejtësi. Nga një drejtim tjetër e pa gjurmë zhduken edhe Ramazan

Elezovski, njëfar Zenku nga Kërçova dhe …bashkë me to, të shoqëruar

edhe ,,Dibrani,, dhe ,,Karshiaku,, (pseodonim i një personi nga rrethina e

Studeniçanit të Shkupit, të cilin e mbanin në lidhje si informator Sllave

Vasovski,Saqip Kollarkari dhe Bexhet Bexheti)…Dhe të gjithë këtë dramë

me fund tragjik, nga një largësi prej 100 – 150 metra e ka parë edhe Rasim

Zejneli, të cilin UDB-ja do ta likuidonte nëse fliste.

Shumë dokumente, fakte dhe dëshmi, ka në lidhje me vrasjen e Jusuf

Gërvallës, Bardhoshit dhe Kadriut, por atëherë ka heshtur edhe policia

Gjermane, me arsyetimin e marrëdhënieve të mira diplomatike me

Jugosllavinë. Mjerisht, heshtet edhe sot për atentatin, që gjithë shqiptarët.

Ibrahim Kelmendi, ideologu kryesor i këtij atentati, mjerisht, ende nuk

dëshiron të rrëfej të vërtetën, të zbardhë disa gjëra ende sekrete,edhe atherë

kur u vë në dispozicion të rrem si informator i trefisht të Sigurimit të

Tiranës.(Sigurisht,përsëri me direktivë të UDB-së). Ndërgjegjja e tij mbetet

e rënduar?!

Të gjithë heshtin edhe ata të falangës, të cilët si urithë vepronin në dy

kahe: rezidenca e Sigurimit në Vjenë, dhe ajo e SDB-së në Bon të Gjermanisë.

Shërbimet e fshehta jugosllave ( UDB-a dhe KOS-i), me të njëjtat

sfidë prangave të udb-së 293

metoda dhe mënyra bëri edhe likuidimin e patriotit dhe veprimtarit shqiptar

Enver Hadri, në Bruksel të Belgjikës, ku kriminelët serbë, përsëri u ndihmuan

nga disa shqiptarë të shitur, të cilët vepronin sipas instruksioneve operative

të Beogradit. Dihen tashmë emrat e spiunëve-atentatorë: Darko Ashanini,

Veselin Vukoviç i Nikshiqit me pseudonimin “Vesko”, dy komandosët

Andrea Lakoniç dhe Kristian Golluboviç. Të gjithë këta kriminelë të

angazhuar në operacionet e ashtuquajtura “të lagura” (delikte gjaku) ndaj

shqiptarëve, të udhëhequr nga Zhelko Razhnjatoviç “Arkan” dhe Mirosllav

Bizhiç- “Shiptar”, ( të cilët,më vonë në regjimin e Millosheviçit do të bëjnë

tmerre krimi dhe masakra në Kroaci, Bosnje dhe Kosovë), u graduan si

gjeneralë nga radhët e SDB-së, formuan “Klanin e Zemunit”, të udhëhequr

nga “rambo-komandot” si “Arkani”, “Legia”, “Grishka”, “Shumadinac” etj.

duke zhvilluar një politikë mafioze prej djalli nga kordoni i vdekjes ,, Serpska

Otaxhbina,,!

Po ku mbeti Zdravsko Mustaq?

Diku i heshtur, i strukur në malësinë e Zagories në Kroaci. Ndoshta

përpëlitet në vitet e moshuar para vdekjes me ndërgjegje të vrarë!..Dhe,

kur libri im i parë me titull ,,Ballë për ballë me vdekjen,, gjendej në

shtypshkronjë, dëgjova se Ibrahim Kelmendi (truri dhe ideologu për atentatin

e Gërvallës) agjitonte nëpër Tetovë dhe Prishtinë, duke akuzuar të tjerët

për vrasjen në Shtutgard, si psh. njëfar Riza Salihun, i cili paska qënë njëherit

edhe informator i agjneturës diplomatike të Shqipërisë në Vienë të

Austrisë.Kurse për Enver Hadrin dhe ca të tjerë, paskan qënë bashkëpunëtorë

të UDB-s dhe Beogradit, dhe se për të gjitha këto do të shkruanka haptas

në librin që do ta botonka me titull “Atentatet”. Do zoti rrëfen të vërtetën

për vrasjen mizore dhe misterioze që e di ai dhe klani i tij! Tepër i vonuar,

por më mirë vonë se kurrë, thotë populli, nëse dëshiron vetëm pak ta lehtësojë

ndërgjegjen e tij të rënduar …!

….

/Vetura ne te cilen u be atentati mbi  vll.Gervalla dhe K.Zeken/.

*****     ****    ****

….

Bozho Spasiqi  dhe kryeudbashët federative të Beogradit dhe Zagrebit,duke pritur  takim me shefin e tyre Zdravko Mustaqin në një local kroat në Dyseldorf  të Gjermanisë ,shtator 1981.

….

Çështja shqiptare quhet çështja kombëtare e popullit shqiptar sepse këtu burron fryma e këtij populli më të vjetër në hapsirën e Gadishullin Ballkanik,ku shqiptarët si komb dallojnë krejtësisht prej fqinjëve të vet shovinist si në aspektin kulturor,gjuhësor e atë kombëtar. Populli shqiptarë ka pasur dëmtim të rëndë,tragjik prej politikës së Fuqive të Mëdha evropiane e sidomos prej Rusisë cariste e cila ka punuar e vepruar pandërprerë në dëm të kombit shqiptar e në favor të fqinjëve tonë shovinist.Gjatë sundimit shekullor Otoman mby trojet etnike shqiptare rrezikimi i popullit shqiptar gjithmonë rritej prej fqinjëve tonë shovinist të cilët kishin lakmitë e tyre mbi tërësinë territoriale të popullit shqiptar.

Fqinjët tonë shovinist gjithmonë kajnë punuar e vepruar me programe,anti shqiptare këtë më së miri e treguan me hapjen Kongresin e Berlinit gjatë vitit 1878 ku i filluan lakmitë e tyre ndaj trojeve etnike shqiptare, politika pansllaviste ndaj kombit shqiptar dhe trevave shqiptare vazhdoi përsëri ku në Konferencën e Ambasadorëve në Londër të vitit 1913 shtetet ballkanike me mbështetjen e Rusisë cariste dhe të Francës arritën ty realizojnë programet e tyre të cilët i kishin formuar shumë dekada më parë siç ishte programi Serb i Naçertanisë dhe ai Grek Megali Ideja, këto programe u formuan në të njetin vit 1844,dhe ëndronin që për një periudhë të shkurtër kombin shqiptar ta shuanin prej hartës politike dhe gjeografike të Gadishullit Ballkanik.Çështja shqiptare dhe kufijtë e saj etnik që u diskutuan në Konferencën e Ambasadorëve në Londër e hapën rrugën e programeve që ishin përpiluar nga fqinjët tonë shovinist,ndërsa kërkesat e drejta dhe të realta të kombit shqiptar fare nuk u morën parasysh në këtë Konferencë famëkeqe.Konferenca e Londrës pati karakter të padrejtë ndaj kombit shqiptar me vendimet që i mori ku fatin e popullit shqiptar e futi në një humnerë të pakthyeshme dhe i realizojë aspiratat e fqinjëve tonë shovinist ku më shumë se gjyma e tërësisë territoriale e Shqipërisë hyri nën rrobërinë sllave dhe atë helene,tërë Kosova heroike hyri nën kanxhat serb,ndërsa pjesa e Shqipërisë jugore Çamëria hyri nën sundimin Grek.
… Çështja shqiptare troket sot fortë në dyert e politikës evropiane dhe të asaj botërore,çështja shqiptare është çështje e rëndë kombëtare ku Historisë së re i ka sjellë një mësim të shtrejntë.Çështja e pazgjidhur kombëtare shqetëson sot jo vetëm shqiptarët por edhe Kontinentin e vjetër Evropian,nuk munt të kuptohet se sa e pambarueshme është padrejtësia historike që i është bërë popullit shqiptar prej Fuqive të Mëdha nëpër periudha të ndryshme.Duke parë se me gjithë potencialet e ndërmarra Serbia nuk pë bënte lëshimet e duhura për ti dhënë Kosovës dhe popullit shqiptarë në kuadër të Federatës Jugosllave të drejtat legjitime siç i kajnë të gjithë popujt e Evropës dhe të Botës.Federata Jugosllave fare nuk i mori parasysh kërkesat e drejta dhe të realta të popullit shqiptar,ku pati një karakter të padrejtë ndaj kombit shqiptar dhe bëri krijimin e shteteve sllave mbi popullsinë shqiptare dhe mbi trojet etnike shqiptare.Viti 1981 është momenti final kur populli shqiptar u bind se me Serbët nuk mund të kishte marrëveshje dhe mirkuptim,me ta mund të zgjidheshin çështjet jetike e kombëtare vetëm me gjuhën e forcës.Periudha e vitit 1981 ngriti zërin e popullit shqiptar që jetonte në trevat e veta etnike në mbarë arenën ndërkombëtare dhe tërhoqi deri diku vëmendjen e Fuqive të Mëdha për padrejtësitë që i ndodhnin kombit shqiptar.

Ngjarjet e vitit 1981 treguan provën e popullit shqiptarë dhe testuan mundësinë serbe për kundërveprim,kjo u tregua më së miri se kushtetuta e vitit 1974 e kishte mashtruar popullin shqiptarë në Jugosllavi dhe shqiptarët nuk ishin të barabartë në asnjë aspektë politik e diplomatik me popujt tjerë që gjendeshin në kuadër të Federatës famëkeqe të Jugosllavisë Titiste.Gjithashtu gjatë periudhës të vitit 1981 problemet ekonomike e sociale në vazhdimësi vështirsoheshin duke sjellë pasoja të rënda në jetën e vendit shfrytëzimi kishte marrë përmasa skllavërimi.

Në pranverë të vitit 1981 rinia shqiptare dhe mbarë kombi shqiptarë filluan demonstratat paqësore të organizuara në shumë vende të Kosovës heroike,këta demonstrata mbarë kombëtare udhëhiqeshin nga atdhetarë të flaktë të kauzës kombëtare,demonstratat filluan mars të vitit 1981 në Prishtinë,vazhduan në Prizren nga studentët dhe nxënësit,ndërsa një nga demonstratat më masive ishte ajo e 1 prillit që u organizua në Prishtinë ku morën pjesë me mijëra veta nga të gjithë shtresat e popullësisë shqiptare në këtë demonstratë masvive kombëtare pati shumë të vrarë e të plagosur,nga dora famëkeqe serbe.Kërkesat dhe parullat që u paraqitën në demonstratat e vitit 1981 ishin të njeta me ato të vitit 1968-Duam Republikë,Roftë Republika e Kosovës,jemi shqiptarë e jo jugosllavë,roftë Adem Demaçi,Trepça punon Beogradi ndërton,roftë bashkimi kombëtar shqiptarë etj.Në këtë periudhë pushteti serbo-jugosllav bëri padrejtësi të madhe ndaj kombit shqiptar ku filloi me shpërnguljen e shqiptarëve,me vrasje masive,me burgosje,plaçkitje,bastisje etj.pushteti Titist intelektualët e mëdhej shqiptarë gjatë asaj periudhe i konsideronte si nacionalistë,terroristë, ku një pjesë bukër e mirë e atdhetarëve shqiptarë u arratisën në Evropë dhe në SHBA për të ,,shpëtuar,, nga  përndjekjet e pushtetit të atëhershëm Jugosllav.
Gjatë periudhës së viteve 1981 numri i grupeve dhe organizatave ilegale që vepronin në Kosovë dhe në emigracion ishte mjaft i madh-si Lëvizja e Republikës shqiptare në Jugosllavi,Fronti për Republikën e Kosovës,Fronti i kuq popullor,Lëvizja për çlirim kombëtar të Kosovës etj.

Këta lëvizje dhe veprimtarët e saj ndiqeshin,burgoseshin dhe likujdoheshin nga UDB-ja jugosllave si mbrenda vendit ashtu edhe jashtë.një nga rastet më të rënda ka qenë ai i janarit të vitit 1982 kur UDB-ja jugosllave vrau në Shtutgart të Gjermanisë 3 nga udhëheqësit kryesorë të lëvizjes ilegale shqiptare vllezërit Jusuf e Bardhosh Gërvalla dhe Kadri Zekën,ndërsa dy vjet më vonë në janar të vitit 1984 në Prishtinë ranë heroikisht duke luftuar me forcat e mëdha ushtarake e policore, Rexhep Mala e Nuhi Berisha,ruga antishqiptare me vrasje përsëri vazhdonte ku në vitin 1989 në Prishtinë nga dora serbo sllave u vranë Afrim Zhitia dhe Fahri Fasliu.
Udhëheqja politike në Kosovë që nga viti 1981-1989 ishte një instrument në duart e politikës serbe,ku fillojë ta kuptojë lojën për suprimimin e autonomisë së Kosovës,në diskutimet për ndryshimet e kushtetutës në Kosovë ku morën pjesë të gjitha shtresat e popullsië e në veçanti minatorët e Trepçës,ku patën një revoltë të madhe në çdo aspekt dhe kërkuan nga Serbia ruajtjen dhe forcimin e autonomisë së Kosovës.masa shtërnguese të ngjashme u morën edhe ndaj shqiptarëve të Maq edonisë të cilët u privuan edhe nga e drejta e përdorimit të gjuhës shqipe në administratën publike e shtetërore,dhe në shkollat fillore e të mesme,nga vitet 1987-1988 nxënësit shqiptarë të shkollave të mesme i detyruan të vijonin mësimet në gjuhën maqedone,intelektualët shqiptarë të cilët i kundërshtonin këta ligje antishqiptare,largoheshin nga puna,burgoseshin apo vriteshin nga UDB-ja sllavo maqedone,të tilla raste ndodhën gjatë viteve 1988 me demonstratat e Kumanovës dhe të Gostivarit ku organet sllavo maqedone i quajtën kundërrevolucionar dhe bënë burgosje masive ndaj popullsisë shqiptare,në këtë periudhë pati rënime të mureve të shtëpive shqiptare si në qytete,fshatra,gjatë kësaj fushate sllavo maqedone pati edhe rrënime të xhamive,vrasje në njerëz,burgosje masive,plaçkitje etj.
Bazuar mbi këto fakte mendoj se lëvizja e vitit 1981 është pasqyrim i këtij momenti që vetëdija kombëtare të sensibilizohet dhe të jetë unike e pandarë për të avansuar çështjen kombëtare drejtë rrugës pozitive,për çlirimin kombit shqiptar nga okupatori pansllavist serb.Gjatë periudhës së viteve 1981 Serbia kishte disa epërsi ndaj popullit shqiptar,epërsia qëndronte në faktin se gjithë pushtetarët dhe politikanët ose ishin serbë,ose shqiptarë serbofil,të cilët ishin të betuar për besnikëri ndaj Serbisë dhe pushtetit Titist.
Gjithashtu UDB-ja kishte bërë një organizim të veçantë të rrjetit të informacionit nëpërmjet të cilit mbahej në përgjim dhe vëzhgim për çdo qytetar shqiptar që konsiderohej si antiserb.Ngjarjet e vitit 1981 për kombin shqiptarë që jetonte nën rrobërinë Jugosllave konsiderohen si ngjarjet më madhore të asaj periudhe,dhe këto ngjarje hapën shtegun e vazhdueshëm të shqiptarëve dhe vunë gurrë themelin për lirinë dhe pavarësinë e kombit shqiptare.

Pas demonstratave të mars – prillit 1981 regjimi komunist jugosllav ndërmori një fushatë të gjerë arrestimesh e burgosjesh ndaj organizatorëve të demonstratave si dhe në të njejtën kohë filloi diferencimin ideo-politik në të gjitha institucionet publike e me theks të veçantë në institucionet shkencore – akademike të Kosovës. Dhe, në shënjestër të këtij diferencimi gjithpërfshirës ishin padyshim dy institucionet më të rëndësishme: Instituti Albanologjik dhe Universiteti i Prishtinës.

Prandaj, jo rastësisht KQ i LKJ-së dhe strukturat tjera pushtetore të këtij regjimi në Kosovë, Institutin Albanologjik dhe veçanërisht Universitetin e Prishtinës e quajtën si “Vatër të nacionalizmit dhe seperatizmit shqiptar”.
Derisa në Institutin Albanologjik në krye të komisionit për diferencim, të të gjithë intelektualëve shqiptarë që kishin dalë në mbrojtje të demonstratave studentore dhe të kërkesës “Kosova Republikë”, ishte emruar Sekretari i OTH të LKJ-së në këtë institut Ibrahim Rugova, Komiteti Krahinor, për mbikëqyrjen dhe diferencimin e profesorëve në Universitetin e Prishtinës kishte autorizuar: Azem Vllasin, Agim Zatriqin dhe Hajredin Hoxhën, kështu thotë Shemsi Reçica në një intervistë dhënë të përditshmes “Epoka e Re” në mars të vitit 2006. Shemsi Reçica, atëkohë ishte ligjerues në Katedrën e Filozofisë dhe të Sociologjisë pranë Fakultetit Filozofik të UP-së.

Në këtë situatë ka ndryshuar qëndrimi i shumicës së profesorëve, për shkak të presionit mbi ta, nga ana e inspektorëve të UDB-së dhe aktivistëve të KK të LKJ-së dhe në fund kanë mbetur vetëm pesë profesorë që nuk i pranuan vlerësimet e KQ të LKJ-së se demonstratat kanë qenë armiqësore, nacionaliste – separatise, kundërrevolucionare etj., e ata ishin: Ukshin Hoti, Halil Alidemaj, Muhamet Tërnava, Shaqir Shaqiri dhe Shemsi Reçica.
Pati jehonë fjala e Ukshin Hotit dhe mbledhja e mbajtur në 19 nëntor 1981 në Fakultetin Filozofik ku Mr. Ukshin Hotit tha që Kosova duhet të jetë Republikë. Në këtët mbledhje nga KQ I Mahmut Bakallit ishin present   Agim Zatriqi, Azem Vllasi , Hajredin Hoxha, etj. Aty ka pasur edhe kërcënime, sharje, edhe me nanë kanë sharë ata ish funksionarë duke thënë se “këtu e kanë çerdhen demonstratat”

Pas atyre që i dënuan demonstratat, fjalën e mori përsëri Prof Ukshin Hoti, i cili,fjalë për fjale tha:“ Sa e di unë, në Jugosllavi, jo vetëm që nuk është zgjidhur në praktikë çështja shqiptare, por as teorikisht nuk është zgjidhur kjo çështje si duhet”, dhe filloi që këtë konstatim ta argumentojë nga pikëpamja e tij, nga shkencat politike. “Të gjithat shkrimet që janë botuar për çështjen kombëtare, tha ai, edhe ato nga pikëpamja juridike, edhe kushtetuta nuk e kanë zgjidhur as teorikisht çështjen shqiptare në Jugosllavi” dhe vazhdoi: “Unë mendoj që kjo është kërkesë e arsyeshme, e drejtë…”, dhe me një tonë të lartë përfundoi: “ Kosova duhet të jetë Republikë dhe ne duhet ta përkrahim Republikën”.
Gjatë diskutimit të Ukshinit, kujton Reçica, aktivistët e komitetit Azem Vllasi e Agim Zatriqi mbanin shenime dhe e kundërshtuan fjalimin e tij. “Më kujtohet sidomos Agim Zatriqi, të cilit, në atë qetësi të hekurt që u krijua pas fjalës së Ukshin Hotit, i kërcitnin dhëmbët nga shtrëngimi i nofullave. Pas përfundimit të mbledhjes, neve na arrestuan.”- përfundon Shemsi Reçica.

… Arrestimi dhe burgosja e Ukshin Hotit, Halil Alidemajt, Shemsi Reçicës, Ekrem Kryeziut etj, të cilët u denuan si “Grup i intelektualëve”. Pas tetë muajve sa zgjati procesi i hetuesisë, u ngrit aktakuza PP. nr. 281/81, datë 31. V. 1982, Gjykata e Qarkut në Prishtinë, ngriti një trup gjykues të përbërë nga gjyqtarët Isak Nishevci, Ismet Emra e të tjerë, dhe në procesin gjyqësor të mbajtur më 21 korrik 1982 „në emër të popullit“ u denuan këta intelektualë:

– Halil Alidemaj me 11 vjet burg të rëndë;

– Ukshin Hoti me 9 vjet burg të rëndë;

– Ekrem Kryeziu me 8 vjet burg të rëndë;

– Mentor Kaçi me 7 vjet burg të rëndë;

– Halil Ratkoceri me 3 vjet burg të rëndë;

– Ali Kryeziu me 5 vjet burg të rëndë;

– Nezir Haliti me 2 vjet burg të rëndë;

– Shemsi Reçica me 7 vjet burg të rëndë; dhe

– Muharrem Fetiu me gjashtë muaj burg të rëndë.

Trupi gjykues, duke u bazuar paraprakisht në gjykimin politikë që ia kishin bërë këtij grupi intelektualësh, soji i keq Vllasi, Zatriqi, Hoxha etj., në aktgjykim ka konstatuar se ata kanë kryer vepruar “…vepra penale të drejtuara në rrëzimin e pushtetit të klasës punëtore dhe të punonjësve, thyerjen e “vëllazërim-bashkimit”, prishjen e barazisë së kombeve e të kombësive dhe ndryshimin antikushtetues të rregullimit federativ të RSFJ-së…” (!!!) sllogane këto që përsëriteshin në të gjitha aktakuzat dhe aktgjykimet e grupeve që dënoheshin asokohe.

Duke u bazuar në të dhënat e mësipërme del se përgjegjësit kryesor politik për  burgosjen e Mr.Ukshin Hotit dhe të tjerëve, në vitin 1981, ishin:
ish-funksionarët më të lartë komunist të kohës, si

Agim Zatriqi me urdhër të Mahmut Bakallit,  njëri nga bashkëpunëtorët më të angazhuar të UDB-së, I cili, gjatë punës së tij në RTP, dhe anëtar i Komitetit Krahinor të LKJ-së bashkë me Riza Alajn dhe Hajredin Hoxhën ( Lexo këtu tekstin ku: Agim Zatriqi me sojin e tij Buxhovi, Hamiti, Kraja, Gunga, Aliu etj., ishin vënë falas në shërbim të UDB-së ). Agim Zatriqi aktualisht është drejtor i përgjithshëm i Radio Televizionit të Kosovës (RTK-së).

– Hajredin Hoxha, i cili ka ikur nga kjo botë me faqe të zezë.

Pas daljes nga burgu, Mr.Ukshin Hoti kthehet në fshatin e tij të lindjes në Krushë të Madhe dhe rrethanat e kohës, atë e detyrojnë të izolohet në atë mënyrë që të mos mund të ndikojë në rrjedhat politike në Kosovë… Për nëntë vjet rresht (1985 – 1994) ndaj Mr.Ukshin Hotit, siç e thotë vet Ukshini, – është përdorur një ostracizëm … nga “elita intelektuale” shqiptare pro-titiste, e cila decenie me radhë ishte në shërbim të regjimit komunist dhe të UDB…

*********

( Mr.Ukshin Hoti ishte mjaftë aktiv në sensibilizimin e çështjes Kombëtare në përgjithësi dhe atë të Kosovës në veçanti, përmes shkrimeve të tija shkencore – politike, që botoheshin në revistat e kohës ”Alternativa”, “Demokracia Autentike” etj. Mr.Ukshin Hoti në aspektin politik, fillimisht do të angazhohet në Degën e LDK-së në Rahovec, mirëpo për shkak të injorimit që i bëhet atij nga Kryetari i LDK-së Ibrahim Rugova, vendos të tërhiqet nga kjo parti për të gjetur forma tjera të angazhimit politik).

Në vitet 1991 – 94 Ukshini merrë pjesë në shumë takime e tryeza të mbajtura në qytete e fshatra, dhe në disa simpoziume me karakter gjithëkombëtarë që u mbajtën në Shkup, Tetovë…, dhe aty i elaboron bindshëm tezat e tij tashmë të njohura politike, duke shtuar edhe një fakt me rëndësi, se në rrethanat e reja ballkanike, kur nuk ekzistonte tashmë shteti federativ siç ishte Jugosllavia, opcioni i vetëm rreth të cilit do të duhej të koncentroheshin Shqiptarët ishte bashkimi i gjithë kombit Shqiptar në Ballkan në një shtet të vetëm.

(Ishte  në ilegalitet dhe për unitet në UNIKOMB, për bashkimin e kombit shqiptar në një shtet të vetëm në Ballkan).
Mirëpo, çka ndodhi ?

… Ukshin Hoti po bëhej gati ta merrte në dorë timonin e kësaj partie, më 14 maj 1994 gjatë rrugëtimit nga Prizreni për në Prishtinë arrestohet nga policia serbe…
Pas katër muaj e gjysëm hetimesh, saktësisht më 28 shtator 1994, në Gjyqin e Qarkut në Prizren – Mr.Ukshin Hoti, në bazë të aktgjykimit K.br.28/94 datë 28.IX.1994, dënohet me 5 vjet burg të rëndë…

(…Dhe, prej atëherë, si përçudi, shqiptarit të devotshëm dhe intelektualit të guximshëm me nam, i  humbet çdo gjurmë !)

Ende nuk dihet a është gjallë ose ku e ka varrin ?

… Kështu është edhe sot e sot! Derikurrë ,vallë, kështu do të vuan shqiptari si viktimë, si kurban ballkanik, në sacrifice e luftë për të mbetur gjallë!?

******

Sherbimi sekret jugosllav duke mobilizuar emigrantet shqiptar te cilet ishin arratisur nga Shqiperia, per ti vene,pra, ne sherbim te interesave te saj kunder Shqiperise, ne krye te ketij operacioni ishte caktuar Pavle Pekiç – major i OZN-se me kombesi malazeze i cili sherbente ne resorin e dyte te Kunderzbulimit. E gjithe kjo organizohej nga OZNA, nen mbulesen per ,,integrimin,, e emigranteve shqiptar ne Jugosllavi. Pavle Pekiç, Spasoje Gjakoviç, Savo Bozhidaroviç, Çedo Mijoviç, Çedo Topalloviç, filluan edhe me aktivizimin e rezidencave te UDB-se ne Shqiperi, siç ishte ajo e Tropojes dhe e Hasit, qe lidheshin ne mes tyre permes agjentit nderlidhes dhe rekrutues Avdyl Aliut. Kjo rezidence ishte mjaft e organizuar, ne te cilen benin pjese disa shqiptar- agjente jugosllav teper te rrezikshem. Emigrantet pergaditeshin per akte subverzive, kryengritje te armatosur si dhe per rrezimin e pushtetit te Enver Hoxhes. Rezidencat spiunuese ne Shqiperi, mbeshteteshin edhe nga perfaqesuesit diplomatik jugosllav ne Shqiperi siç ishin: Rexhep Xhija dhe Svetozar Koçish.

Ky rrjet spiunazhi me vone u perforcua edhe me disa  persona të tjerë  nga Padeshi me rrethinë, si dhe me Lirim Demajn nga Kukësi, i cili ishte mjaft aktiv. Lirim Demaj, punonte ne varesi te drejtperdrejt te udbashit Mirko Vukoviç. Pas disa viteve te angazhimit te tij ne dem te Shqiperise, “Sigurimi” shqiptar arriti ta vras Lirim Demajn. Poashtu, edhe udbashin Mirko Vukoviç, “Sigurmi” shqiptar arriti ta fus ne kurthe permes kanaleve te veta dezinformuese dhe ta dergoje ne Itali, gjoja per te vene kontakte edhe me disa spiun tjere nga Shqiperia. Ne Hotelin ku ishte vendosur udbashi Mirko Vukoviç, dhe kur po priste ne kohen e caktuar, personin e caktuar per kontakte, ne dhome hyn Sali Dani, punetor i “Sigurimit” shqiptar dhe e privon nga jeta. Pas vrasjes te udbashit Mirko Vukoviçit, per nje kohe e tere rrjeta e UDB-se u paralizua. Por, antishqiptari Pavle Pekiç, me zell e vazhdonte misionin e tij. Ai ne mesin e shume shqiptarve te rekrutuar, kishte vene ne krye te tyre: Seit Kryeziun dhe Llukman Lyftiun, dy spiun klasik te UDB-se. Kohe pas kohe keta spiun dergoheshin ne Shqiperi, me misione te veçanta: vrasje, dezinformime, rekrutime, sabotime, vezhgime. Kjo ishte njera nder periudhat me te renda neper te cilat po kalonte Shqiperia.
Ne Prizren ishin vendosur disa nga kreret e te ashtuquajturit “Komiteti i Prizrenit”, ne krye te te cilit ishte Muharrem Bajraktari i cili kontrollohej nga UDB dhe mbante lidhje me element antishqiptar siç ishin: Mark Kalivaçi, Prenk Previzi, Prenk Cali, Llesh Marku etj.Por,këtu me vite e vite tanimë ,kishin krijuar kushte dhe rrethana të një konspiracioni për veprimtari spiunazhi që nga koha paara dhe pas rënies së Rankoviqit…

…Gjersa për rolet që luajtën  Spasoje Gjakoviqi, Mehmet Maliqi, Gojko Medenica, Mehmet Shoshi, Xhevdet Hamza dhe ca të tjerë bylykbasha të UDB-së për Kosovë e gjer në kohën kur veproi Selim Brosha, Muharrem Dana, Bashkim Hisari dhe rrjeti I tyre në Bern e Gjermani,edhe për veprimtaritë e informatorëve të koduar si ,,Luboten,,   ,,Hiltoni,, ,,Sheji,,  ,,Kobra,, ,,Çakor,, ,,Juniku,, ,,Arlati,, (Nexhat Golia-,,Çupi,, në Esen), ,,Reporter,, ,,Skela,, ,,Sedef,, ,,Zhurjani,,  etj. do të shkruajm një rradhë tjetër gjërësisht duke shtjelluar edhe disa fakte tjera secrete të UDB-së dhe KOS-it jugosllav,para dhe pas vdekjes së Titos…
Shtabi operativ dhe nderlidhes i UDB-se ishte vendosur ne Gjakove dhe e kryesonte Çedo Mijoviç. Krahas emigranteve nga Shqiperia qe i kishte rekrutuar UDB, ata punonin me te madhe edhe per rekrutimin e vendasve-kosovarve dhe filluan perpunimet. Si me te rendesishmit bashkepuntore te UDB-se ne kete rast do ti permendja: Alush Gashin dhe Nazmi Kursanin. Krahas ketyre qe pranuan te punojne legalisht per UDB-ne, ajo ne mase te madhe rekrutoje edhe spiun nga fshtrat kufitare me Shqiperine, te cilet vepronin ne menyre shume konspirative.

…Por, në  fakt ka çka të shkruhet dhe të shtjellohen shumë aspekte dhe rrethana të ndërlikuara ,sidomos të veprimtarisë së fshehtë agjenturore  të UDB-së dhe KOS-it jugosllav, sidomos në planin e spiunazhit dhe të kundërspiunmazhit, madje edhe për disa profile personash të infiltruar dhe involvuar në këto çështje  contemplative dhe të korelacioneve në rradhët e krerëve ose grupeve të mërgatës shqiptare sin ë Europën perëndimore njashtu edhe për ata në Amerikë ,Australi dhe Zelandë të Re !

(…Abdullah Prapashticën i cili ka qenë me të vërtet oficer i UDB-es por që njëkohësisht ka qenë edhe udhëheqës i Organizatës ilegale . Nga ajo Organizat kanë qenë dënuar vëllezrit Maqedonci pastaj Meriman Braha e disa të tjerë por të cilët as edhe një herë nuk e kanë vë në dyshim figurën e A. Prapashticës.
Më kujtohet, nga fundi i viteve të 80-ta në një takim me Fadil Vatën ( një mbledhje e fshehtë), ai pohon: ” Ne do ta fitojmë luftën atëherë kur do të kemi mundes që njerzit tanë t’i fusim mbrenda në polici dhe që nga aty t’ua vjedhim informatat”… Pra, njësoj ashtu sikur ka qenë objektiv e përhershme e UDB-ës, që mbrenda radhëve të Organizuara të fus spiunët e saj( dhe ia ka arritur kësaj) po ashtu ka qenë objektiva tjetër e cila as edhe njëherë s’ja kishte arritur qëlimit të saj…
Sa për Xhafer Shatrin është e vërtetë që ” ikja e tij nga burgu i Prishtinës ka qenë shumë enigmatike”. Unë vetë kam qenë, në atë burgë dhe sipas mendimit tim, një gjë e tillë është e pamundur. Por, më vonë kam takuar Martin Çunin i cili, natën kur ka ikur Xhaferi ka qenë bashkë me të ( që të dy kanë tentuar të ikin) dhe si thotë ky” mua më zurën gardianët në çatin e burgut dhe më thonin që të zbresë ndersa unë rrija lartë që t’i jipja kohë, bile Xhaferit që të ikë”…
Pra, Martin Çuni s’vë asgjë në dyshim.
Ka qenë një dukuri e emigracionit që, pas çdo përqarje që kanë pas mbrenda radhëve të tyre, palën tjetër ta quajë, si dorë e zgjatur e UDBES. Personalisht me ka rastis që të takojë persona që më thonin; mos rri me atë se është spiunë ndërsa kur rrija me atë ai më thoshte për këta të tjerët” mos rri me ta se spiuna janë”…
Sa i përket Lëvizjes, ajo ka qenë e vetmja që ka bë rezistencë të pashoqe kundër pushtuesit serbë dhe fundërrinave të tyre. Ajo, më mirë ishte e organizuar mbrenda se sa jashtë. Tashti, ka nga ata që vënë në diskutim çështjen e emërtimit si Lëvizja Popullore për Republikën e Kosovës. E, dihet që aso kohe objektiva kryesore ishte që; së pari të fitohet republika në Kuadër të Jugoslavisë ( me fjalën Kosovë nënkuptohej të githa viset shqiptare të banuara me shqiptarë nën Jugosllavinë) si fazë e parë dhe faza e dytë bashkimi me shtetin amë. Tashti, koha po i jep të drejtë LPRK-së ngaqë ngjarjet e mëvonshme treguan që; republikat Jugosllave shumë shpejtë u pranuan si shtete pas shpërberjes së saj teksa Kosova edhe sot e kësaj dite( Pas një lufte skenderbejane dhe të lavdishme) po i vuanë pasojat e mos të qenit republik.
Pas, shpalljes së Kushtetutës së kaçanikut në vitin 1990, strukturat udhë-heqëse të LPRK-së menduan që s’ka nevojë më që ajo akoma të quhet Lëvizja Popullore për republikën e Kosovës ngaqë ajo si Republik ishte shpallë dhe ndryshojë vetëm parafjalën ” për” duke e bërë ” e”që mori formen e emërtimit: Lëvizja Popullore e Republikës së Kosovës!
Takimi në Lubjanë ka pas karakterë krejt-tjetër farë ndërsa emertimin LPK-ë e ka marrë në vitin 1993 nga një takim mbrenda vendit.
Sa i përket librit ” Atentatet” ai vetëm sa vë dlema tjera ndërsa nuk arrin të zgjedhë ato dilema që më parë ishin. Autori krejtë në fundë të librit na fletë për forcimin e tij karshi atyre që e kishin izoluar ngaqë në emigracion kishin dalë( 1984) disa të rinjë që ai i jep me iniciale e që ishin; Ali Ahmeti, Emrush Xhemajli, gafurr Elshani e më vonë Mustafë Xhemajli sikurse për forcimin me kusheririn Muharremin ( siç shkruan ai) që në këtë rastë e ka fjalën për Muhamet Kelmendin.
Po ashtu, dihet që një grupë në këtë vit ( pak më vonë) largohen për në suedi siç ishte rasti i Milaim Zekës.
Tashti, dilema mbetet në është vrasësi rezili apo ai vetëm ka bërë punën e argatit. Tërthorazi, autori lë të kuptohet që rezili ka pas kontakte edhe me sigurimin e shqiperisë.
Por ajo që dihet boterisht është adhurimi i pakufishëm që kishte Jusuf Gërvalla për Enver Hoxhën. E, dihet që kur Jusufi kishte nevojë për makinën e shtypit për ta bërë gazetën në mungesë të mjeteve; ai i drejtohet Enver Hoxhës për ndihmë ndërsa ky ia dergon Jusufit 10.000 DM Gjermane që ta blejë makinën dhe ta nxjerrë gazetën.
Ajo që mua më pengon është; që të gjithë mundohen që ta vejnë veten të barabartë me Jusufin, herë herë edhe më largë pamës se ai sikurse që, ai në shumicën e rastëve ka vepruar si i kanë thënë të tjerët. Kam pas rastin ta dëgjojë Hysen Gërvallën tek shprehet; ” Unë i kam thënë Jusufit, dëgjo bacit na duhet me veprue në këtë mënyrë”, ose, ” Jusuf bacit, bërë këtë punë” sikur Jusufi nuk paska punuar me kokë të veten por me udhëzimet e Hysenit.
Të njëjtën gjë përsëritin të tjerët, bashkëveprimtarët e tij, sikur ai ua miratonte të gjitha ato vërejtje që këta i vërenin e të cilat ai nuk i vërente.
Duke njohur mirë familjen kelmendi, as edhe njëherë s’kam dyshuar në figurën e Ibrahim Kelmendit, ani pse, siç e ka potencuar në disa raste,vet në libër, ai boll ” ahmak” ka qenë. I, tillë edhe sot e kësaj dite është.
Tashti nëse do të bëjë vazhdimin e librit jam kureshtar të dijë se si do të shkruaj ai rreth prishjes me hakanin ( Hasan Malën) dhe sarandën alias Bulen ( Saime Jusufin-zekën) me të cilët në librin e parë akoma s’kanë divergjenca.
Thjeshtë, s’mundë të besoj që të gjithë ata burra që figurojnë në librin e autorit kanë qenë dorë e zgjatur e UDB-së apo dhe KOS-it jugosllav!)

…Gjenerali jugosllav KADIEVIQI,tani jeton në afërsi të vilës së Putinit dhe ka nënshtetësinë ruse… Jeton në mbrojtje të plotë të Shërbimit secret rus dhe shkruan memoaret  dhe nostalgjitë e tij dhe të Milosheviqit,duke e fajsuar madje, Gligorovin, si shkaktar enigmatic për vitet e rrënuara  të komunizmit jugosllav !
Zheljko Raznjatovic i njohur me pseudonimin Arkani, ka ardhur ne Shqiperi ne kulmin e luftes ne ish Jugosllavi dhe eshte takuar me Shefin e Sherbimit Informativ Kombetar, Bashkim gazidede”. Akuza bombe, eshte pohuar  publikisht nga ministri i Rendit Luan Rama, gjate emisionit “SHQIP” ne “Top Channel”. I cili duke analizuar zhvillimet e fundit të atyre viteve, per hetimin e veprimtarise se SHISH, ka kerkuar shtrirjen ne kohe dhe hapesire te veprimtarise se ketij sherbimi ,duke nxjerr një akuzë të fortë, për ish shefin e sherbimeve sekrete të asaj  kohe,Gazidedën.   …I perfolur prej disa kohesh ne disa qarqe,( BILE SE PËR NJË GJË DHE TAKIM TË KËTILLË KA QËNË ME SHKRESË URGJENTE I NJOHTUAR EDHE PERSONALISHT MEKSI NGA NJË SHQIPTAR I MERITUAR DHE I  INFORMUAR MIRË NGA MAQEDONIA,I CILI MBAN PSEUDONIMIN ,,XHEMS BONDI SHQIPTAR,, (emrin e të cilit ,për shkaqe sigurie do ta mbajm në fshehtësi), lajmi eshte bere publik per here te pare  pas 7-8 vjetesh, nga nje prej ministrave  te qeverise Nano, per krahun e djathte te Sllobodan Milloshevicit. Shefi i rendit, madje ka kembengulur disa here per faktin qe lidhet me Arkanin, i njohur si nje nga kriminelet me te medhenj serb kunder shqiptareve dhe popujve te tjere te ish Jugosllavise, gjate luftrave te dekades se kaluar.

“Deklaroj me pergjegjesi te plote zyrtare dhe qytetare, se Arkani ka qene ne Shqiperi”- do të ketë thënë Luan Rama prane zyrtareve me te larte te shtetit shqiptar, duke dhënë  edhe detaje te tjera intriguese, rreth takimeve ne Shqiperi te kryekriminelit te shqiptareve. Burimet qe nuk pranuan te identifikoheshin, saktesuan se behet fjale qe kjo vizite eshte realizuar ne vitin 1995 dhe se mendohet qe takimi eshte zhvilluar ne qytetin e Shkodres. Nje fakt i tille eshte perfolur gjeresisht ne kete periudhe ne kryeqendren e veriut te Shqiperise, por askush nuk dinte te thonte se vertet ai qe kishte vizituar qytetin e tyre ne kulmin e lulezimit te kontrabandes se naftes drejt Malit te Zi, ishte pikerisht ai: Zheljko Raznjatovic. E aq me pak,- megjithe thashethemet qe qarkulluan ne ate,- dikush mund te ishte ne gjendje te saktesonte se me ke ishte takuar bujtesi famekeq i qytetit te tyre. Por, tani pas kaq vitesh, mjergulla eshte shperndare papritur, kur nje nga zyrtaret me te larte te shtetit e ka pranuar kete fakt. Madje ministri Rama, la te kuptohej se ishte ne dijeni te plote te te gjitha provave, fakteve dhe deshmive te njerezve qe kane pergatitur, pare dhe asistuar ne kete ngjarje. Qe do te thote, se ai eshte ne dijeni te informacioneve te rezervuara,- per shkak te detyres,- ne lidhje me kete fakt. Prej shume kohesh, kishte zera qe e lidhnin kete takim me qendrimin e Arkanit edhe ne ambjentet e Hotel “Dajti” ne qender te Tiranes, ndersa disa te tjere, kane perfolur nje vizite te mundshme ne nje ambjent prane kryeqytetit.

Megjithate ajo qe vertetohet tashme zyrtarisht eshte fakti se Arkani ka qene ne shqiperi dhe eshte pritur ne nje takim te vecante nga shefi i sherbimit sekret Bashkim Gazidede. Ministri I asaj kohe Rama do të ketë thënë se nderkohe qe per SHISH dhe ish shefin e tij Fatos Klosi ka tashme nje hetim, per SHIK dhe Gazideden nuk ka asnje veprim hetimor te organeve kopetente qe do te hidhnin drite mbi faktij nese jane ruajtur sic duhet interesat dhe sigurimi kombetar, sipas detyrave kushtetuese qe duhet te permbushi sherbimi sekret shqiptar, a po ,mos vallë, janë vë me këto raste ,,lojëra tjera agjenturore,,!?!

Nuk dihet me saktesi data e ardhjes se Arkanit ne vitin 1995 ne shqiperi, por ajo qe dihet tashme eshte fakti se ne nentor te atij viti u firmos ne SHBA Marreveshja e Dejtonit per Paqen ne ish Jugosllavi qe i dha fund luftes ne Bosnje. Duke i dhene fund, edhe trafikut te karburanteve drejt Serbise dhe Malit te Zi, per te cilen jo rrallehere qeveria e asaj kohe u akuzua e bashke me te edhe firma ekonomike “Shqiponja” e PD.

Pasaporta e nje supekrimineli

Me emrin e Arkanit jane te lidhur te gjithe formacionet paramilitare gjate 10 viteve te luftrave ne ish Jugosllavi. Gjate luftes se Bosnjes, formacionet paramilitare “Shqiponjat e Bardha”, qe drejtoheshin nga Zheljko Raznjatovic (Arkani) u organizuan nen nje armate te re private qe u emertuan Rojet Vullnetare Serbe “Tigrat”. Njerezit e Arkanit ishin vete pjesetare te Ministrise se Puneve te Brendhme. Keshtu, policia e Krajines stervitej ne Lindje te Sllavonise, ku ishte pikerisht kampi i stervitjes se Arkanit. Ai organizoi ne te njejten menyre trupat paraushtarake ne Kroaci dhe pastaj edhe ne Bosnje.
Arkan, zëvendës i të cilit ishte Mihajlo Ulemek. Këto formacione paraushtarake dhe paramilitare serbe, pjesëmarrëse në krimet kryesore në Bosnjë, Kroaci dhe Kosovë ishin sajuar nga partitë politike serbe.Këto njësi ishin të parapara si formacione paramilitare, të cilat kishin për detyrë spastrimin etnik të popullatës joserbe në ish Jugosllavi. Sipas shumë burimeve Arkani e kishte vrarë drejtorin e Rafinerisë së Naftës INA të Zagrebit Dragolub Gjurkoviqin, edhe pse zyrtarisht është thënë se këtë vrasje e ka bërë Gjorgje Bozhoviq ? Gishka. Është karakteristike se një fat kriminal e gjen edhe gazetaren e njohur Dada Vujasinoviq, e cila pas botimit të teksteve me biografi të Arkanit ishte gjetur e vrarë vetëm disa ditë pasi Arkani ia kishte tërhequr vërejtjen. Arkani kishte vjedhur ari me vlerë të pakufizueshme nga viktimat në Kroaci, Bosnjë dhe Kosovë. Arkanit dhe Zoran Stefanoviqit, shefat e KOS-it u kishin dhënë detyrë organizimin e kryengritjes në krahinën e Kninit dhe ballafaqimin e parë me kroatët, në mënyrë që forcat e armatosura serbe të kenë pretekst për ndërhyrje.Arkani dhe Stefanoviqi pas kryerjes së një varg aksionesh në Republikën Kroate, hetohen nga shërbimi sekret kroat dhe pas një kohe të shkurtër arrijnë t?i kapin në vepra konkrete, me ç?rast i arrestojnë. Mirëpo, shumë shpejt qarqet e KOS-it dhe MUP-it federativ, i cili edhe më tutje ishte valid në Kroaci arrijnë t?i lirojnë këta kriminelë ordinerë në kushte dhe rrethana krejtësisht të paqarta. Arkani dhe Zoran Stefanoviqi me urdhëra të KOS-it ushtarak, në Kroaci kishin kryer operacionin ?Tuneli?, i cili kishte për qëllim sulmin e befasishëm të reparteve të UJ-së, me qëllim që forcat e UJ-së pastaj të kenë hapësirë veprimi. Po ashtu këta të dy, kuptohet me urdhër të KOS-it, e udhëhoqën edhe operacionin tjetër të shifruar ?Opera?. Shumica e pjesëtarëve të këtyre operacioneve arrestohen nga forcat e sigurimit kroat në vitin 1994, respektivisht 1995, me ç?rast gjatë hetimeve të zhvilluara kundër tyre, sigurimi kroat arrin ta zbulon edhe operacionin e njohur ?Shpegel? dhe ta ndriçon operacionin ?Tuneli?.Në fillim të prillit të vitit 1992 në Bosnjë, në hyrje të Belinjës u bë një masakër masive mbi popullatën vendase. Njësia e Arkanit që e kreu këtë veprim kishte të bëjë me inicimin e konfliktit mes serbëve dhe boshnjakëve. Boshnjakët në pamundësi për të rezistuar, u detyruan të ikin e pastaj Arkani hyn duke e plaçkitur këtë vend. Gjatë këtij konflikti qytetar Arkani arrin ta plaçkitë shërbimin e kontabilitetit në Belinjë. Pas këtij akti e lë Belinjën dhe kalon në Zvornik.Arkani në Bosnjë e ka drejtuar edhe operacionin : ,,Ballafaqimi,, i cili u aplikua në Bosnjën Qendrore, për krijimin e kampeve të përqendrimit ku grumbulloheshin njerëzit e ndryshëm të përkatësisë boshnjake e kroate kinse me qëllim të mbajtjes nën kontroll. Të gjithë shefat e kampeve të përqendrimit ishin anëtarë aktivë apo rezervë të strukturave të KOS-it ushtarak.Fillimisht Radovan Karagjiq kishte formuar organizatën famëkeqe “Tajfun” e cila mblidhte informata për njerëz dhe e bënte likuidimin e tyre. Kësaj organizate iu bashkangjit edhe njëri ndër figurat më të fuqishme të KOS-it Dragan Devedllaka, i cili u takonte njerëzve kryesorë të shërbimit të sigurimit shtetëror të Ministrisë së Brendshme të BH-së, i cili qëndroi në këtë organizim deri në fund të luftës. Devedllaka ishte shef në shtabin e njësisë të cilën e komandonte Arkani.Nga këto formacione dhe pakënaqësitë e shkaktuara për shkak të vrasjeve të shumta të nëntokës serbe si dhe nga pakënaqësitë e luftëtarëve serbë pjesëmarrës në luftërat e ndryshme, shikuar këtu edhe gjendjen materiale dhe rrjedhën e zhvillimeve politike në Serbi, u krijua organizata terroriste e ashtuquajtur Ushtria Çlirimtare Serbe. Qëllimet e kësaj organizate pretendojnë të jenë sulmet ndaj qeverisë së Beogradit – të njerëzve të Millosheviqit në tri faza, likuidimi i personaliteteve të njohura serbe si dhe restaurimi i monarkisë serbe. Bojkotimi dhe sabotimi nëpër qytetet kryesore të Serbisë, depërtimi i tyre nëpër gjykata dhe stacione policore, përgatitja e gjeneratave të reja me koncepte të reja të formimit të Serbisë së Madhe në Evropën e Bashkuar, krijimi i njësive të UÇS-së në Mal të Zi, Bosnjë, Maqedoni, Kosovë, Kosovë Lindore etj.Sipas të gjitha gjasave bartësit e kësaj organizate terroriste, direkt ose indirekt e kishin marrë bekimin për veprime të tilla nga Momçillo Perishiq, ish shef i ushtrisë jugosllave, më vonë udhëheqës i opozitës dhe person kritik i Millosheviqit. E ashtuquajtura UÇS kishte marrë obligim se do të bënte edhe përmirësimin e kushteve të luftëtarëve serbë. Grupi i UÇS-së kishin planifikuar forma të veprimeve sabotuese edhe në Kosovë. Grupe të ndryshme që vepronin dhe veprojnë në kuadër të të ashtuquajturës UÇS kishin planifikuar edhe vrasjen e Millosheviqit dhe të Nebojsha Pavkoviqit.Sigurimi serb kishte arritur të arrestonte pjesëtarët e një celule të kësaj organizate terroriste, shumica prej të cilëve ishin ish oficerë të armatës, ish pjesëtarë të MUP-it serb, kuadra të shërbimeve informative, punëtorë operativë etj. E ashtuquajtura UÇS ishte deklaruar si organizim ushtarak në tetor të vitit të 2000 pasi mori përsipër vrasjen e katër opozitarëve serbë të regjimit të Beogradit si dhe një varg të aksioneve të kryera në Kosovë. Nacionalistët serbë janë të hidhëruar sidomos për kalimin e Kosovës nën mbikëqyrjen e UNMIK-ut.Siç është bërë e ditur, shantazhet edhe më tutje mbeten element i dorës së parë për shërbimet serbe. Ndër proceset me prioritet të shërbimeve serbe ka të dhëna se është ta dezorientojnë TMK-në, dhe përmes aferave të ndryshme ta kopromitojnë edhe si strukturë edhe si institucion. Pastaj kanë përgatitur dhe po përgatisin konflikte të cilat qojnë tek konfrontimet e shqiptarëve me bashkësinë ndërkombëtare. Është punuar edhe në nxitjen e problemeve ndëretnike me qëllim që të krijohet përshtypja se ne nuk jemi të aftë për të vetëqeverisur. Siç është thënë edhe më herët, shërbimet serbe kanë përgatitur një kuadër të përsosur mobil, të trajnuar gjatë për lansimin e dezinformatave për ta përgatitur opinionin kundër nesh. Në këtë drejtim punojnë ekipe të tëra.Përmes ish kuadrove, lidhje të mëhershme të Arkanit dhe ish punëtorëve tjerë të sigurimit që kanë vepruar në Kosovë, është përgatitur dhe ngritur rrjeti i mafiozëve të cilët e kanë organizuar nëntokën kosovare e kanë përsosur botën e krimit e cila kontrollohet nga qarqet e shërbimeve serbe. Edhe droga, prostitucioni, falsifikimet e ndryshme, kalimet ilegale dhe linjat tjera kladestine janë të organizuara dhe të drejtuara nga shërbimet serbe, e që në këto rrjete edhe shqiptarët e Kosovës, Shqipërisë, Malit të Zi, Maqedonisë, Preshevës etj, janë mjaft të kyqur në këto linja..!

*****

… Dosjet sekrete të UDB-së, (Shërbimit sekret jugosllav), të periudhës së viteve  1945-1955,madje të viteve 1956-1966. Në këtë dosje janë përfshirë të dhëna të hollësishme për grupet shqiptare që u arratisën dhe vepronin në  Greqi, Itali, Austri, Gjermani, Francë, Angli, Turqi, Siri, si dhe në shtetet andej oqeanit,në SHBA, Kanada, Australi dhe Zelandën e Re…  UDB-ja e përshkruan nga shumë aspekte veprimtarinë politike të emigracionit shqiptarë të përmledhur në disa kategori dosjesh,të cilat në kapakët e tyre është e vënë sigla ,,Strogo tajno,, ( Tepër secret), madje të ndara në dosje të veçanta individuale dhe dosje kolektive për çdo grup apo organizatë të rradhëve të mërgatës shqiptare në Perëndim.Por, më duhet të përmend edhe atë se UDB-ja në arkivat e secret të cilat i mban  të mbyllura hermetikisht në Bazën e saj në Batajnicë afër Beogradit, ka  mori materialesh të karakterit politik për shqiptarët edhe të viteve  para   Luftës së Parë Botërore,duke i rradhitur në rrafte dosjet  e vëllezërve Frashëri, Ismail Qemal Vlores, Mihal Gramenos, Cerciz Topullit,Gani Butkës,Gani Kryeziut, Luigj Gurakuqit, Fan Nolit,Bajram Currit, Esat Toptanit,Ali Kelcyrës, Faik Konicës, Qazim Kokoshit,Beqir Sylës, Hysni Lepenicës, avokat Selim Domanit,Sait Kryeziut, Mustafa Krujës, Mihtat Frashërit; madje dosjet e grupeve të kaçakëve të Kërçovës e Dibrës si Kalosh e Lazam Dani, Jusuf Elezit, për Spahijt e Lumës dhe të trimave të tjerë të kombit shqiptarë…

UDB-ja gjithashtu, në sirtaret e saja të fshehta mban edhe dosjen mjaft voluminoze të sajuar që në kohën e Zogut mbi Shoqatën panamerikane ,,Vatra,, të Bostonit e udhëhequr që nga Fan Noli, madje edhe Athanas Gegaj dhe shumë të tjerë, të vëzhguar dhe survejuar,sidomos në vitet e sistemit komunit para dhe pas kohës së Rankoviqit.

… Në pranverë të vitit 1939, Italia fashiste pushtoi Shqipërinë, mbreti Zog fillimisht  u vendos në Kajro, ku edhe  formoi shtabin e tij monarkist “Legaliteti”…Më vonë për vite me rradhë,po me të njëjtin emër, do të udhëheq organizatën  emigrante ,,Legaliteti,, në Njujork të Amerikës, koloneli Abaz Kupi- Bazi.Gjersa me ,,Ballin Kombëtarë,, udhëhoqën Abaz ERmeni dhe Hasan Dosti, kurse me ,,Lidhjen e Prizrenit,, kryesuan Xhafer Deva, Hysen Terpeza dhe ca të tjerë.  (Sipas UDB-së,poashtu të trajtuar edhe nga SIGURIMI i  Tiranës,  disa nga liderët dhe krerët e mërgatës shqiptare, ishin si  bashkëpunëtorë të okupatorit fashist gjerman ose italian). Shumica e tyre  tanimë, ishin arratis  shtigjeve të Greqisë, Austrisë, Italisë, dhe perms kampeve të tyre në perëndim dhe SHBA…   Është me rëndësi të veçantë të përmendi se të gjitha grupet dhe organizatat e emigracionit shqiptarë në Itali, pos që përbëheshin nga shumë ideology të disa rrymave politike, kishin edhe antagonizmat e tyre të trazuara të cilat në mënyrë perfide dinte në raste të veçanta dhe me një metodë e strategji tinëzore i  shfrytëzonte UDB-ja dhe KOS-I jugosllav për interese dhe qëllime të veta (duke  u future edhe yënka e përçarrje nga më të ndryshmet).Kjo bënte që mërgata shqiptare nuk arrinte dot të mobilizonte dhe koordinonte unitetin dhe veprimtarinë e tyre politike në front kundër komunizmit titist dhe enverist !

Por, në periudhn e viteve 1945-1955 në rradhët e mërgatës shqiptare sin ë Itali dhe disa vende të perëndimit, veçanërisht në SHBA, (anipse kishin kaluar të yitë e ullirit nëpër  kampet e ngritura nga IRO, VIÇÇ, POA dhe “Reggio Emilia” dhe ,,Latina,, në Bari dhe periferi të Romës), nën vëzhgimin e agjenturave greko-italiane dhe anglo-amerikane, ishin të survejuar sistematikisht edhe nga UDB-ja dhe SIGURIMI,por edhe nga disa sherbime të tjera secrete siç ishin ajo bullgare e rumune me në krye instruktorë të KGB-së ruse.dhe ndiqeshin këmba-këmbës…!

Ne Itali veprojne disa parti dhe grupe politike te emigracionit shqiptar. Me i rendesishmi nder to eshte Komiteti Kombetar “Shqiperia e Lire”, i formuar ne gusht te vitit 1949, me nismen e anglo-amerikaneve; pastaj Blloku Kombetar Indipendent, i formuar me 1946 me ndihmen e italianeve dhe te Vatikanit.

Blloku Kombetar “Shqiperia e Lire”, te cilin e perkrahin amerikanet, zhvillon veprimtari zbulimi ndaj Shqiperise, duke hedhur aty grupet e tyre ndermjet ajrit dhe detit. Veprimtaria e tyre e zbulimit ne Shqiperi verehet sidomos duke nisur qe nga viti 1949. Deri tani kane hedhur nje numer te madh grupesh, nga te cilat nje pjese eshte likuiduar sakaq nga ShSSh-ja (Sherbimi i Sigurimit te Shtetit), nderkaq pjesa tjeter ka arritur te veproje ne terren derisa kane qene te detyruar te emigrojne ne Jugosllavi, apo Greqi. Per kete qellim udheheqesit shqiptare ne emigrim gjate viteve 1940-1950 kane mbledhur vullnetare, te cilet deshirojne te mbeten ne Itali per t’u derguar kur e lyp nevoja per ne Shqiperi. Me aktivi ne kete propagande ka qene ish-majori i Zogut, Hyseni, i cili eshte nen mbikqyrjen e italianeve. Perfaqesuesit e partive politike shqiptare ne Rome gjate vitit 1950 bene vizita ne kampet e emigranteve ne Itali, me qellim per te rekrutuar njerez nga emigracioni ne partite e tyre. Perfaqesuesit e Ballit Agrar: Sait Kryeziu, Eqerem Telkaj dhe Shani Ferizaj, vizituan kampin ne afersi te Barit dhe kampin Santa Faro.

Edhe monarkistet derguan delegacionin e tyre: Hasan Kupi, profesor Gaqo Gogo dhe kapiten Xhemal Laci, vizituan kampet Santa Faro, Bagnoli dhe Pegani.

Vatikani tregon mjaft interesim per emigracionin shqiptar. Tashme kemi theksuar se Vatikani i ndihmon Bllokut. Autoritetet e Vatikanit u angazhuan qe ne ditet e para te pasluftes per te organizuar ndihmen per emigrantet shqiptare, posacerisht per katoliket. Pas perfundimit te luftes, qeveria shqiptare kerkoi ekstradimin e shume emigranteve, gje qe shkaktoi panik mes tyre. Ne kete situate lideret shqiptare ne Itali mbajten nje mbledhje, ku vendosen te dergonin nje delegacion ne Vatikan, per te nderhyre tek Papa qe shqiptaret te mos u ekstradoheshin enveristeve. Delegacioni perbehej nga Kol Bibe Marikaj, ish-minister i Partise fashiste gjate kohes se pushtimit, profesor Vasil Andoni, ish-sekretar i Ballit Kombetar, Xhafer Deva kryeminister ne Shqiperi gjate kohes se pushtimit dhe Zef Pali, profesor nga Shkodra. Delegacionin e priti pater Valentini, i cili ishte vikar prane Papes. Ai u premtoi se do te nderhynte personalisht tek Papa qe anglo-amerikanet mos i dorezonin emigrantet shqiptare, duhet te mbanin nje qendrim korrekt ndaj anglo-amerikaneve, duke iu bindur urdherave te tyre. “Ata, – tha ne vazhdim Valentini, – duhet qe te prezantohen tek anglezet dhe amerikanet si nje parti e forte politike, qe do te ishte nje faktor i fuqishem per rrezimin e regjimit ne Shqiperi”.

*****************
ÇKA DËSHMUAN FAHREDIN GUNGA, DIN MEHMETI, ZEKERIA CANA DHE TË RJERË …, NE JANAR TE VITIT 1959, KUNËR ADEM DEMAÇIT NË ZYRAT E UDB’së?!

Më 19 nëntor 1958 UDB-a jugosllave për herë të parë e burgosi atdhetarin Adem Demaçi, me arsyetimin „ … se ka vepruar armiqësisht kundër rregullimit shtetëror dhe shoqëror të RFPJ-së“ dhe „se është angazhuar për shkëputjen e territorit të Kosovës dhe bashkimit të saj me Shqipërinë.” Aktakuza u përgatit nga udbashët: M.Mihajlloviq, Momo  Çanoviq, Vojisllav Mihajlloviq, ndërsa u realizua nga prokurori Radovan Bullajiq dhe zëvendësprokurori Mirosllav Llazareviq. Për më tepër, kjo aktakuzë u ndërtua mbi bazën e dëshmive të dëshmitarëve: Fahredin Gunga (poet), Din Mehmeti(poet), Zekeria Cana(historian), Ali Aliu (kritik letrar dhe njëri nga themeluesit e LDK–së) e të tjerë.

– FAHREDIN GUNGA, gjatë marrjen pë pyetje nga udbashi Momo Çanoviq, më 21 janar 1959, ndër të tjera kundër Adem Demaçit dëshmon: ”…Më kujtohet se diku në pranverën e vitit 1958 kam qenë në shoqëri me Demaçin dhe me shokët e tjerë si, Din Mehmeti, Ali Aliu, Hysni Hoxha, Zekeria Cana, dhe disa të tjerë, të gjithë studentë në Beograd. Jemi takuar në hotel”Nova Jugosllavia” në Prishtinë dhe kemi qenë të ulur në separe të këtij hoteli. Me këtë rast Demaçi na ka folur se si në projekt të ligjit të ri për shkollat parashihet heqja e gjuhëve të pakicave në shkollat e mesme. Në lidhje me këtë Demaçi ka qenë i revoltuar dhe ka thënë se ky ligj më së shumti i godet shqiptarët në Kosmet, se ky është kulminacioni i të padrejtave që po u bëhen shqiptarëve nga ana e pushtetit dhe se kjo është një masë që po merret posaçërisht ndaj shqiptarëve. Në lidhje me aksionin e armëve në Kosme, Ademi ka thënë se ky është barbarizëm ndaj shqiptarëve dhe se po bëhet me paramendim nga pushteti aktual. Kur kemi dalë nga hoteli jemi nisur bashkë në drejtim të Gërmisë kah shkolla Normale. Gjatë rrugës Demaçi na ka thënë se ne, si intelektualë, duhet të jemi unikë, sepse me unitet mund t´i kontribuojmë popullit tonë.(…) ( Procesmbajtës: Dragica Milanoviq. Organi hetues i autorizuar: Momo Çanoviq) „DOSJA DEMAÇI“ Prof. Dr.H.Bajrami, Prishtinë 2003, fq. 53

– DIN MEHMETI, para të njetit udbash, kundër Demaçit, deklaron: “Të pandehurin Adem Demaçi e njoh që nga viti 1954, sepse atëherë ishte student në Beograd. Me të jam takuar në Beograd, por edhe më vonë pasi i ka lënë studimet, në Prishtinë. Më kujtohen veprimet armiqësore të Demaçit dikund në pranverën e vitit 1958, kur jemi takuar në hotelin“Nova Jugosllavia“ në Prishtinë, unë,Adem Demaçi, Zekeria Canna, Fahredin Gunga, Ali Aliu, Hysni Hoxha, të gjithë studentë në Beograd. Me këtë rast para nesh Demaçi, ka folur për diskriminimin që po bëhet ndaj shqiptarëve në Kosmet nga ana e pushtetit. Lidhur me shkollat ka thënë se po punohet për heqjen e gjuhëve të pakicave me qëllim që të diskriminohen shqiptarët. Në lidhje me shpërnguljen e shqiptarëve për në Turqi Ademi ka thënë me këtë rast se pushteti i këtushëm po e bën këtë me paramendim, se pushteti nuk po e ndalon këtë shpërngulje, por po e lejon shpërnguljen e tillë me qëllime të këqija.“ (…). (Procesmbajtës: Xhavit Shabani. Organi hetues i autorizuar: Momo Çanoviq) „DOSJA DEMAÇI“ –  fq. 36

– ZEKERIA CANA, më 25 janar 1959 para udbashit Çanoviq , z.Demaçi e akuzon si vijon: ”Të pandehurin Adem Demaçi e njoh nga fundi i vitit 1954. Në atë kohë kemi qenë bashkë në studime, në Beograd. Në vitin 1955 jam takuar me të pandehurin në Beograd dhe ai qysh atëherë, para meje është paraqitur armiqësisht. Më ka folur se pushteti i Jugosllavisë po i shpërngul shqiptarët nga Kosmeti për në Turqi, sepse frikësohet se nëse shqiptarët do të mbesin edhe mëtutje në Kosmet, ata do të kërkojnë që Kosmeti t´i bashkangjitet Shqipërisë. Përmes shpërnguljes së shqiptarëve, pushteti po përpiqet që Kosmetin të mbajë edhe mëtutje në kuadrin e territorit jugosllavë. Në vonë, pasi i ka lënë studimet, i pandehuri Demaçi është takuar me mua disa herë në Prishtinë. Diku në pranverën e vitit 1958 në separenë e hotelit“Nova Jugosllavia“ jemi takuar unë, adem Demaçi, Din Mehmeti, Ali Aliu, Hysni Hoxha dhe Fahredin Gunga, të gjithë studentë. Me atë rast Demaçi, gjithnjë i disponuar armiqësisht, ka thënë se pushteti po bën shumë padrejtësi ndaj kombësisë shqiptare dhe se me qëllim po i shpërngul shqiptarët për në Turqi, në mënyrë që Kosmetin ta mbajë si territor të vetin. Në rast se shqiptarët do të mbeteshin në Kosmet, ata do të kërkonin që Kosmeti t´i bashkangjitej Shqipërisë.  Për aksionin e armëve Demaçi ka thënë se pushteti e ka ndërmarrë këtë aksion me qëllim të frikësimit të popullit shqiptar dhe që ta detyrojë atë të shpërngulet nga Kosmeti, ndërsa atë ta mbaj si territor të Jugosllavisë. (…) Diku në verën e të njejtit vit(1958)jam takuar me Adem Demaçin në Gjakovë. Ai kishte ardhur për mbajtjen e orës letrare dhe atëherë e kam ftuar në drekë në shtëpinë time. Derisa ishte në shtëpinë time më ka folur se Kosmeti duhet t´i takojë, gjithësesi Shqipërisë, me plebishit ose me luftë. (…)  Po kështu para meje ka folur edhe për gjendjen ekonomike në Kosmet, duke potencuar se Kosmeti është mjaftë i zhvilluar ekonomikisht, por është i eksploatuar nga pushteti i Jugosllavisë, i cili nuk po investon asnjë objekt ekonomik në Kosmet.

(Procesmbajtës: Xhavit Shabani. Organi hetues i autorizuar: Momo Çanoviq) “DOSJA DEMAÇI“ fq. 55-56

– ALI ALIU, në dëshminë e tij dhënë para të njejtit udbash më 24 janar 1959, ndër të tjera deklaron: ”Diku në pranverën e vitit 1958, kemi udhëtuar nga Beogradi për në Prishtinë që të mbajmë orë letrare nëpër Kosmet. Kemi udhëtuar disa shokë, studentë shqiptarë. Atëherë jemi takuar me Adem Demaçin në hotelin”Nova Jugosllavia”në Prishtinë. Jemi takuar unë, Din Mehmeti, Fahredin Gunga, Hysni Hoxha, Zekeria Cana e ndoshta edhe ndonjë tjetër, por nuk më kujtohet. Me këtë rast, pos tjerash, Demaçi na ka thënë si vijon: „-se ndaj shqiptarëve të Kosmetit nga ana e pushtetit po bëhen padrejtësi të ndryshme; se shqiptarët po shpërngulen për në Turqi dhe se me këto shpërngulje pushteti dëshiron që Kosmetin ta mbajë edhe mëtutje për vete. Po të qëndronin shqiptarët edhe mëtutje në Kosmet, pushtetarët janë të bindur se Kosmetin do ta humbasnin. Me qëllim të mbajtjes së Kosmetit për vete (që të mbetet edhe mëtutje jugosllav) ata kanë organizuar aksionin e armëve, duke i rrahur e maltretuar shqiptarët, të cilët detyrohen të shpërngulen për në Turqi dhe kështu problemi i Kosmetit zgjidhet përfundimisht. (…)(Procesmbajtës: Xhavit Shabani. Organi hetues i autorizuar:Momo Çanoviq) “DOSJA DEMAÇI“ –  fq. 54

Pas ngritjes së aktakuzës PPQ nr.14/59 19.02.1959, në Gjykatën e Qarkut në Prishtinë, më 17 mars 1959 u mbajt procesi gjyqësor kundër Adem Demaçit,  i kryesuar nga gjyqtari Dragutin Kallugjeroviq dhe gjykatësit porotë: Mehmed Kalaveshi, Riza Voca dhe Qazim Bajgora. Në fund të këtij procesi, u shpall aktgjykimi dhe ”në emër të popullit” Adem Demaçit ju shqiptua denimi  në kohëzgjatje prej pesë vjetësh burgim të rëndë.

*   *   *

FAHREDIN GUNGA :

“GRUPIT IRREDENTIST (TË ADEM DEMAÇIT), I VËRTETUAR SI ARMIK I POPULLIT DHE I RENDIT TONË KUSHTETUTAR,  IU SHQIPTUAN DENIME TË MERITUARA”!!!

Fahredin Gunga ndonëse i ka takuar klasës intelektuale, që ishte vënë në shërbim të pushtetit komunist, në vitet e 70-ta duke qenë si kryeredaktor i Radio Televizionit të Prishtinës, luajti edhe  rolin e zëdhënësit të regjimit, në luftimin  e„nacionalizmit dhe shovinizmit“ shqiptar. Për të argumentuar këtë fakt, po i referohemi burgosjes së tretë të Adem Demaçit, në tetor të vitit 1975. Pas katër muaj hetimesh, më 7 shkurt 1976 Gjykata e Qarkut në Prishtinë, në procesin gjyqësor të kryesuar nga gjyqtari i deleguar nga Prizreni Durmish KOÇINAJ(me urdhër të Mahmut Bakallit), në bazë të nenit 117 al.1 e 2 të KP dhe nenit 100 e 101 al.1 të KPJ-së, në“emër të popullit” sipas aktgjykimit P.nr.239/75 prej 89 faqesh, shpalli fajtor dhe me këtë rast u denuan:
1. Adem Demaçi,  me 15 vjet burg të rëndë,
2. Skënder Kastrati, me 12 vjet burg të rëndë,
3. Hetem Bajrami, me 7 vjet burg të rëndë,
4. Hasan Dërmaku, me 10 vjet burg të rëndë,
5. Osman Dumoshi, me 7 vjet burg të rëndë,
6. Rexhep Mala, me 9 vjet burg të rëndë,
7. Selatin Novosella, me 7 vjet burg të rëndë,
8. Ilaz pireva, me 7 vjet burg të rëndë,
9. Fatmir Salihu, me 7 vjet burg të rëndë,
10. Xhavit Dërmaku, me 9 vjet burg të rëndë,
11. Sherif Masurica, me 7 vjet burg të rëndë,
12. Sami Dërmaku, me 6 vjet burg të rëndë,
13. Zijadin Spahiu, me 5 vjet burg të rëndë,
14. Isa Kastrati, me 6 vjet burg të rëndë,
15. Ahmet Hoti, me  6 vjet burg të rëndë,
16. Njazi Korça, me 6 vjet burg të rëndë,
17. Irfan Shaqiri, me 7 vjet burg të rëndë,
18. Hilmi Ramadani, me  5 vjet burg të rëndë,
19. Nazim Shurdhani, me 4 vjet burg të rëndë.

Pas përfundimit të këtij gjykimi, për të përquar lajmin në opinon u angazhuan të gjitha mediumet në gjuhën shqipe. Dhe i pari medium që kumtoi këtë lajm, ishte Radio Televizioni i Prishtinës(RTP–ja) me një koment spektakular të përgatitur pikërisht nga kryeredaktori Fahredin GUNGA, me titull: “DENIME TE MERITUARA”.

Në komentin e tij z.GUNGA, ndër të tjera thotë:

” Siç u pa nga aktgjykimi i Gjyqit të Qarkut të Prishinës, grupit irredentist, i vërtetuar si armik i popullit dhe i rendit tonë kushtetutar, iu shqiptuan denime të merituara. Opinioni ynë, klasa punëtore dhe të gjitha kombet dhe kombësitë e Kosovës, e posaçërisht kombësia shqiptare,i dha këtij aktgjykimi përkrahje të plotë, i dënoi dhe do t´i dënojë vazhdimisht, duke shprehur indinjatën dhe urrejtjen, ashtu siç i ka gjykuar, denuar dhe mposhtur të gjitha llojet e tjera të veprimtarisë armiqësore dhe bartësit e tyre. Pas shqiptimit të denimeve të merituara, ky grup as që meriton të mirret në gojë, sepse u pa haptas se e përbën një grup nacionalistësh dhe shovinistësh, të cilët popullit të vet deshtën t´ia çelin humnerën e re të mashtrimit historik.(…) Petku i tij dogmatiko-stalinist, frazat në emër të gjoja marksizëm-leninizmit, aspak nuk i vuri perde esencës dhe qëllimit të tij thellësisht reaksionar antimarksist, antisocialist dhe antishqiptar… Prandaj, çdo tentativë e armikut, sikurse edhe e këtij irredentist, do ta luftojnë si thellësisht reaksionare imperialiste dhe hegjemoniste, të ngarkuara me orekse për thyerjen e unitetit, integritetit dhe pavarësisë së Jugosllavisë socialiste.”

Ky koment i kryeredaktorit të RTP-së është botuar në “Rilindje”, ”Zëri i Rinisë” etj. Gjithashtu një artikull i ngjashëm me titull ”U denua grupi armiqësor irredentist” u shkrua nga Isak Hasani në gazetën ”Rilindja” dhe Ali Olloni në gazetën”Zëri i Rinisë”.

Kjo është fytyra e vërtet e të çmuarit të shkrimtarit Ismail Kadare – Fahredin Gunga dhe i shokëve të tij, të cilët janë përgjegjës për dhimbjet e shumta që ua kanë shkaktuar mijëra familjeve shqiptare, me denoncimet kundër vëllezërve dhe baballarëve të tyre, në UDB dhe në strukturat tjera pushtetore të regjimit…!!

Pas Plenumit të Brioneve më 1966 dhe rënies së Rankoviçit, UDB-ja u shndërrua në SDB (Sluzba Drzavne Bezbednosti – Shërbimi i Sigurimit Shtetëror) ashtu siç ndodhi edhe me KGB-në e Bashkimit Sovjetik (Komitet Gosudarstvenoj Besopasnosti -Komiteti i Sigurimit të Shtetit) që kishte lindur nga Revolucioni Bolshevik, si pjellë e KOMINTERNI-t dhe Sigurimi i Enver Hoxhës dhe Siguritate e Rumanisë së Çausheskut. SDB-ja dhe KOS-i, si dy shërbime sekrete për zbulim dhe kundërzbulim, para dhe pas vdekjes së Titos, si një makineri e madhe, ishin themele të regjimit totalitar komunist që vepronte si shtet brenda shtetit. Ajo ishte si një mafie e çuditshme, përkatësisht shpatë e pamëshirshme e Partisë Komuniste, që mund të shkatërronte cilindo që do t’i kundërvihej. Unë këtu do të shpalos fakte e dëshmi nga dosjet sekrete të veprimtarisë së errët të SDB-së, që vepronte sipas shabllonëve të KGB-së staliniste dhe të Sigurimit enverist, të cilat për nga natyra duken abstrakte dhe enigmatike, për publikun e gjërë.

….Dhe, duke iu qasur hulumtimeve të mia dhe  analizave që kam arritur të bëja, këtu do të veçoja madje edhe informacionet zyrtare të UDB-së dhe KOS-it jugosllav që dikur I kam shfrytëzuar, dhe me se fundi botimi i ketyre konkluzioneve qe jamduke I shtjelluar ne kete shkrim, njëkohësisht jane edhe si nje apel i vendosur ndaj te gjithe bashkekombasve të mi, patriote, nacionaliste qe besojne tek e drejta qe kane shqiptaret per te jetuar te lire ne trojet e tyre, ne te cilat kane ardhur bashke me Diellin. Ky material i bazuar ne pretendimet  serbo- greke ndaj trojeve shqiptare, në veçanti Serbia nda Kosovës dhe Shqipërisë, njashtu edhe Greqia ndaj Çamërisë dhe Shqipërisë, janë të një brumi të mykur !
Qëllimi im I vetëm është që te mundesojme perhapjen e te vertetes se hidhur, se kush ishte shkaktari kryesor i prishjes se qetesise qe mbreteronte ne Shqiperine e para shumë dekadave e vitesh të Luftës së ftoht, e siç do të ndodh madje edhe  me vitet  1991-1995- 1997 dhe se kush u mundua te minonte luften Per çlirimin dhe pavaresimin e Kosoves…Prandaj, ky material le të shërbei dhe ashtu duke u bashkuar me zërat e fuqishëm të atdhetarëve dhe veprimtarëve të devotshem të çështies sonë kombëtare, idealit të  nacionalisteve shqiptar, punes në  diasporas dhe mbarë mërgatës së përvojtur  shqiptare jashte vendit,gjegjësisht zëri ynë të bashkohet me zërin e shqiptarëve të Amerikës, endrres se mijera intelektualeve shqiptare jashte Shqiperise dhe trojeve shqiptare, në të gjitha vendet demokratike të Perëndimit si në Zvicër e Gjermani, në BElgjikë e Austri, në Danimarkë dhe Francë e gjetiu, per te pare nje shtet te perparuar me te cilin ne mund te krenohemi, me një Shqipëri Natyrale dhe Kosovë të pavarur, e për një Çamëri të ,,harruar,, me një popull came të një gjaku dhe race që jemi,një kushtrim kemi…!
Po ! Ky është  kushtrimi  ynë, per te gjithe Shqiptaret brenda dhe jashte vendit, per te kuptuar, menduar dhe vepruar kunder asimilimit te  dhe planeve secrete e ndjellakëqinj, siç kanë qënë ELABORATET  famoze të Ivo Andriqit ose të atyre të ALFASIES  apo të OMANIA-s, të tilla punë kanë qënë ato me të cilat janë preokupuar me vite e dekada të ,,elitave,, te fqinjeve tane per aneksimin e vendit, shkaterrimin total te ekonomise tone, në rend të pare, per nxjerrjen e Shqiperise jashte planeve dhe politikave te vendeve aleate te cilat duan te shohin nje Ballkan te zhvilluar por ne baze te stabilizimit te faktorit shqiptar te rroberuar ne shekuj nga fuqite dhe akset lindore, duke u shkruar kështu edhe saga tragjike shqiptare …
Nëse këtu bëjmë edhe një qasje nga një aspect tjetër mbi sfidat dhe të jetuarit e shqiptarëve në trojet e tyre në Maqedoni, nuk do mend, se këtu, janë vënë në ,,lojë,, shumë ,,zgjidhje dhe alternative,,  jo vetëm për emrin dhe identitetin si shtet ndaj Greqisë, porn ë linjën shqiptare, se çka po ndodh me shqiptarët këtu, pse janë të mospërfillur nga qeveria, ose kjo bëhet, ndoshta sa për sy e faqe, siç thotë populli, dhe çdo gjë zhvillohet sipas planeve të fshehta apo ,,lojërave,, të cilat për shqiptarët deridiku janë ende të panjohura, sidomos per stabilizimin e çeshtjes se pambyllyr shqiptare,për gjuhën dhe punësimin, për librin dhe enciklopedinë dhe . ..  tanimë,  kur shqiptaret vazhdojne te marrin rruget e mergimit per nje jete me te mire duke kenaqur endrren e sllavomaqedonasve dhe më tej të asaj serbo-greke, per pastrim etnik te trojeve shqiptare, kur truri dhe mendja e ndritur e intelektualeve shqiptare mergon dhe vuan pasojat e largimit nga Kosova, Maqedonia, Shqiperia dhe me deshperim pret ti jipet shansi i vetem per tu rikthyer, kur populli  shqiptarë në përgjithësi kudo që jeton ai në trojet e veta etnike, ka arritur varferine maksimale dhe nje pesimizem patologjik per te ardhmen e vendit dhe politiken ne pergjithesi, kur çeshtja shqiptare eshte shitur ne menyren me flagrante ne tregjet e politikes  maqedono-serbo-greke… Vallë, ende nuk është  zgjuar sa duhet ndergjegjia kombetare e shqiptareve? ane e mbane botes, duhet te kuptohet qarte nga çdo shqiptare se vetem ne jemi te zotet te  Si duhet të shikojmë ose kthejm sytë kah  vlerat kombetare qe kane patur gjysherit dhe stergjysherit tane,ti rikthehemi një realiteti dhe REALES SONË QË TË MBETEMI GJALLË !  Dhe së fundi ne jemi pergjegjes per te ardhmen qe na pret dhe krijimin e nje platforme kombetare nga e cila do te varet mbarevajtja jone politike, ekonomike dhe shoqerore, ashtu siç na flasin e rrëfejnë shpesh në debate e medium njerëzit e mënçur siç janë Akademik Rezhep Qosja, Abdi Baleta, Koço Danaj, Lisen Bashkurti, Sabri Godo etj. Per kete, ne rradhe te pare duhet ndergjegjesim mbi ate qe na ndodhi dhe se kush na shkaterroi e vazhdon te na shkaterroje dhe poshteroje, si dhe kthim ne vlerat e verteta kombetare dhe demokratike, sepse në shpirtin tone mbajmë vëragë të një fatumi tragjik dhe plagë shekullore për të mbijetuar duke u përlindur nga hiri si Feniksi…

Si vepronin dhe cili ishte konspiracioni i tyre…E keni vënë re diç që ju ndjek hap pas hapi si fantazmë, disi si hije e zezë, si murtajë vdekje dhe tmerri?… Ajo të ndjek gjithkund, si të thuash, këmba –këbës,në çdo kohë në çdo vend, bile edhe kur flenë të vëzhgon dhe survejon…E kjo quhet: UDB-ja.

Shërbimi i fshehtë i sigurimit jugosllav, pikërisht  si një hije të përcjellë në mënyrë konspirative dhe tinëzake, me metoda shumë specifike dhe perfide,  të shumëllojshme, të larmishme dhe me teknikë të përsosur moderne të kohës…në të gjitha shtigjet ballkanike e më gjërë !

Por, si dhe në çfarë mënyre I vë në lëvizje kombinacionet operative të rrjetit të zbulimit dhe kundërzbulimit në të gjitha sferat agjenturore të UDB-së por edhe të KOS-it të ish Jugosllavisë? Si vepronin  me shqiptarë të shitur dhe të angazhuar si masha të ndryshkura,duke ndërtuar edhe grupe e klane të pregatitura mire për përçarje,antagonizma,dizinformacion,komprometim dhe vllavrasje? Pra,  si u ndërtua e tërë ajo makineri aq famoze bërballë së cilës vdekja të gjente para tmerrit?

Dhe si të tillë, UDB-ja dhe KOS-i kishte disa shtrirje: në Kosovë dhe Maqedoni; madje në Rumani ,Bullgari dhe në Shqipëri.Veçmas në shtetet perëndimore, sidomos në Zvicër, Gjermani, Austri, Turqi, Spanjë,Belgjikë, Francë, Argjentinë, Danimarkë, Holandë dhe gjer në Amerikë andej Oqeanit Atllantik !

… Në Kosovë ajo u përqendrua tek shërbimi i fshehtë informativ i rrjetit agjenturor agzistues që nga kohërat e Rankoviqit,MEhmet Maliqit dhe të Stane Dollancit, si strukturë ndihmëse; tek njerëzit që mundi të infiltronte në radhët e  grupeve të rezistencës dhe luftës në aradhat guerile të Shaban Polluzhës.Madje edhe  tek bashkëpunëtorët e saj të viteve të më vonshme, që nuk ishin të paktë dhe që nuk njiheshin të gjithë; tek strukturat e mirë  organizuara dhe të pajisura me mjetet më të kohës. Ishte një rrethim i katërfishtë, nga i cili do ishte tepër e vështirë të dilje. E gjithë kjo, si duket ndodhi,gjatë një decade të tërë, menjëherë pas vitit 1981 dhe duke vazhduar edhe pas vitit 1992,kur më të gërrshetuara se kurrë janë në veprim operacione operative dhe agjenturore të spiunazhit dhe kundërspiunazhit në përgjithësi ndaj shqiptarëve gjetiu dhe ndaj Shqipërisë në korelacion me çështjet e Kosovës dhe trojet etnike të kombit shqiptar, edhe kur fillon datimi i aksioneve të para guerile dhe do të bëhet më e domosdoshme në vitet që pasuan deri me rënien e diktatorit Sllobodan Millosheviqit…

Ndaj,edhe kur të përdorim këtu në aspektin e shëmtuar dhe trishtues HIJEN e zezë si figuracion tmerri që na ndjek e përcjell në hap gjetiu, mund të thuhet se rritja e HIJES ishte gjithnjë në proporcion të drejtë me veprimet që zhvilloheshin nga operativistët e fsheht të UDB-së sin ë Maqedoni, e sidomos në Kosovë dhe Shqipëri, duke mos lënë anash, dallgët e spiunazhit edhe të KOS-it bashkarisht të cilat vinin këtej si  dallgë të trazuara deti edhe andej nga Bosna e Kroacia ku lufta dhe vdekja bënin kërdi… Kjo ishte një gjë që mund të pritej,gjegjësisht në Kosovë, por edhe në Maqedoni, megjithëse tanimë, ishte disi më e vështirë të paramendoje se çka mund të ndodhëta realisht në dheun ku kishin buluar bozhuret (kuq si gjaku), sepse këto bulojnë vetëm në truallin e Kosovës dhe askund në botë.Po çka të bëhej, le të bëhej, si të thuash, makineria e fsheht e tmerrit dhe vdekjes plotësisht ishte e institucionalizuar, dhe së dyti, sepse ishte bërë më e sofistikuar. Në Prishtinë, krahas kombinimeve konspirative (ngjajshëm edhe në Maqedoni), fillojnë të shquhen disa figura politike që kishin lidhje të ndjeshme me strukturat e fshehta të cilat kishin zgjërime të thella në relacionin Kosovë-Shqipëri-Malin e Zi dhe Maqedoninë.  Anton Kola, Rexhep Gjergji, Skënder Zogaj, Ali Aliu,Ibrahim Rugova, Bukoshi dhe disa të tjerë,do të sullen në baticat dhe zbaticat e rrëmujës e cila përshkonte,pothuajse dyzimin e mjegullinës që vinte si një stuhi malesh dhe deti me shi e erë, si një murlan, prej nga njeriu nuk e kishte lehtë të kuptonte se, vallë nga lindte dielli ?!

…Në Maqedoni, bie fjala, Nevzat Halili hypi si kreshnikët në kali të bardhë, të cili e kishin shaluar të tjerë bylykbasha të cilët dhe kishin dal në ,,allajn,, e Tetovës, të ,,veshur me kësmete,, pelivanësh…(Mu si ata që dalin në në Zhur të Dragashit!).Por, çka dhe si do të zhvillohen më tej në këto disa  segmente survejimesh dhe fokusime objektesh dhe personash të shfaqur, kush me parashikime të sakta e kush jo, në ,,logun e kreshnikëve,, dalin edhe disa të tjrë,emrat e të cilëve nuk ka nevojë të përmenden si rrjedhë  këtu,përshkaqe vendi dhe hapësire,ishin dyzimi i mjegullnajës e cila sillej vërrdallë, qarrk e qarrk Kosovës, madje herë në Shkup,here në  Tetovë dhe… sikur të hiqej një valle e kurrdisur mire me tak dhe muzikë e cila nuk kuptohej lehtë, ose më mire me thënë, luhej një valcer I heshtur dhe I fsheht me ritmet e një konspiracioni agjenturor…

… Për të qenë edhe diaspora pjesë e lojërave operative dhe kombinimeve secrete, do të përfshihen në këtë valle edhe disa persona të tjerë të ,,besueshëm,, në të dhënat e grumbulluara operative, e që në fakt ishte roli I DIZINFORMACIONIT… Herë pas here do të synohej rifutja në lojë e disa prej atyre që ishin thyer gjatë periudhës së paraburgimeve, ku edhe torturat kishin qenë më të egra. Ndodhte edhe kjo.Dilema këtu nuk ka !

Arrestimet e grupeve që kishin shkuar për të bërë stërvitje ushtarake në Shqipëri, ishin përgatitur po nga të njëjtët njerëz që edhe i kishin organizuar. Ata që u regjistruan me emrat e tyre të vërtetë, në pragun e kalimit të kufirit me Kosovën, janë arrestuar dhe përndjekur. Përjashtim do të bëjnë VETËM DY NJERËZ: Adem Jashari dhe Zahir Pajaziti. I pari, do të fillojë luftën, në fund të dhjetor 1991, i dyti do të bëhet ideatori i lëvizjes guerile. Do të ishin dy përjashtime nga e përgjithshmja shqiptare të një kundërrevolucioni në KUNDËRREVPLUCION, në luftën ilegale dhe brengën për Kosovën, por edhe ata ishin të zbuluar, të spiunuar…

Do të ketë, madje, edhe raste të tjera të mëvonshme që do të mbeten brengë a jona, raste edhe të infiltrimit në strukturat e luftës edhe të njerëzve që ishin futur ose që rrugës do të bëheshin denoncues të strukturave të ndryshme të fshehta informative,sin ë Kosovë, njashtu edhe në Shqipëri dhe ndër shqiptarët e Maqedonisë ( të cilët ishin zgjedhur sit ë ,,besueshëm,,  bëhej DEKONSPIRIMI i qëllimshëm ose nga SMIRA që mjerisht shqiptari e posedon si veti negative).Por, për të gjitha këto dhe kahjet tjera të rrjeteve agjenturore dhe informative serbosllavomaqedone të cilat shtriheshin nga disa qarrqe të Shkupit dhe Tetovës, madje në anët e Pejës dhe Gjakovës gjer në Dragash dhe Tropojë, që në kohën kur qeveriste Ramiz Alija, ishin të strukturuara mirë disa Shërbime të fshehta të sigurimit nga Beogradi, por që prezente ishin edhe agjenturat e CIA amerikane dhe ato gjermane,të cilët kishin informacion të duhur se çka ndodhëte me shqiptarët dhe luftërat që kishin nis të përflaknin Ballkanin.

… UDBja  vepronte edhe në Tiranë përmes disa rrjeteve të saj të trajnuar mirë dhe me metoda special, që më pastaj edhe perms ca ,,lidhjeve,, dhe ,,burimeve ,, të veçanta të vëna në rrjetin e strukturave vëzhguese të saj të spiunazhit, I cili shtrihej nga Dragashi dhe Zhuri e gjer në Kukës e Tropojë !   Këtu vlenë të theksojm edhe faktin se sidomos edhe  përmes  linjeve telefonike,shpesh herë, për njerëzit që dyshonin se ishin të kyçur në lëvizjet ilegale, bëhej përgjimi dhe regjistrimi i bisedave nga një lokal ,,Kumanova,, bërbaëë hotel Dajtit në Tiranë…UDB-ja vëzhgonte, përcjellte dhe survejonte çdo lçvizje, ndaj dhe dinte çdo gjë për personat dhe objektet e fokusuar, duke ngritur madje edhe disa baza secrete me prsonel të angazhuar, siç ishte ajo në restorantin “Prizreni”, prej nga, padyshim se kanë kaluar mjaft informacione për në Beograd.Në diasporë, shërbimin e fshehtë e drejtonte një njeri i njohur, si  Hafiz Gagica,( Kryetar i degës së LDK-së në Gjermani). Thuhej se në zyrën e tij ishte parë disa herë edhe Selim Brosha, eksponenti i njohur i UDB-së. Kurse vetë Gagica,disa here ka deklaruar në Gjermani që shqiptarët të mos e takonin Ibrahim Kelmendin, sepse ishte  njeri “i rrezikshëm” dhe i afërt edhe me njerëz të UDB-së, si dhe me agjent të Sigurimit enverist…Gjersa nga ana tjetër  vetë I. Kelmendi ka thënë ndaj Enver Hadrit se paska qën  ,,spiun,, i shërbimeve të fshehta jugosllave.

(… Hajde shqiptar, hajde ! EC e mere vesh këtë punë, kush dhe kujt don  t^ ia  mvesh…! Pse or burr kështu dhe deri kur shqiptari ndaj shqiptarit…? Edhe unë bile, që mundohem të shkruaj të vërtetën në baza të reales,më vjen rend se e kam të domosdoshme të përmendi emra e ngjarje të cilat kanë ndodhur realisht.Por, përsëri mundohem të kapërcej shumë gjëra kur është fjala për shqiptarë, të kursej shumë rrethana dhe emra, me qëllim që të mos keqkuptohemi dhe të mos dukemi se ,,hedhim gur,, sepse fenomeni që po trajtojmë është i natyrës delicate dhe tejet e ndërlikuar.Por jot ë shkruaj  pa fije turpi e ndërgjegje si I.K. ose ndokush tjetër, duke shpifur se ky ose ai janë ,,spiunë,, vetëm psi në brendin e shpirtirt dhe të trurit të tij ka ndonjë zili ose hakamrrje të natyrave të ndryshme , të them, primitive dhe të ulët !)

Por, të kthehemi në qasjen e temës së po trajtojmë :  Ndër vite e vite, UDB-ja dhe KOS-i  jugosllav, (ilegalisht dhe të trajnuar mire në kampet special të Batajnicës dhe Çaçakut, apo edhe në disa vende si baza secrete në mallet e Bosnës dhe të Malit të Zi) me qindra shqiptarë I çonin si diversanta dhe vriteshin në përpjekje me forcat kufitare ose ato të Sigurimit etj. Ose kishte edhe raste të atilla, të cilët vetë UDB-ja duke  I vë në lista të zeza, I dorgonte andej malesh e grykash për veprimtari spiunazhi apo agjenturor andej kufirit, dhe ua pregatiste vetë pritat dhe i vriste në pabesi, i likuidonte…Shembuj të tillë ka plotë, rrëfimi për to është mjaft rrënqethës dhe I tmerrshëm !

Në qendër të vëmendjes së veprimeve operative dhe strategjike, Shërbimet e fshehta të Beogradit kishin  disa figura, të cilat, në një mënyrë ose në një tjetër, kishin vendosur kontakte, qoftë përmes afërsisë familjare, qoftë përmes njohjeve të hershme, me njerëz ose struktura që kishin lidhje me krerët e rezistencës shqiptare në përgjithësi, me personat të cilët ishin ideatorë  të ilegales guerile dhe të luftës në Kosovë.

Gjatë  gjithë periudhës së veprimtarisë së saj të fshehtë dhe  lidhjeve të errëta të rrjetit agjenturor të  klaneve dhe elementeve të Shërbimeve të spiunazhit dhe të kundërspiunazhit  famoz (të UDB-së dhe KOS-it jugosllav), sidomos gjatë  Luftës së Ftohët,duke filluar që nga konfliktet e Informbyrosë të vitit 1948,  u zhvilluan sërë  betejash dhe  luftëra  të heshtura, sekrete , me metoda kospirative  dhe tejetë perfide, dhe dukej sikur vepronin hije nate dhe thikash të gjata tmerri  në shtigjet ballkanike, por edhe më gjërë në rajon. Zhvillimet agjenturore dhe të spiunazhit jugosllav me një intensitet të veçantë dhe konspiracion të thellë ishin të drejtuara  ndaj Shqipërisë në një anë dhe ndaj emigracionit shqiptar në anën tjetër.Dhe e tërë kjo, është si të shkruajshë një histori  të çuditshme dhe të pabesueshme mbi të bëmat dhe ngjarjet (misterioze) të viteve të rrënuara, shantazhet, aktet diversioniste dhe tronditëse të UDB-së dhe KOS-it ( po edhe të SID-it diplomatik jugosllav)  të cilat I organizonin dhe vepronin paralelisht  si një makineri që shtriheshin  në formë organizatash të ndryshme dhe grupesh  operative të stërvitur mirë  dhe të cilët ushtronin  dhunë tmerresh dhe vdekje mbi shqiptarët, frikë dhune dhe ferri, në stilin e GESTAPOS fashiste…duke arrestuar, burgosur, rrëmbyer e vrarë njerëz të Frontit të rezistencës kombëtare shqiptare, duke vrarë njerëz të  pafajshëm, sidomos në Kosovë dhe Maqedoni gjatë likuidimeve tinëzake dhe në prita të fshehura…UDB –ja  gjithashtu vrau  shumë njerëz edhe  në Perëndim duke iu bashkangjitur  rrjeteve të spiunazhit të KGB ruse që mbulonin vendet ballkanike dhe më gjërë. Por, e tërë kjo luftë  e fshehtë dhe operacione  apo  aksione  operative të sferave të ndryshme sekrete, kaluan në heshtje,  pothuajse pa u vërejtur fare.  Pra, për vite e dekada me rradhë, ish – shërbimet sekrete  jugosllave të  Sigurimit shtetëror funksiononin me mjete dhe metoda perfide të cilat  i shfrytëzonin  duke sajuar plane operative e kurthe për likuidime dhe vrasje të padukshme dhe të porositura me urdhër qofshin nga bylykbashët e KQ të LKJ ose vetë  Rankoviqit (në kohën e tij), apo të Llazar Kolishevskit eStane Dolllancit, Branko Mikuliqit, Stefan Doronjskit,Zdravko Mustaqit,Mamullës ose Velko Kadieviqit dhe gjeneralë të tjerë të KOS-it dhe UDB-së në nivelin federative  (njëkohësisht, po me të njëjtën mënyrë vepronin edhe në konsultime për ,,interese të larta shtetërore,, edhe me klanet e tyre në nivele repiblikane ose krahinore,gjegjësisht me bylykbashët në Kosovë si@ kanë qënë Mehmet Shosho, Gojko Medinica, Ali Shukrija, Mehmet Maliqi-Cukulli, Spasoje Gjakoviqi,Xhevdet Hamza, Ismet Shaqiri, Hasan Hasani, Fadil Hoxha, Xhavit Nimani, Selim Brosha, Jusuf Karakushi, Kolgeci e Nebi Gashi, Sahit Meraku e Muharrem Dana,Bashkim Hisari e Danush Luri, Shefqet Hashani, shumë Shavella e Turiqevca,Dobruna e Zenuna  me nofka e pseudonime të hatashme si ,,Kapetan lesha,, etj.etj.), sidomos, kur ishte fjala për kurthe,            arrestime,burgosje, rrëmbime dhe  likuidime shqiptarësh Brenda dhe jasht Jugosllavisë  komuniste-kominterniste, në veçanti  nga rradhët e  mërgatës  shqiptare në  BOTËN E LIRË të Perëndimit… Likuidime dhe vrasje të fshehta po kështu janë bërë  edhe nga  rradhët e grupeve dhe organizatave të ndryshme të emigracionit kroat.Sidomos, zgjojnë  kërshërinë dhe janë tejet interesante  rasti i likuidimit të ustashit Vjekosllav Luburiqit në Spanjë nga agjenti I UDB-së, Ilija Staniq i  infiltruar në qarrqet ustashe ( sot Staniqi jeton në B e H ). Por, kjo është një çështje tjetër, për të cilën duhet shkruar një kapitull i veçantë, përshkak se UDB-ja perms Staniqit dhe disa agjentëve  të tjerë të infiltruar rë rradhët e krerëve të emigracionit kroatë, në mënyrë shumë perfide ka përpunuar edhe shumë shqiptarë nga krerët e mërgatës shqiptare në disa vende të Skandinavisë, madje në Danimarkë, Norvegji, Spanjë,Francë,Belgjikë , Gjermani…Por edhe në SHBA. Mjaft I veëant është edhe rasti I vrasjes së Kalosh Hamdi Reçanit në Kenosha.Madje edhe disa ATENTATE E LIKUIDIME  të tjera ,si vrasja në Shtutgard,ajo në Belgjikë etj.

… Gjersa shfletoja dhe lexoja dosie personash dhe elaborate,analiza e plane operative në sektorin e IV të SDB për Maqedoni ku punoja si zyrtar-analist, më intrigonin faktet që aty i lexoja se në mesin e personave të survejuar dhe të ndjekur, të vëzhguar dhe përcjellur, shumica prej tyre, qofshin se ishin pjestar të ndonjë ,,grupi,, ose organizate të emigracionit, ishin të lidhur në rrjetet informative dhe agjenturore të vetë atyre Shërbimeve sekrete të Jugosllavisë komuniste,në vitet  e  rrënuara të kohës së Rankoviqit,madje,  para dhe pas vdekjes së Titos.Por, më intrigojnë  faktet e këtilla edhe sot e sot kur po shkruaj këtë libër…Histori të pabesueshme dhe ironi fatesh me përmasa të sagës shqiptare  në Gadishullin e Ballkanit, mjerisht hasim edhe tani si fenomene shoqërore të pazbërthyera.Kemi rastin e disa  informatorëve të SDB-së për Kosovë, si ,,Drini,, ,,Hilltoni,, ,,Luboteni,,  ose ,,Trigllav,,  ,,Bllaca,,  ,,Kobra,, ,,Tara,, ,,Emigrant,, ,,Reporter,, ,,Çakor,, ,,Nerodima,, ,,Morava,, etj. të cilët sajonin raporte për persona dhe aktivitetet e tyre, duke i survejuar sipas direktivave të veçanta dhe të angazhuar  nga Belgjika ,Austria, Zvicra e Gjermania,nga Franca ose disa vende të tjera të Perëndimit…Disa prej tyre,më vonë në Kosovë dhe në emigracion do të mbajnë  ,, lidhje dhe kontakte,,  edhe me ARKANIN (Zhelko Razhnatoviqin), një kriminel  papërmisueshëm dhe antishqiptar i përbetuar, i cili me urdhër  të Stane Dollancit, Zdravko Mustaqit, Rasto Spasiqit dhe krerë të tjerë të UDB-së komuniste, siç bënin edhe me Ulemek ,,Legijën,, ose Darko Ashaninin dhe shumë të tjerë të cilët morën pjesë direkte në kryerjen e disa ,,aksioneve special,, të drejtuara kundër krerëve të emigracionit shqiptarë,si brenda njashtu edhe jashtë hapësirave të ish –  Jugosllavisë komuniste , ku UDB-ja dhe KOS-i vepronin si shtet në vete, shtet në shtet, si një makineri e madhe  mafioze…Lufta e tyre e fshehtë  zgjati me vite e vite! Operacionet e organizuara të krimit dhe delikteve të gjakut, ose inskenime të proçeseve gjyqësore me akuza të rreme dhe dënime njerëzish të pafajshëm me vdekje pushkatim, ose me burgje të rënda prej 20 vitesh, ishin tmerre jete dhe vdekje, që nga proçeset e montuara të  Prizrenit dhe gjer te ai i Pozharevcit, Nishit,  ai i Zenicës i vitit 1981, madje  i Paraqini,Prilepit etj.Të gjitha këto ishin pjesë e operacioneve sekrete të luftës së heshtur që zhvillonin Shërbimet e fshehta kominterniste të Titos dhe Rankovioqit, më pastaj,( sidomos SDB-a në Kosovë dhe Maqedoni) të kryesuar nga bylykbashët  e  Petar Graçaninit,Stane Dollancit, ose dhe ata të KOS-it të cilët bashkarisht dhe në saje të planeve operative,tmerrësisht  vepronin  kundër shqiptarëve në përgjithësi dhe ndaj   organizatave apo grupeve ,,seperatiste,, nacionaliste,, ,,irredentiste,, ose kundër ,,emigracionit  armiqësor  shqiptarë,, në  Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe  Europë…Të gjitha këto histori rrënqethëse dhe mjaft delikate i mësova  nga arkivat e fshehta gjersa punoja  si zyrtar në sektorët e SDB-së për Maqedoni .

( Megjithatë, ka edhe gjëra të cilat janë të  pamundura  të kuptohen plotësisht ose të deshifrohen ngjarje enigmatike dhe misterioze të planeve dhe operacioneve të koduara të atyre viteve  të rrënuara të  ish- Jugosllavisë, sidomos ato të para dhe  pas vitit 1981 dhe demonstrative në Kosovë ku tmerri dhe dhuna, vrasjet dhe burgosjet ishin hakmarrje  udbashiane ndaj shqiptarëve, me pretekst ,  kinse, shqiptarët ishin ,,rracë e ashpër dhe armiq,, të sistemit titist, kështu UDB-ja e luftonte ,,irredentizmin,, dhe ,,separatizmin,, shqiptarë  ose ,,nacionalizmin,,  shqiptar të cilët me dekada dhe brez pas brezi ishin në orvatje grupesh të armatosura për një Shqipëri etnike, duke përfshirë këtu edhe krerët dhe faktorët  nga rradhët e organizatave emigrante në Perëndim ).

UDB-ja posedonte në rradhët e saj njerëz  të shërbimit  të cilët shpesh  edhe i angazhonte për vrasje ose të ashtuquajtura ,,likuidime  normale,,! Kështu, në disa shtete të Europës perëndimore dhe andej Oqeanit në Amerikë dhe Kanada, ose edhe gjer në Australi, ku fantazmat udbashiane bollshevike ecnin trotuareve të Njujorkut, Çikagos ose Shtutgardit, Diseldorfit, Parisi  etj. ecnin si hije nate…

…Një rast që më habiti më së shumti, kohët e fundit dhe ende e mbaj në mendje të freskët, intervistën e ish oficerit të lart të KGB-së ruse Vladimir Putin,duke pohuar se, kinse, tanimë, NUK EGZISTOJNË ISH-AGJENTËT  E KGB  ose të ndonjë Shërbimi tjetër bolshevik!

Unë do të kisha thënë se ky  pohim i tij është vetëm një maskë, se përndryshe rrjetet agjenturore si dhe klanet e tyre kominterniste, diku më dëndur e diku më pak, veprojnë sipas teorisë dhe praktikës së konspiracionit, sidomos ata të UDB-së dhe KOS-it të ish-Jugosllavisë të përfshirë paraprakisht vetëm në betejat për Ballkanin por edhe në veprime të nëntokës dhe mafies, të krimit të organizuar  edhe  në analet ndërkombëtare ( here-herë duke pirë kafe edhe në mes Tirane ose Prishtine e Shkupi,por edhe në mes Athine e Selaniku,në Romë,Barcelonë,  Sofje apo dhe në plazhet e bukura të Durrësit dhe Sarandës…) Kjo nuk do mend,sepse agjentët e fsheht të shërbimeve famoze apo edhe të klaneve të tyre nuk janë njerëz nga tri metro të gjatë që të mund të duken nga larg, por përkundrazi janë tejet të thjesht, mbahen të zakonshëm dhe mjaft konspirativ, sipas detyrave, misionit apo dhe angazhimeve konkrete që ata kanë !Këtu vjen në pyetje edhe fenomeni  modern  i  TERORRIZMIT  në përgjithësi, për çka më konkretisht do të flasim një rast tjetër dhe kohë të volitshme. Sepse, edhe këto rrëfime që po shkruaj në këtë libër, të lexuara dhe të marra nga arkivet e fshehta, që edhe sot mbeten  të pa shlyera në mëndjen dhe memorien time, janë tejet delikate dhe të rrezikshme  për mua në kohën e tanishme, edhepse koha e Luftës së ftohtë dhe të përgjakshme udbashiane, ka  ikur kaherë. Por, NJERIU mbetet  i  tmerruar fare nga ajo që shikon  në televizor ose dëgjon  në radio, në  Luftën e të përditshmes  jetë  për të mbijetuar, për të  mbetur gjallë, për atë se çka po ndodh në meridianet e botës  pikërisht nga sfera e  terrorizmit lokal dhe nërkombëtar…! Pra, më tej në vazhdën e  këtij rrëfimi, më duhet të theksoj se nuk janë përmbledhur krejtësisht  rastet e shumë vrasjeve të tjera enigmatike dhe  likuidime të ,,pastërta,, brenda dhe jashtë  teritorrit të Jugosllavisë titiste, kur shqiptarët  janë dënuar ose zhdukur si ,,terroristë,, në intervale   kohësh  të ndryshme dhe në  hapësirë gjatë Luftës së Ftohtë dhe pas vdekjes së Titos, gjithnjë UDB-a në praktikën  agjenturore dhe të spiunazhit , në shumicën e rasteve  ka përdorur në mënyrë perfekte metodën e dizinformatës brenda dhe jasht qarrqeve të grupeve apo organizatave emigrante shqiptare, ku paraprakisht kishte të instaluar ose të infiltruar agjentë  dhe spiunë  të specializuar  për dizinformim në rrethin ku vepronin  në misionin  që kryenin sipas  DIREKTIVAVE të udb-së! Në shumën e rasteve specifike, në këtë drejtim angazhoheshin një rrjet i tërë informatorësh ose agjentë të cilët në mënyrë precize do të shpërndanin dizinformatë, duke krijuar edhe përçarrje dhe grindje të tjera mes emigrantëve shqiptarë, duke krijuar konfuzione dhe konflikte të reja ndërmjet grupeve të caktuara të cilat UDB-ja, në fakt, edhe i mbante nën survejimin dhe përcjelljen e rrjetit të vet të spiunazhit dhe të kundërspiunazhit  jugosllav  (fillimisht duke organizuar dhe sihronizuar një mori masash dhe metodash delikate dhe precize në përcjelljen dhe vëzhgimin e viktimës, të cilën më pastaj do ta likuidonte me një plumb të vetëm në kokë!) Shpeshherë kur akcioni  i      fshehtë special është  paraparë të kryhet sipas planit operativ nga disa agjentë  të quajtur ,,ilegalistë,, dhe pjesëmarrës të tjerë në  krim, (siç është rasti i  vrasjes në Shtudgart), atëherë janë përdorur disa lloje armë zjarri dhe disa rrafale…Por, janë përdorur edhe metoda të ndryshme siç është, psh. rasti i vrasjes në Çikago,të  atdhetarit  Kalosh Hamdi Reçanit  më 1971 (kufomën e të cilit UDB-ja e Maqedonisë nuk lejoi ta varrosnin familjarët në vendlindjen e tij,në fshatin Reçan të Gostivarit, por të detyruar, e varrosën në Stamboll).

Edhe në këtë rast Shërbimet secrete të Jugosllavisë dhe ai i SID-it diplomatic-agjenturor, në krye me Lluka Banoviqin, Franjo Herleviqin dhe të tjerë, e paraqitën ,,problemin,, në rradhët e organizatave emigrante shqiptare si një  ,,konflikt rivaliteti,, mes krerëve të emigracionit, pikërisht si ,,qërrim hesapesh,, mes grupit të Xhafer Devës , Hysen Terpezës dhe klanit të tyre  brenda ,,Lidhjes së Prizrenit,, në Amerikë! Po kështu do të kemi edhe raste të tjera të cilat do të pasojnë dhe do të jenë të kryera mizorisht nën urdhërin direkt të Stane Dollancit dhe të klanit të tij, siç janë disa likuidime  po  të këtij formati dhe konspiracioni ,    (kinse si rezultat  vrasjesh të këtilla ,,mes shqiptare,,  janë hakmarrjet  dhe konfliktet e ndryshme  mes grupesh rivale emigrante, apo  dhe interesesh e ideologjizmash)  : ajo e vëllezërve Gërvalla dhe Kadri Zekës (ku ,pa mëdyshje fare, ideologu kryesor dhe agjitatori i fshehtë i angazhuar nga dy anët –nga UDB-ja dhe nga Sigurimi i Tiranës,është Ibrahim Kelmendi, i cili pas vite e vitesh për të justifikuar veten, shkruan librin ,,Atentetet,, ku nuk thotë gjë nga e vëreta reale, ndoshta, edhe ky libër agjenturor shërben për të përhap  edhe një  dizinformatë ndryshe),siç bënin dikur (1968) me rastin e vrasjes së atdhetarit dhe pishtarit të arsimit  Sefer Selimit nga Reçani i Gostivarit,e për vrasjen e tij mizore Prof Fehim Reçani shkruajti një elegji, ndaj edhe udbashët si Stojçe Gjorgjievski profesorit ia sajuan dosjen dhe plotësuan vite e vite me rradhë si nacionalist dhe  i ,,rrezikshëm,, për sistemin jugosllav dhe të Platformave të KQ të RSM dhe LKJ…Pastaj, vrasja në Bruksel e Enver Hadrit,( ndaj të cilit me pa të drejtë Ibrahim kelmendi hedh gurë kinse ishte Hadri apo edhe ndonjë tjetër si ky paskën qenë spiuna të UDB-së.Por kjo është një marrëzi). Inshalla hapen dosiet e informatorëve dhe spiunëve për Kosovë dhe Maqedoni , atëherë do të shifej realiteti dhe e vërteta për shqiptarët , dhe do ta ishte më se e qartë situate dhe rrethanat  edhe për disa vrasje të tjera, bile edhe ajo e kolonelit Ahmet Krasniqit në mes të Tiranës, vrasja në Shtutgard të Gjermanisë, apo0 si dhe në çfarë mënyre u bënë shumë kurthe arrestimesh e tradhëti të tjera ,spiunime për burgosje dhe likuidime  që nga rastet e Mulla Idriz Gjilanit, Hasan Rremnikut, Gjon Sereçit e Ibrahim Lutfiut, Azem Moranës dhe Mahmut Dumanit, Ahmet Perës e Sali Lisit,madje rasti I ,,kapedanave të Gorjanit dhe vrasja e Xhemë Simnicës tek Livadhet e Priftit mbi kreshtat e Sharrit, vrasjet misterioze të Hamzë Rexhepit e Sadudin Gjurës, dy Mefailave të Zajazit dhe gjer tek vrasja e Zahir Pajazitit me shokë dhe disa personaliteteve  të komandosëve dhe gerilëve të UÇK së të cilët humbën jetën dhe u vranë në prita me tradhëti shqiptari e kështu me rradhë…Të gjitha këto janë sage dhe HISTORI  të ngërthyera me dhimbë e dallgë të trazuara me baticat dhe zbatisat e jetos sonë dhe asaj reajes së fshehtë, janë histori të veçanta dhe rrënqethëse, duke u përdorur si dorasës shqiptari ndaj shqiptarit ! E tërë kjo, dhe shumë drama të tjera si këto, të cilat edhe sot e sot mbeten të pazbardhura, janë pjesë e sagës sonë shqiptare brenda dhe jashtë shtigjeve të Gadishullit të Ballkanit…( Dinjiteti dhe krenaria jonë kombëtare krahas shumë vuajtjesh e sakrificash ndër dekata e shekuj, përballë hordhishë të tërbuara mbretërish e Carash, jemi flijuar edhe si viktimë i të huajve,edhe në vitete e rrënuara të regjimeve modern pansllaviste të shtypur e të sunduar, të syrgjynosur dhe të pranguar,  mbetëm gjallë e të pathyer me historinë e lavdisë dhe krenarisë të shkrojtur  në ALTARIN E RACËS sonë   kombëtare shqiptare! Këtë, gjithësesi nuk duhet ta harrojnë gjeneratat që vijnë).

… Gjithashtu UDB-a ka likuiduar edhe pjestarë të emigracionit  maqedono-bullgar,likuidimi misterioz i desidentit bullgarë  Geogi Markovin në mes të Londrës në operacionin e koduar ,,Ombrella,,.Por, një numër të madh likuidimesh UDB-ja  ka bërë edhe nga rradhët e emigracionit  kroatë, si psh. vrasja e Bruno Busiqit në mes të Parisit në vjeshtën e vitit 1978, me një plumb në kokë, ( ashtu siç do të ndodh pas shumë vitesh edhe me likuidimin e Miro Bareshiqit në mes të Zagrebit, i  cili në vitin 1971  i bëri  atentat ambasadorit jugosllav Roloviqit në Stokholm, njëherit edhe shef  i sektorit për kundërzbulim  të KOS-it në Beograd). Dhe, të gjitha këto, janë rrëfime të sakta, por ka edhe histori e raste të tjera shumë rrënqethëse  nga koha e Luftës së Ftohtë, për të bëmat e UDB-së dhe KOS-it të Jugosllavisë komuniste që nga koha e Rankoviqit ,  e sidomos për krime të bëra edhe në Kosovë  dhe gjatë kohës së të ashtuquajturës  VOJNA UPRAVA NA KOSOVO ( Drejtoria ushtarake në Kosovë) ku rol vendimtarë  dhe përgjegjësi personale dhe kolektive kanë edhe kuadri komunist e udbashian si Ali Shukriu, Sinan Hasani, Xhavit Nimani, Mehmet Shoshi, Mehmet Maliqi, Xhevdet Hamza, Ismet Shaqiri, Fadil Hoxha, Mahmut Bakalli, Riza Sapunxhiu, Shefki Ozna, Sahit Meraku, Kulgeci e Shiroka, Nebi Gashi e Riza Alaj, Agim Zatriqi e Fahredin Gunga,Azem Hajdini,Murat Shavelli, Selim Brosha e Muharem Dana, Gojko Medinica e Spasoje Gjakoviqi  dhe gjer te Stane Dollanci e Rrahman Morina etj.  pa cekur këtu për bylykbashët udbashian nga Maqedonia, për të cilat kanë informacione relevante dhe në dijeni të plotë edhe disa agjenci të tjera të shteteve perëndimore, e në veçanti  CIA amerikane dhe shërbimet e fshehta angleze dhe gjermane…

Cili ishte misioni intern i udbashit Jusuf Buxhovi

në Gjermani ?!

… Jusuf Buxhovi  qysh si student, në vitin 1967, punësohet në gazetën “Rilindja”, si gazetar në rubrikën e kulturës, ku fillimisht pasqyron filmin, e më vonë letërsinë, duke shkruar për disa vite si recenzent. Në vitin 1976, pas një konkursi intern, caktohet si korrespodent i gazetës “Rilindja” në Gjermani, duke u bërë kështu gazetari i parë i akredituar i një mediumi nga Kosova në këtë vend perëndimor. Jusuf Buxhovi, ky korrespodenti i gazetës “Rilindja” i caktuar me konkurs intern për këtë “punë” në Gjermani, duket se atje ka shkuar me një mision intern nga shërbimi sekret jugosllavë, për të survejuar veprimtarinë e organizatave politike shqiptare që vepronin kundër regjimit jugosllavë  në Gjermani. Për të argumentuar këtë mision intern me karkater udbesk të Jusuf Buxhovit të kamufluar me punën e “korrespodentit të gazetës ”Rilindja” po i referohemi dëshmive të bashkëveprimtarëve të Jusuf Gërvallës: Ibrahim Kelmendit dhe Hysen Gegës.

Në janar të vitit 2007 ( me rastin e 25 vjetorit të vrasjes së vëllezërve Gërvalla e Kadri Zeka ) Ibrahim Kelmendi boton romanin “Atentatet” dhe ato ditë ai ndoshta, ishte njeriu më i intervistuar nga mediat shqiptare, për faktin se, në romanin e tij (që sapo kishte dalë nga botimi)  lexuesit kanë mësuar për herë të parë të ,,gjitha rrethanat,, e panjohura të vrasjes së Jusufit, Bardhoshit e të Kadriut, në natën e kobshme të 17 janarit 1982 në Untergrupenbach të Gjermanisë. Madje në libër bëhet i njohur edhe emri i ,,vrasësit,,  të mundshëm të tyre. “Ai që vrau Jusuf Gërvallën jeton në Kosovë, në një fshat të komunës së Suharekës. Është shqiptar dhe e ka emrin Rezil, thotë Ibrahim Kelmendi.

Në një intervistë me titull: ”E njoh vrasësin e Jusuf Gërvallës” dhënë gazetës “Expres” ( më 11 e 12. III. 2007 ) Kelmendi  spikatë aktivitetin e kamufluar të Jusuf Buxhovit nën petkun e korrespodentit të gazetës “Rilindja”. Ibrahimi me këtë rast duke shpjeguar përplasjet e Klubit shqiptarë në Dyseldorf me përfaqësuesit e konsullatës jugosllave vë në pah involvimin e korrespodentit të “Rilindjes” në këtë situatë.

Kelmendi thotë se (po citoi): Ato (të konsulatës) insistonin që ta fusnin nën tutelë Klubin e shqiptarëve aty, dhe ky, i kamufluar si gazetar, angazhohej pro konsullatës.” Ibrahim Kelmendi sakaq konstaton se, “ai ndonjëherë ishte më brutal se vet konsulli jugosllavë”!

Më shumë se në intervistë, I.Kelmendi, aktivitetin e korrespodentit Jusuf Buxhovi e sqaron në librin e tij “Atentatet” . Në faqen 159 të këtij libri ai për Jusuf Buxhovin shkruan (po citoi): ”Sa për ilustrim po sjell shembullin e korrespodentit të gazetës “Rilindja”. Ky farë korrespodenti qe më brutal se ata të përfaqësuesit jugosllavë. Konkretisht, ai këmbëngulte që në emërtim të Klubit të mos përmendej cilësimi punëtorë “shqiptarë”, por “jugosllavë”. Kërkonte që Klubi atje të quhej “Klubi i punëtorëve jugosllavë”, siç po quhej Klubi “Rilindja” në Mynhen, “Përparimi” në Bruksel dhe ndonjë klub i ngjashëm.”- përfundon citati.

Në intervistën dhënë të përditshmes “Expres” Ibrahim Kelmendi shpërfaq edhe një moment shumë interesant lidhur me korrespodentin e “Rilindjes” Jusuf Buxhovi, që ka të bëjë me burgosjen e Hysen Gegës, një nga bashkëveprimtarët e Jusuf Gërvallës, i cili në librin e tij “Atentatet” është personazhi me pseudonimin “Vasili”.

Hysen Gega (Vasili), pasi kishte shkuar për t´i kaluar pushimet nga Gjermania në Kosovë, në 31 dhjetor 1980 arrestohet nga UDB-a.

Kelmendi lidhur me arrestimin e Hysen Gegës saktëson (po citoi): ”…kur Vasilin( Lexo – Hysen Gegën) e arrestuan në Kosovë, gazetarin në fjalë (Lexo – Jusuf Buxhovin) e sjellin nga Gjermania për ta marrë në pyetje gjatë procesit hetues, meqë duhet të jetë vlerësuar si njohës më i mirë i veprimtarisë sonë në Perëndim.”- përfundon citati.

Si e mori në pyetje Hysen Gegën, udbashi Jusuf Buxhovi në

ambientet e UDB-së, në janar 1981?!

Këtë pohim të Ibrahim Kelmendit, më së miri e sqaron vetë ish i burgosuri Hysen Gega, në një intervistë me titull ”Asgjë nuk harrohet” të publikuar fillimisht në gazetën “ZiK” e pastaj është botuar edhe në librin “Terror, dhimbje, qëndresë”, të autorit Faridin Tafallari në faqet 342-344.

Hysen Gega në këtë intervistë shpërfaq gjithanshëm rrethanat e marrjes së tij në pyetje nga Jusuf Buxhovi etj., në zyrat e sigurimit shtetëror – UDB në Prishtinë.

Në pyetjen e gazetarit të njohur B.Elshani: ”Hysen, a të kujtohet se kur je arrestuar me t´u kthyer prej Gjermanisë dhe kush të ka marrë në pyetje pas arrestimit?” Hysen Gega përgjigjet: “Posi. Po ato janë gjëra që nuk harrohen. Më kanë arrestuar më 31 dhjetor 1980 në orët e hershme të mëngjesit, diku kah ora 5 – 6 sapo kishte filluar pakëz të zdritej. Hetimet e mija kanë zgjatur rreth 6 muaj. Pothuajse gjatë gjithë kohës së hetimeve më kanë marrë në pyetje Mehmet Lumi dhe Lorenc Selmani. Kah fundi i hetimeve më ka marrë në pyetje edhe Adem Ibrahimi. Por në fillim të janarit 1981, data e saktë nuk më kujtohet, po ashtu më ka marrë në pyetje edhe Jusuf Buxhovi. Kështu ma kanë prezentuar atë. Për Jusuf Buxhovin kisha dëgjuar më parë se ishte korrespodent i „Rilindjes“ në Bon, por nuk e kisha parë kurrë me sy. Për herë të parë e kam parë aty, në lokalet e Sekretariatit në Prishtinë.”

Në pyetjen vijuese: ”Sa herë e ke parë gjithësejt Jusuf Buxhovin në jetën tënde?”, Hysen Gega saktëson: “Dy herë. Një herë në fillim të janarit 1981 kur më ka marrë në pyetje dhe një herë tjetët në fillim të vitit 1991 në Lokalet e lidhjes Demokratike të Kosovës në Prishtinë.” Ndërkaq në pyetjet, lidhur me sjelljet e z.Buxhovi gjatë hetimeve dhe për çka interesohej më së shumti të dinte, Hysen Gega thotë: ”Qëllimi i tij ishte që unë të pendohem për aq sa kisha bërë. Më thoshte se më kishte përcjellur atje (në Gjermani – vërejtja ime) dhe se i dinte të gjitha gjërat. M´i përmendi disa lokale, por për fat në ato lokale unë s´kisha qenë kurrë. Në këtë mënyrë bile ai më ndihmonte, ma bënte me dije se s´dinte, se dinte fort pak ose fare lidhur me çështjen time. Më bënte presion psikik. M´i ofendonte shokët, vëllezërit Gërvalla … me sharje nëne e me fjalë të cilat as me laps nuk shkruhen”. Në fund Hysen Gega, sqaron edhe një ofertë të udbashëve për vrasjen – likuidimin e vëllezërve Gërvalla …!

ALEKSANDAR  RANKOVIQ

Pas Plenumit të Brioneve më 1966 dhe rënies së Rankoviçit, UDB-ja u shndërrua në SDB (Sluzba Drzavne Bezbednosti – Shërbimi i Sigurimit Shtetëror) ashtu siç ndodhi edhe me KGB-në e Bashkimit Sovjetik (Komitet Gosudarstvenoj Besopasnosti -Komiteti i Sigurimit të Shtetit) që kishte lindur nga Revolucioni Bolshevik, si pjellë e KOMINTERNI-t dhe Sigurimi i Enver Hoxhës dhe Siguritate e Rumanisë së Çausheskut. SDB-ja dhe KOS-i, si dy shërbime sekrete për zbulim dhe kundërzbulim, para dhe pas vdekjes së Titos, si një makineri e madhe, ishin themele të regjimit totalitar komunist që vepronte si shtet brenda shtetit. Ajo ishte si një mafie e çuditshme, përkatësisht shpatë e pamëshirshme e Partisë Komuniste, që mund të shkatërronte cilindo që do t’i kundërvihej. Unë këtu do të shpalos fakte e dëshmi nga dosjet sekrete të veprimtarisë së errët të SDB-së, që vepronte sipas shabllonëve të KGB-së staliniste dhe të Sigurimit enverist, të cilat për nga natyra duken abstrakte dhe enigmatike, për publikun e gjërë.

….Dhe, duke iu qasur hulumtimeve të mia dhe  analizave që kam arritur të bëja, këtu do të veçoja madje edhe informacionet zyrtare të UDB-së dhe KOS-it jugosllav që dikur I kam shfrytëzuar, dhe me se fundi botimi i ketyre konkluzioneve qe jamduke I shtjelluar ne kete shkrim, njëkohësisht jane edhe si nje apel i vendosur ndaj te gjithe bashkekombasve të mi, patriote, nacionaliste qe besojne tek e drejta qe kane shqiptaret per te jetuar te lire ne trojet e tyre, ne te cilat kane ardhur bashke me Diellin. Ky material i bazuar ne pretendimet  serbo- greke ndaj trojeve shqiptare, në veçanti Serbia nda Kosovës dhe Shqipërisë, njashtu edhe Greqia ndaj Çamërisë dhe Shqipërisë, janë të një brumi të mykur !
Qëllimi im I vetëm është që te mundesojme perhapjen e te vertetes se hidhur, se kush ishte shkaktari kryesor i prishjes se qetesise qe mbreteronte ne Shqiperine e para shumë dekadave e vitesh të Luftës së ftoht, e siç do të ndodh madje edhe  me vitet  1991-1995- 1997 dhe se kush u mundua te minonte luften Per çlirimin dhe pavaresimin e Kosoves…Prandaj, ky material le të shërbei dhe ashtu duke u bashkuar me zërat e fuqishëm të atdhetarëve dhe veprimtarëve të devotshem të çështies sonë kombëtare, idealit të  nacionalisteve shqiptar, punes në  diasporas dhe mbarë mërgatës së përvojtur  shqiptare jashte vendit,gjegjësisht zëri ynë të bashkohet me zërin e shqiptarëve të Amerikës, endrres se mijera intelektualeve shqiptare jashte Shqiperise dhe trojeve shqiptare, në të gjitha vendet demokratike të Perëndimit si në Zvicër e Gjermani, në BElgjikë e Austri, në Danimarkë dhe Francë e gjetiu, per te pare nje shtet te perparuar me te cilin ne mund te krenohemi, me një Shqipëri Natyrale dhe Kosovë të pavarur, e për një Çamëri të ,,harruar,, me një popull came të një gjaku dhe race që jemi,një kushtrim kemi…!
Po ! Ky është  kushtrimi  ynë, per te gjithe Shqiptaret brenda dhe jashte vendit, per te kuptuar, menduar dhe vepruar kunder asimilimit te  dhe planeve secrete e ndjellakëqinj, siç kanë qënë ELABORATET  famoze të Ivo Andriqit ose të atyre të ALFASIES  apo të OMANIA-s, të tilla punë kanë qënë ato me të cilat janë preokupuar me vite e dekada të ,,elitave,, te fqinjeve tane per aneksimin e vendit, shkaterrimin total te ekonomise tone, në rend të pare, per nxjerrjen e Shqiperise jashte planeve dhe politikave te vendeve aleate te cilat duan te shohin nje Ballkan te zhvilluar por ne baze te stabilizimit te faktorit shqiptar te rroberuar ne shekuj nga fuqite dhe akset lindore, duke u shkruar kështu edhe saga tragjike shqiptare …
Nëse këtu bëjmë edhe një qasje nga një aspect tjetër mbi sfidat dhe të jetuarit e shqiptarëve në trojet e tyre në Maqedoni, nuk do mend, se këtu, janë vënë në ,,lojë,, shumë ,,zgjidhje dhe alternative,,  jo vetëm për emrin dhe identitetin si shtet ndaj Greqisë, porn ë linjën shqiptare, se çka po ndodh me shqiptarët këtu, pse janë të mospërfillur nga qeveria, ose kjo bëhet, ndoshta sa për sy e faqe, siç thotë populli, dhe çdo gjë zhvillohet sipas planeve të fshehta apo ,,lojërave,, të cilat për shqiptarët deridiku janë ende të panjohura, sidomos per stabilizimin e çeshtjes se pambyllyr shqiptare,për gjuhën dhe punësimin, për librin dhe enciklopedinë dhe . ..  tanimë,  kur shqiptaret vazhdojne te marrin rruget e mergimit per nje jete me te mire duke kenaqur endrren e sllavomaqedonasve dhe më tej të asaj serbo-greke, per pastrim etnik te trojeve shqiptare, kur truri dhe mendja e ndritur e intelektualeve shqiptare mergon dhe vuan pasojat e largimit nga Kosova, Maqedonia, Shqiperia dhe me deshperim pret ti jipet shansi i vetem per tu rikthyer, kur populli  shqiptarë në përgjithësi kudo që jeton ai në trojet e veta etnike, ka arritur varferine maksimale dhe nje pesimizem patologjik per te ardhmen e vendit dhe politiken ne pergjithesi, kur çeshtja shqiptare eshte shitur ne menyren me flagrante ne tregjet e politikes  maqedono-serbo-greke… Vallë, ende nuk është  zgjuar sa duhet ndergjegjia kombetare e shqiptareve? ane e mbane botes, duhet te kuptohet qarte nga çdo shqiptare se vetem ne jemi te zotet te  Si duhet të shikojmë ose kthejm sytë kah  vlerat kombetare qe kane patur gjysherit dhe stergjysherit tane,ti rikthehemi një realiteti dhe REALES SONË QË TË MBETEMI GJALLË !  Dhe së fundi ne jemi pergjegjes per te ardhmen qe na pret dhe krijimin e nje platforme kombetare nga e cila do te varet mbarevajtja jone politike, ekonomike dhe shoqerore, ashtu siç na flasin e rrëfejnë shpesh në debate e medium njerëzit e mënçur siç janë Akademik Rezhep Qosja, Abdi Baleta, Koço Danaj, Lisen Bashkurti, Sabri Godo etj. Per kete, ne rradhe te pare duhet ndergjegjesim mbi ate qe na ndodhi dhe se kush na shkaterroi e vazhdon te na shkaterroje dhe poshteroje, si dhe kthim ne vlerat e verteta kombetare dhe demokratike, sepse në shpirtin tone mbajmë vëragë të një fatumi tragjik dhe plagë shekullore për të mbijetuar duke u përlindur nga hiri si Feniksi…

Si vepronin dhe cili ishte konspiracioni i tyre…E keni vënë re diç që ju ndjek hap pas hapi si fantazmë, disi si hije e zezë, si murtajë vdekje dhe tmerri?… Ajo të ndjek gjithkund, si të thuash, këmba –këbës,në çdo kohë në çdo vend, bile edhe kur flenë të vëzhgon dhe survejon…E kjo quhet: UDB-ja.

Shërbimi i fshehtë i sigurimit jugosllav, pikërisht  si një hije të përcjellë në mënyrë konspirative dhe tinëzake, me metoda shumë specifike dhe perfide,  të shumëllojshme, të larmishme dhe me teknikë të përsosur moderne të kohës…në të gjitha shtigjet ballkanike e më gjërë !

Por, si dhe në çfarë mënyre I vë në lëvizje kombinacionet operative të rrjetit të zbulimit dhe kundërzbulimit në të gjitha sferat agjenturore të UDB-së por edhe të KOS-it të ish Jugosllavisë? Si vepronin  me shqiptarë të shitur dhe të angazhuar si masha të ndryshkura,duke ndërtuar edhe grupe e klane të pregatitura mire për përçarje,antagonizma,dizinformacion,komprometim dhe vllavrasje? Pra,  si u ndërtua e tërë ajo makineri aq famoze bërballë së cilës vdekja të gjente para tmerrit?

Dhe si të tillë, UDB-ja dhe KOS-i kishte disa shtrirje: në Kosovë dhe Maqedoni; madje në Rumani ,Bullgari dhe në Shqipëri.Veçmas në shtetet perëndimore, sidomos në Zvicër, Gjermani, Austri, Turqi, Spanjë,Belgjikë, Francë, Argjentinë, Danimarkë, Holandë dhe gjer në Amerikë andej Oqeanit Atllantik !

… Në Kosovë ajo u përqendrua tek shërbimi i fshehtë informativ i rrjetit agjenturor agzistues që nga kohërat e Rankoviqit,MEhmet Maliqit dhe të Stane Dollancit, si strukturë ndihmëse; tek njerëzit që mundi të infiltronte në radhët e  grupeve të rezistencës dhe luftës në aradhat guerile të Shaban Polluzhës.Madje edhe  tek bashkëpunëtorët e saj të viteve të më vonshme, që nuk ishin të paktë dhe që nuk njiheshin të gjithë; tek strukturat e mirë  organizuara dhe të pajisura me mjetet më të kohës. Ishte një rrethim i katërfishtë, nga i cili do ishte tepër e vështirë të dilje. E gjithë kjo, si duket ndodhi,gjatë një decade të tërë, menjëherë pas vitit 1981 dhe duke vazhduar edhe pas vitit 1992,kur më të gërrshetuara se kurrë janë në veprim operacione operative dhe agjenturore të spiunazhit dhe kundërspiunazhit në përgjithësi ndaj shqiptarëve gjetiu dhe ndaj Shqipërisë në korelacion me çështjet e Kosovës dhe trojet etnike të kombit shqiptar, edhe kur fillon datimi i aksioneve të para guerile dhe do të bëhet më e domosdoshme në vitet që pasuan deri me rënien e diktatorit Sllobodan Millosheviqit…

Ndaj,edhe kur të përdorim këtu në aspektin e shëmtuar dhe trishtues HIJEN e zezë si figuracion tmerri që na ndjek e përcjell në hap gjetiu, mund të thuhet se rritja e HIJES ishte gjithnjë në proporcion të drejtë me veprimet që zhvilloheshin nga operativistët e fsheht të UDB-së sin ë Maqedoni, e sidomos në Kosovë dhe Shqipëri, duke mos lënë anash, dallgët e spiunazhit edhe të KOS-it bashkarisht të cilat vinin këtej si  dallgë të trazuara deti edhe andej nga Bosna e Kroacia ku lufta dhe vdekja bënin kërdi… Kjo ishte një gjë që mund të pritej,gjegjësisht në Kosovë, por edhe në Maqedoni, megjithëse tanimë, ishte disi më e vështirë të paramendoje se çka mund të ndodhëta realisht në dheun ku kishin buluar bozhuret (kuq si gjaku), sepse këto bulojnë vetëm në truallin e Kosovës dhe askund në botë.Po çka të bëhej, le të bëhej, si të thuash, makineria e fsheht e tmerrit dhe vdekjes plotësisht ishte e institucionalizuar, dhe së dyti, sepse ishte bërë më e sofistikuar. Në Prishtinë, krahas kombinimeve konspirative (ngjajshëm edhe në Maqedoni), fillojnë të shquhen disa figura politike që kishin lidhje të ndjeshme me strukturat e fshehta të cilat kishin zgjërime të thella në relacionin Kosovë-Shqipëri-Malin e Zi dhe Maqedoninë.  Anton Kola, Rexhep Gjergji, Skënder Zogaj, Ali Aliu,Ibrahim Rugova, Bukoshi dhe disa të tjerë,do të sullen në baticat dhe zbaticat e rrëmujës e cila përshkonte,pothuajse dyzimin e mjegullinës që vinte si një stuhi malesh dhe deti me shi e erë, si një murlan, prej nga njeriu nuk e kishte lehtë të kuptonte se, vallë nga lindte dielli ?!

…Në Maqedoni, bie fjala, Nevzat Halili hypi si kreshnikët në kali të bardhë, të cili e kishin shaluar të tjerë bylykbasha të cilët dhe kishin dal në ,,allajn,, e Tetovës, të ,,veshur me kësmete,, pelivanësh…(Mu si ata që dalin në në Zhur të Dragashit!).Por, çka dhe si do të zhvillohen më tej në këto disa  segmente survejimesh dhe fokusime objektesh dhe personash të shfaqur, kush me parashikime të sakta e kush jo, në ,,logun e kreshnikëve,, dalin edhe disa të tjrë,emrat e të cilëve nuk ka nevojë të përmenden si rrjedhë  këtu,përshkaqe vendi dhe hapësire,ishin dyzimi i mjegullnajës e cila sillej vërrdallë, qarrk e qarrk Kosovës, madje herë në Shkup,here në  Tetovë dhe… sikur të hiqej një valle e kurrdisur mire me tak dhe muzikë e cila nuk kuptohej lehtë, ose më mire me thënë, luhej një valcer I heshtur dhe I fsheht me ritmet e një konspiracioni agjenturor…

… Për të qenë edhe diaspora pjesë e lojërave operative dhe kombinimeve secrete, do të përfshihen në këtë valle edhe disa persona të tjerë të ,,besueshëm,, në të dhënat e grumbulluara operative, e që në fakt ishte roli I DIZINFORMACIONIT… Herë pas here do të synohej rifutja në lojë e disa prej atyre që ishin thyer gjatë periudhës së paraburgimeve, ku edhe torturat kishin qenë më të egra. Ndodhte edhe kjo.Dilema këtu nuk ka !

Arrestimet e grupeve që kishin shkuar për të bërë stërvitje ushtarake në Shqipëri, ishin përgatitur po nga të njëjtët njerëz që edhe i kishin organizuar. Ata që u regjistruan me emrat e tyre të vërtetë, në pragun e kalimit të kufirit me Kosovën, janë arrestuar dhe përndjekur. Përjashtim do të bëjnë VETËM DY NJERËZ: Adem Jashari dhe Zahir Pajaziti. I pari, do të fillojë luftën, në fund të dhjetor 1991, i dyti do të bëhet ideatori i lëvizjes guerile. Do të ishin dy përjashtime nga e përgjithshmja shqiptare të një kundërrevolucioni në KUNDËRREVPLUCION, në luftën ilegale dhe brengën për Kosovën, por edhe ata ishin të zbuluar, të spiunuar…

Do të ketë, madje, edhe raste të tjera të mëvonshme që do të mbeten brengë a jona, raste edhe të infiltrimit në strukturat e luftës edhe të njerëzve që ishin futur ose që rrugës do të bëheshin denoncues të strukturave të ndryshme të fshehta informative,sin ë Kosovë, njashtu edhe në Shqipëri dhe ndër shqiptarët e Maqedonisë ( të cilët ishin zgjedhur sit ë ,,besueshëm,,  bëhej DEKONSPIRIMI i qëllimshëm ose nga SMIRA që mjerisht shqiptari e posedon si veti negative).Por, për të gjitha këto dhe kahjet tjera të rrjeteve agjenturore dhe informative serbosllavomaqedone të cilat shtriheshin nga disa qarrqe të Shkupit dhe Tetovës, madje në anët e Pejës dhe Gjakovës gjer në Dragash dhe Tropojë, që në kohën kur qeveriste Ramiz Alija, ishin të strukturuara mirë disa Shërbime të fshehta të sigurimit nga Beogradi, por që prezente ishin edhe agjenturat e CIA amerikane dhe ato gjermane,të cilët kishin informacion të duhur se çka ndodhëte me shqiptarët dhe luftërat që kishin nis të përflaknin Ballkanin.

… UDBja  vepronte edhe në Tiranë përmes disa rrjeteve të saj të trajnuar mirë dhe me metoda special, që më pastaj edhe perms ca ,,lidhjeve,, dhe ,,burimeve ,, të veçanta të vëna në rrjetin e strukturave vëzhguese të saj të spiunazhit, I cili shtrihej nga Dragashi dhe Zhuri e gjer në Kukës e Tropojë !   Këtu vlenë të theksojm edhe faktin se sidomos edhe  përmes  linjeve telefonike,shpesh herë, për njerëzit që dyshonin se ishin të kyçur në lëvizjet ilegale, bëhej përgjimi dhe regjistrimi i bisedave nga një lokal ,,Kumanova,, bërbaëë hotel Dajtit në Tiranë…UDB-ja vëzhgonte, përcjellte dhe survejonte çdo lçvizje, ndaj dhe dinte çdo gjë për personat dhe objektet e fokusuar, duke ngritur madje edhe disa baza secrete me prsonel të angazhuar, siç ishte ajo në restorantin “Prizreni”, prej nga, padyshim se kanë kaluar mjaft informacione për në Beograd.Në diasporë, shërbimin e fshehtë e drejtonte një njeri i njohur, si  Hafiz Gagica,( Kryetar i degës së LDK-së në Gjermani). Thuhej se në zyrën e tij ishte parë disa herë edhe Selim Brosha, eksponenti i njohur i UDB-së. Kurse vetë Gagica,disa here ka deklaruar në Gjermani që shqiptarët të mos e takonin Ibrahim Kelmendin, sepse ishte  njeri “i rrezikshëm” dhe i afërt edhe me njerëz të UDB-së, si dhe me agjent të Sigurimit enverist…Gjersa nga ana tjetër  vetë I. Kelmendi ka thënë ndaj Enver Hadrit se paska qën  ,,spiun,, i shërbimeve të fshehta jugosllave.

(… Hajde shqiptar, hajde ! EC e mere vesh këtë punë, kush dhe kujt don  t^ ia  mvesh…! Pse or burr kështu dhe deri kur shqiptari ndaj shqiptarit…? Edhe unë bile, që mundohem të shkruaj të vërtetën në baza të reales,më vjen rend se e kam të domosdoshme të përmendi emra e ngjarje të cilat kanë ndodhur realisht.Por, përsëri mundohem të kapërcej shumë gjëra kur është fjala për shqiptarë, të kursej shumë rrethana dhe emra, me qëllim që të mos keqkuptohemi dhe të mos dukemi se ,,hedhim gur,, sepse fenomeni që po trajtojmë është i natyrës delicate dhe tejet e ndërlikuar.Por jot ë shkruaj  pa fije turpi e ndërgjegje si I.K. ose ndokush tjetër, duke shpifur se ky ose ai janë ,,spiunë,, vetëm psi në brendin e shpirtirt dhe të trurit të tij ka ndonjë zili ose hakamrrje të natyrave të ndryshme , të them, primitive dhe të ulët !)

Por, të kthehemi në qasjen e temës së po trajtojmë :  Ndër vite e vite, UDB-ja dhe KOS-i  jugosllav, (ilegalisht dhe të trajnuar mire në kampet special të Batajnicës dhe Çaçakut, apo edhe në disa vende si baza secrete në mallet e Bosnës dhe të Malit të Zi) me qindra shqiptarë I çonin si diversanta dhe vriteshin në përpjekje me forcat kufitare ose ato të Sigurimit etj. Ose kishte edhe raste të atilla, të cilët vetë UDB-ja duke  I vë në lista të zeza, I dorgonte andej malesh e grykash për veprimtari spiunazhi apo agjenturor andej kufirit, dhe ua pregatiste vetë pritat dhe i vriste në pabesi, i likuidonte…Shembuj të tillë ka plotë, rrëfimi për to është mjaft rrënqethës dhe I tmerrshëm !

Në qendër të vëmendjes së veprimeve operative dhe strategjike, Shërbimet e fshehta të Beogradit kishin  disa figura, të cilat, në një mënyrë ose në një tjetër, kishin vendosur kontakte, qoftë përmes afërsisë familjare, qoftë përmes njohjeve të hershme, me njerëz ose struktura që kishin lidhje me krerët e rezistencës shqiptare në përgjithësi, me personat të cilët ishin ideatorë  të ilegales guerile dhe të luftës në Kosovë.

Gjatë  gjithë periudhës së veprimtarisë së saj të fshehtë dhe  lidhjeve të errëta të rrjetit agjenturor të  klaneve dhe elementeve të Shërbimeve të spiunazhit dhe të kundërspiunazhit  famoz (të UDB-së dhe KOS-it jugosllav), sidomos gjatë  Luftës së Ftohët,duke filluar që nga konfliktet e Informbyrosë të vitit 1948,  u zhvilluan sërë  betejash dhe  luftëra  të heshtura, sekrete , me metoda kospirative  dhe tejetë perfide, dhe dukej sikur vepronin hije nate dhe thikash të gjata tmerri  në shtigjet ballkanike, por edhe më gjërë në rajon. Zhvillimet agjenturore dhe të spiunazhit jugosllav me një intensitet të veçantë dhe konspiracion të thellë ishin të drejtuara  ndaj Shqipërisë në një anë dhe ndaj emigracionit shqiptar në anën tjetër.Dhe e tërë kjo, është si të shkruajshë një histori  të çuditshme dhe të pabesueshme mbi të bëmat dhe ngjarjet (misterioze) të viteve të rrënuara, shantazhet, aktet diversioniste dhe tronditëse të UDB-së dhe KOS-it ( po edhe të SID-it diplomatik jugosllav)  të cilat I organizonin dhe vepronin paralelisht  si një makineri që shtriheshin  në formë organizatash të ndryshme dhe grupesh  operative të stërvitur mirë  dhe të cilët ushtronin  dhunë tmerresh dhe vdekje mbi shqiptarët, frikë dhune dhe ferri, në stilin e GESTAPOS fashiste…duke arrestuar, burgosur, rrëmbyer e vrarë njerëz të Frontit të rezistencës kombëtare shqiptare, duke vrarë njerëz të  pafajshëm, sidomos në Kosovë dhe Maqedoni gjatë likuidimeve tinëzake dhe në prita të fshehura…UDB –ja  gjithashtu vrau  shumë njerëz edhe  në Perëndim duke iu bashkangjitur  rrjeteve të spiunazhit të KGB ruse që mbulonin vendet ballkanike dhe më gjërë. Por, e tërë kjo luftë  e fshehtë dhe operacione  apo  aksione  operative të sferave të ndryshme sekrete, kaluan në heshtje,  pothuajse pa u vërejtur fare.  Pra, për vite e dekada me rradhë, ish – shërbimet sekrete  jugosllave të  Sigurimit shtetëror funksiononin me mjete dhe metoda perfide të cilat  i shfrytëzonin  duke sajuar plane operative e kurthe për likuidime dhe vrasje të padukshme dhe të porositura me urdhër qofshin nga bylykbashët e KQ të LKJ ose vetë  Rankoviqit (në kohën e tij), apo të Llazar Kolishevskit eStane Dolllancit, Branko Mikuliqit, Stefan Doronjskit,Zdravko Mustaqit,Mamullës ose Velko Kadieviqit dhe gjeneralë të tjerë të KOS-it dhe UDB-së në nivelin federative  (njëkohësisht, po me të njëjtën mënyrë vepronin edhe në konsultime për ,,interese të larta shtetërore,, edhe me klanet e tyre në nivele repiblikane ose krahinore,gjegjësisht me bylykbashët në Kosovë si@ kanë qënë Mehmet Shosho, Gojko Medinica, Ali Shukrija, Mehmet Maliqi-Cukulli, Spasoje Gjakoviqi,Xhevdet Hamza, Ismet Shaqiri, Hasan Hasani, Fadil Hoxha, Xhavit Nimani, Selim Brosha, Jusuf Karakushi, Kolgeci e Nebi Gashi, Sahit Meraku e Muharrem Dana,Bashkim Hisari e Danush Luri, Shefqet Hashani, shumë Shavella e Turiqevca,Dobruna e Zenuna  me nofka e pseudonime të hatashme si ,,Kapetan lesha,, etj.etj.), sidomos, kur ishte fjala për kurthe,            arrestime,burgosje, rrëmbime dhe  likuidime shqiptarësh Brenda dhe jasht Jugosllavisë  komuniste-kominterniste, në veçanti  nga rradhët e  mërgatës  shqiptare në  BOTËN E LIRË të Perëndimit… Likuidime dhe vrasje të fshehta po kështu janë bërë  edhe nga  rradhët e grupeve dhe organizatave të ndryshme të emigracionit kroat.Sidomos, zgjojnë  kërshërinë dhe janë tejet interesante  rasti i likuidimit të ustashit Vjekosllav Luburiqit në Spanjë nga agjenti I UDB-së, Ilija Staniq i  infiltruar në qarrqet ustashe ( sot Staniqi jeton në B e H ). Por, kjo është një çështje tjetër, për të cilën duhet shkruar një kapitull i veçantë, përshkak se UDB-ja perms Staniqit dhe disa agjentëve  të tjerë të infiltruar rë rradhët e krerëve të emigracionit kroatë, në mënyrë shumë perfide ka përpunuar edhe shumë shqiptarë nga krerët e mërgatës shqiptare në disa vende të Skandinavisë, madje në Danimarkë, Norvegji, Spanjë,Francë,Belgjikë , Gjermani…Por edhe në SHBA. Mjaft I veëant është edhe rasti I vrasjes së Kalosh Hamdi Reçanit në Kenosha.Madje edhe disa ATENTATE E LIKUIDIME  të tjera ,si vrasja në Shtutgard,ajo në Belgjikë etj.

… Gjersa shfletoja dhe lexoja dosie personash dhe elaborate,analiza e plane operative në sektorin e IV të SDB për Maqedoni ku punoja si zyrtar-analist, më intrigonin faktet që aty i lexoja se në mesin e personave të survejuar dhe të ndjekur, të vëzhguar dhe përcjellur, shumica prej tyre, qofshin se ishin pjestar të ndonjë ,,grupi,, ose organizate të emigracionit, ishin të lidhur në rrjetet informative dhe agjenturore të vetë atyre Shërbimeve sekrete të Jugosllavisë komuniste,në vitet  e  rrënuara të kohës së Rankoviqit,madje,  para dhe pas vdekjes së Titos.Por, më intrigojnë  faktet e këtilla edhe sot e sot kur po shkruaj këtë libër…Histori të pabesueshme dhe ironi fatesh me përmasa të sagës shqiptare  në Gadishullin e Ballkanit, mjerisht hasim edhe tani si fenomene shoqërore të pazbërthyera.Kemi rastin e disa  informatorëve të SDB-së për Kosovë, si ,,Drini,, ,,Hilltoni,, ,,Luboteni,,  ose ,,Trigllav,,  ,,Bllaca,,  ,,Kobra,, ,,Tara,, ,,Emigrant,, ,,Reporter,, ,,Çakor,, ,,Nerodima,, ,,Morava,, etj. të cilët sajonin raporte për persona dhe aktivitetet e tyre, duke i survejuar sipas direktivave të veçanta dhe të angazhuar  nga Belgjika ,Austria, Zvicra e Gjermania,nga Franca ose disa vende të tjera të Perëndimit…Disa prej tyre,më vonë në Kosovë dhe në emigracion do të mbajnë  ,, lidhje dhe kontakte,,  edhe me ARKANIN (Zhelko Razhnatoviqin), një kriminel  papërmisueshëm dhe antishqiptar i përbetuar, i cili me urdhër  të Stane Dollancit, Zdravko Mustaqit, Rasto Spasiqit dhe krerë të tjerë të UDB-së komuniste, siç bënin edhe me Ulemek ,,Legijën,, ose Darko Ashaninin dhe shumë të tjerë të cilët morën pjesë direkte në kryerjen e disa ,,aksioneve special,, të drejtuara kundër krerëve të emigracionit shqiptarë,si brenda njashtu edhe jashtë hapësirave të ish –  Jugosllavisë komuniste , ku UDB-ja dhe KOS-i vepronin si shtet në vete, shtet në shtet, si një makineri e madhe  mafioze…Lufta e tyre e fshehtë  zgjati me vite e vite! Operacionet e organizuara të krimit dhe delikteve të gjakut, ose inskenime të proçeseve gjyqësore me akuza të rreme dhe dënime njerëzish të pafajshëm me vdekje pushkatim, ose me burgje të rënda prej 20 vitesh, ishin tmerre jete dhe vdekje, që nga proçeset e montuara të  Prizrenit dhe gjer te ai i Pozharevcit, Nishit,  ai i Zenicës i vitit 1981, madje  i Paraqini,Prilepit etj.Të gjitha këto ishin pjesë e operacioneve sekrete të luftës së heshtur që zhvillonin Shërbimet e fshehta kominterniste të Titos dhe Rankovioqit, më pastaj,( sidomos SDB-a në Kosovë dhe Maqedoni) të kryesuar nga bylykbashët  e  Petar Graçaninit,Stane Dollancit, ose dhe ata të KOS-it të cilët bashkarisht dhe në saje të planeve operative,tmerrësisht  vepronin  kundër shqiptarëve në përgjithësi dhe ndaj   organizatave apo grupeve ,,seperatiste,, nacionaliste,, ,,irredentiste,, ose kundër ,,emigracionit  armiqësor  shqiptarë,, në  Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe  Europë…Të gjitha këto histori rrënqethëse dhe mjaft delikate i mësova  nga arkivat e fshehta gjersa punoja  si zyrtar në sektorët e SDB-së për Maqedoni .

( Megjithatë, ka edhe gjëra të cilat janë të  pamundura  të kuptohen plotësisht ose të deshifrohen ngjarje enigmatike dhe misterioze të planeve dhe operacioneve të koduara të atyre viteve  të rrënuara të  ish- Jugosllavisë, sidomos ato të para dhe  pas vitit 1981 dhe demonstrative në Kosovë ku tmerri dhe dhuna, vrasjet dhe burgosjet ishin hakmarrje  udbashiane ndaj shqiptarëve, me pretekst ,  kinse, shqiptarët ishin ,,rracë e ashpër dhe armiq,, të sistemit titist, kështu UDB-ja e luftonte ,,irredentizmin,, dhe ,,separatizmin,, shqiptarë  ose ,,nacionalizmin,,  shqiptar të cilët me dekada dhe brez pas brezi ishin në orvatje grupesh të armatosura për një Shqipëri etnike, duke përfshirë këtu edhe krerët dhe faktorët  nga rradhët e organizatave emigrante në Perëndim ).

UDB-ja posedonte në rradhët e saj njerëz  të shërbimit  të cilët shpesh  edhe i angazhonte për vrasje ose të ashtuquajtura ,,likuidime  normale,,! Kështu, në disa shtete të Europës perëndimore dhe andej Oqeanit në Amerikë dhe Kanada, ose edhe gjer në Australi, ku fantazmat udbashiane bollshevike ecnin trotuareve të Njujorkut, Çikagos ose Shtutgardit, Diseldorfit, Parisi  etj. ecnin si hije nate…

…Një rast që më habiti më së shumti, kohët e fundit dhe ende e mbaj në mendje të freskët, intervistën e ish oficerit të lart të KGB-së ruse Vladimir Putin,duke pohuar se, kinse, tanimë, NUK EGZISTOJNË ISH-AGJENTËT  E KGB  ose të ndonjë Shërbimi tjetër bolshevik!

Unë do të kisha thënë se ky  pohim i tij është vetëm një maskë, se përndryshe rrjetet agjenturore si dhe klanet e tyre kominterniste, diku më dëndur e diku më pak, veprojnë sipas teorisë dhe praktikës së konspiracionit, sidomos ata të UDB-së dhe KOS-it të ish-Jugosllavisë të përfshirë paraprakisht vetëm në betejat për Ballkanin por edhe në veprime të nëntokës dhe mafies, të krimit të organizuar  edhe  në analet ndërkombëtare ( here-herë duke pirë kafe edhe në mes Tirane ose Prishtine e Shkupi,por edhe në mes Athine e Selaniku,në Romë,Barcelonë,  Sofje apo dhe në plazhet e bukura të Durrësit dhe Sarandës…) Kjo nuk do mend,sepse agjentët e fsheht të shërbimeve famoze apo edhe të klaneve të tyre nuk janë njerëz nga tri metro të gjatë që të mund të duken nga larg, por përkundrazi janë tejet të thjesht, mbahen të zakonshëm dhe mjaft konspirativ, sipas detyrave, misionit apo dhe angazhimeve konkrete që ata kanë !Këtu vjen në pyetje edhe fenomeni  modern  i  TERORRIZMIT  në përgjithësi, për çka më konkretisht do të flasim një rast tjetër dhe kohë të volitshme. Sepse, edhe këto rrëfime që po shkruaj në këtë libër, të lexuara dhe të marra nga arkivet e fshehta, që edhe sot mbeten  të pa shlyera në mëndjen dhe memorien time, janë tejet delikate dhe të rrezikshme  për mua në kohën e tanishme, edhepse koha e Luftës së ftohtë dhe të përgjakshme udbashiane, ka  ikur kaherë. Por, NJERIU mbetet  i  tmerruar fare nga ajo që shikon  në televizor ose dëgjon  në radio, në  Luftën e të përditshmes  jetë  për të mbijetuar, për të  mbetur gjallë, për atë se çka po ndodh në meridianet e botës  pikërisht nga sfera e  terrorizmit lokal dhe nërkombëtar…! Pra, më tej në vazhdën e  këtij rrëfimi, më duhet të theksoj se nuk janë përmbledhur krejtësisht  rastet e shumë vrasjeve të tjera enigmatike dhe  likuidime të ,,pastërta,, brenda dhe jashtë  teritorrit të Jugosllavisë titiste, kur shqiptarët  janë dënuar ose zhdukur si ,,terroristë,, në intervale   kohësh  të ndryshme dhe në  hapësirë gjatë Luftës së Ftohtë dhe pas vdekjes së Titos, gjithnjë UDB-a në praktikën  agjenturore dhe të spiunazhit , në shumicën e rasteve  ka përdorur në mënyrë perfekte metodën e dizinformatës brenda dhe jasht qarrqeve të grupeve apo organizatave emigrante shqiptare, ku paraprakisht kishte të instaluar ose të infiltruar agjentë  dhe spiunë  të specializuar  për dizinformim në rrethin ku vepronin  në misionin  që kryenin sipas  DIREKTIVAVE të udb-së! Në shumën e rasteve specifike, në këtë drejtim angazhoheshin një rrjet i tërë informatorësh ose agjentë të cilët në mënyrë precize do të shpërndanin dizinformatë, duke krijuar edhe përçarrje dhe grindje të tjera mes emigrantëve shqiptarë, duke krijuar konfuzione dhe konflikte të reja ndërmjet grupeve të caktuara të cilat UDB-ja, në fakt, edhe i mbante nën survejimin dhe përcjelljen e rrjetit të vet të spiunazhit dhe të kundërspiunazhit  jugosllav  (fillimisht duke organizuar dhe sihronizuar një mori masash dhe metodash delikate dhe precize në përcjelljen dhe vëzhgimin e viktimës, të cilën më pastaj do ta likuidonte me një plumb të vetëm në kokë!) Shpeshherë kur akcioni  i      fshehtë special është  paraparë të kryhet sipas planit operativ nga disa agjentë  të quajtur ,,ilegalistë,, dhe pjesëmarrës të tjerë në  krim, (siç është rasti i  vrasjes në Shtudgart), atëherë janë përdorur disa lloje armë zjarri dhe disa rrafale…Por, janë përdorur edhe metoda të ndryshme siç është, psh. rasti i vrasjes në Çikago,të  atdhetarit  Kalosh Hamdi Reçanit  më 1971 (kufomën e të cilit UDB-ja e Maqedonisë nuk lejoi ta varrosnin familjarët në vendlindjen e tij,në fshatin Reçan të Gostivarit, por të detyruar, e varrosën në Stamboll).

Edhe në këtë rast Shërbimet secrete të Jugosllavisë dhe ai i SID-it diplomatic-agjenturor, në krye me Lluka Banoviqin, Franjo Herleviqin dhe të tjerë, e paraqitën ,,problemin,, në rradhët e organizatave emigrante shqiptare si një  ,,konflikt rivaliteti,, mes krerëve të emigracionit, pikërisht si ,,qërrim hesapesh,, mes grupit të Xhafer Devës , Hysen Terpezës dhe klanit të tyre  brenda ,,Lidhjes së Prizrenit,, në Amerikë! Po kështu do të kemi edhe raste të tjera të cilat do të pasojnë dhe do të jenë të kryera mizorisht nën urdhërin direkt të Stane Dollancit dhe të klanit të tij, siç janë disa likuidime  po  të këtij formati dhe konspiracioni ,    (kinse si rezultat  vrasjesh të këtilla ,,mes shqiptare,,  janë hakmarrjet  dhe konfliktet e ndryshme  mes grupesh rivale emigrante, apo  dhe interesesh e ideologjizmash)  : ajo e vëllezërve Gërvalla dhe Kadri Zekës (ku ,pa mëdyshje fare, ideologu kryesor dhe agjitatori i fshehtë i angazhuar nga dy anët –nga UDB-ja dhe nga Sigurimi i Tiranës,është Ibrahim Kelmendi, i cili pas vite e vitesh për të justifikuar veten, shkruan librin ,,Atentetet,, ku nuk thotë gjë nga e vëreta reale, ndoshta, edhe ky libër agjenturor shërben për të përhap  edhe një  dizinformatë ndryshe),siç bënin dikur (1968) me rastin e vrasjes së atdhetarit dhe pishtarit të arsimit  Sefer Selimit nga Reçani i Gostivarit,e për vrasjen e tij mizore Prof Fehim Reçani shkruajti një elegji, ndaj edhe udbashët si Stojçe Gjorgjievski profesorit ia sajuan dosjen dhe plotësuan vite e vite me rradhë si nacionalist dhe  i ,,rrezikshëm,, për sistemin jugosllav dhe të Platformave të KQ të RSM dhe LKJ…Pastaj, vrasja në Bruksel e Enver Hadrit,( ndaj të cilit me pa të drejtë Ibrahim kelmendi hedh gurë kinse ishte Hadri apo edhe ndonjë tjetër si ky paskën qenë spiuna të UDB-së.Por kjo është një marrëzi). Inshalla hapen dosiet e informatorëve dhe spiunëve për Kosovë dhe Maqedoni , atëherë do të shifej realiteti dhe e vërteta për shqiptarët , dhe do ta ishte më se e qartë situate dhe rrethanat  edhe për disa vrasje të tjera, bile edhe ajo e kolonelit Ahmet Krasniqit në mes të Tiranës, vrasja në Shtutgard të Gjermanisë, apo0 si dhe në çfarë mënyre u bënë shumë kurthe arrestimesh e tradhëti të tjera ,spiunime për burgosje dhe likuidime  që nga rastet e Mulla Idriz Gjilanit, Hasan Rremnikut, Gjon Sereçit e Ibrahim Lutfiut, Azem Moranës dhe Mahmut Dumanit, Ahmet Perës e Sali Lisit,madje rasti I ,,kapedanave të Gorjanit dhe vrasja e Xhemë Simnicës tek Livadhet e Priftit mbi kreshtat e Sharrit, vrasjet misterioze të Hamzë Rexhepit e Sadudin Gjurës, dy Mefailave të Zajazit dhe gjer tek vrasja e Zahir Pajazitit me shokë dhe disa personaliteteve  të komandosëve dhe gerilëve të UÇK së të cilët humbën jetën dhe u vranë në prita me tradhëti shqiptari e kështu me rradhë…Të gjitha këto janë sage dhe HISTORI  të ngërthyera me dhimbë e dallgë të trazuara me baticat dhe zbatisat e jetos sonë dhe asaj reajes së fshehtë, janë histori të veçanta dhe rrënqethëse, duke u përdorur si dorasës shqiptari ndaj shqiptarit ! E tërë kjo, dhe shumë drama të tjera si këto, të cilat edhe sot e sot mbeten të pazbardhura, janë pjesë e sagës sonë shqiptare brenda dhe jashtë shtigjeve të Gadishullit të Ballkanit…( Dinjiteti dhe krenaria jonë kombëtare krahas shumë vuajtjesh e sakrificash ndër dekata e shekuj, përballë hordhishë të tërbuara mbretërish e Carash, jemi flijuar edhe si viktimë i të huajve,edhe në vitete e rrënuara të regjimeve modern pansllaviste të shtypur e të sunduar, të syrgjynosur dhe të pranguar,  mbetëm gjallë e të pathyer me historinë e lavdisë dhe krenarisë të shkrojtur  në ALTARIN E RACËS sonë   kombëtare shqiptare! Këtë, gjithësesi nuk duhet ta harrojnë gjeneratat që vijnë).

… Gjithashtu UDB-a ka likuiduar edhe pjestarë të emigracionit  maqedono-bullgar,likuidimi misterioz i desidentit bullgarë  Geogi Markovin në mes të Londrës në operacionin e koduar ,,Ombrella,,.Por, një numër të madh likuidimesh UDB-ja  ka bërë edhe nga rradhët e emigracionit  kroatë, si psh. vrasja e Bruno Busiqit në mes të Parisit në vjeshtën e vitit 1978, me një plumb në kokë, ( ashtu siç do të ndodh pas shumë vitesh edhe me likuidimin e Miro Bareshiqit në mes të Zagrebit, i  cili në vitin 1971  i bëri  atentat ambasadorit jugosllav Roloviqit në Stokholm, njëherit edhe shef  i sektorit për kundërzbulim  të KOS-it në Beograd). Dhe, të gjitha këto, janë rrëfime të sakta, por ka edhe histori e raste të tjera shumë rrënqethëse  nga koha e Luftës së Ftohtë, për të bëmat e UDB-së dhe KOS-it të Jugosllavisë komuniste që nga koha e Rankoviqit ,  e sidomos për krime të bëra edhe në Kosovë  dhe gjatë kohës së të ashtuquajturës  VOJNA UPRAVA NA KOSOVO ( Drejtoria ushtarake në Kosovë) ku rol vendimtarë  dhe përgjegjësi personale dhe kolektive kanë edhe kuadri komunist e udbashian si Ali Shukriu, Sinan Hasani, Xhavit Nimani, Mehmet Shoshi, Mehmet Maliqi, Xhevdet Hamza, Ismet Shaqiri, Fadil Hoxha, Mahmut Bakalli, Riza Sapunxhiu, Shefki Ozna, Sahit Meraku, Kulgeci e Shiroka, Nebi Gashi e Riza Alaj, Agim Zatriqi e Fahredin Gunga,Azem Hajdini,Murat Shavelli, Selim Brosha e Muharem Dana, Gojko Medinica e Spasoje Gjakoviqi  dhe gjer te Stane Dollanci e Rrahman Morina etj.  pa cekur këtu për bylykbashët udbashian nga Maqedonia, për të cilat kanë informacione relevante dhe në dijeni të plotë edhe disa agjenci të tjera të shteteve perëndimore, e në veçanti  CIA amerikane dhe shërbimet e fshehta angleze dhe gjermane…

Shërbimet sekrete të disa vendeve të Ballkanit, Kosovën e kanë pasur si terren të përshtatshëm për veprimtari të veçanta gjatë pushtimit gati njëshekullor. Megjithëse e humbën luftën në Kosovë, u organizuan disa vrasje të fshehta brenda shërbimit sekret serb, konkretisht mbi elitën që kishin marrë përgjegjësinë e krimeve mbi popullatën e pafajshme civile në Bosnjë e Kosovë, të udhëhequr nga Arkani dhe “Legia”, (të cilët pas vdekjes së Titos vepronin edhe sipas urdhrave të Stane Dollancit nga Beogradi)…

Në Kosovë shërbimi serb ka instaluar dhe ka bërë për vete një rrjet të fuqishëm të rrjetit elektronik të spiunimit të mediave elektronike. Për gjurmimin, zbulimin dhe marrjen e masave ndaj tyre nuk kanë kompetenca as policia e UNMIK-t, as SHPK-ja (ndoshta as KFOR-i) e tani Eulani.

Shërbimet serbe janë duke punuar edhe për zbehjen e imazhit të kosovarëve, në përgjithësi të shqiptarëve (ashtu siç po veprojnë maqedonasit me Enciklopedinë famëkeqe të Blazhe Ristevskit) në sytë e ndërkombëtarëve, sepse ato shërbime në bashkëpunim me forcat e errëta që veprojnë në Kosovë, krijojnë një varg diversionesh, vrasjesh, pakënaqësish e të tjera, të cilat e luhatin çështjen e sigurisë në Kosovë, mjerisht në këto anale nuk mungojnë informatorë shqiptarë.

Agim Zatriqi – udbashë dhe  përgjegjës për burgosjen e parë dhe të tretë të veprimtarit intelektual  Mr Ukshin HOTIT

Pas demonstratave të mars – prillit 1981 regjimi komunist jugosllav ndërmori një fushatë të gjerë arrestimesh e burgosjesh ndaj organizatorëve të demonstratave si dhe në të njejtën kohë filloi diferencimin ideo-politik në të gjitha institucionet publike e me theks të veçantë në institucionet shkencore – akademike të Kosovës. Dhe, në shënjestër të këtij diferencimi gjithpërfshirës ishin padyshim dy institucionet më të rëndësishme: Instituti Albanologjik dhe Universiteti i Prishtinës.

Prandaj, jo rastësisht KQ i LKJ-së dhe strukturat tjera pushtetore të këtij regjimi në Kosovë, Institutin Albanologjik dhe veçanërisht Universitetin e Prishtinës e quajtën si “Vatër të nacionalizmit dhe seperatizmit shqiptar”.
Derisa në Institutin Albanologjik në krye të komisionit për diferencim, të të gjithë intelektualëve shqiptarë që kishin dalë në mbrojtje të demonstratave studentore dhe të kërkesës “Kosova Republikë”, ishte emruar Sekretari i OTH të LKJ-së në këtë institut Ibrahim Rugova, Komiteti Krahinor, për mbikëqyrjen dhe diferencimin e profesorëve në Universitetin e Prishtinës kishte autorizuar: Azem Vllasin, Agim Zatriqin dhe Hajredin Hoxhën, kështu thotë Shemsi Reçica në një intervistë dhënë të përditshmes “Epoka e Re” në mars të vitit 2006. Shemsi Reçica, atëkohë ishte ligjerues në Katedrën e Filozofisë dhe të Sociologjisë pranë Fakultetit Filozofik të UP-së.

Në këtë situatë ka ndryshuar qëndrimi i shumicës së profesorëve, për shkak të presionit mbi ta, nga ana e inspektorëve të UDB-së dhe aktivistëve të KK të LKJ-së dhe në fund kanë mbetur vetëm pesë profesorë që nuk i pranuan vlerësimet e KQ të LKJ-së se demonstratat kanë qenë armiqësore, nacionaliste – separatise, kundërrevolucionare etj., e ata ishin: Ukshin Hoti, Halil Alidemaj, Muhamet Tërnava, Shaqir Shaqiri dhe Shemsi Reçica.
Pati jehonë fjala e Ukshin Hotit dhe mbledhja e mbajtur në 19 nëntor 1981 në Fakultetin Filozofik ku Mr. Ukshin Hotit tha që Kosova duhet të jetë Republikë. Në këtët mbledhje nga KQ I Mahmut Bakallit ishin present   Agim Zatriqi, Azem Vllasi , Hajredin Hoxha, etj. Aty ka pasur edhe kërcënime, sharje, edhe me nanë kanë sharë ata ish funksionarë duke thënë se “këtu e kanë çerdhen demonstratat”

Pas atyre që i dënuan demonstratat, fjalën e mori përsëri Prof Ukshin Hoti, i cili,fjalë për fjale tha:“ Sa e di unë, në Jugosllavi, jo vetëm që nuk është zgjidhur në praktikë çështja shqiptare, por as teorikisht nuk është zgjidhur kjo çështje si duhet”, dhe filloi që këtë konstatim ta argumentojë nga pikëpamja e tij, nga shkencat politike. “Të gjithat shkrimet që janë botuar për çështjen kombëtare, tha ai, edhe ato nga pikëpamja juridike, edhe kushtetuta nuk e kanë zgjidhur as teorikisht çështjen shqiptare në Jugosllavi” dhe vazhdoi: “Unë mendoj që kjo është kërkesë e arsyeshme, e drejtë…”, dhe me një tonë të lartë përfundoi: “ Kosova duhet të jetë Republikë dhe ne duhet ta përkrahim Republikën”.
Gjatë diskutimit të Ukshinit, kujton Reçica, aktivistët e komitetit Azem Vllasi e Agim Zatriqi mbanin shenime dhe e kundërshtuan fjalimin e tij. “Më kujtohet sidomos Agim Zatriqi, të cilit, në atë qetësi të hekurt që u krijua pas fjalës së Ukshin Hotit, i kërcitnin dhëmbët nga shtrëngimi i nofullave. Pas përfundimit të mbledhjes, neve na arrestuan.”- përfundon Shemsi Reçica.

… Arrestimi dhe burgosja e Ukshin Hotit, Halil Alidemajt, Shemsi Reçicës, Ekrem Kryeziut etj, të cilët u denuan si “Grup i intelektualëve”. Pas tetë muajve sa zgjati procesi i hetuesisë, u ngrit aktakuza PP. nr. 281/81, datë 31. V. 1982, Gjykata e Qarkut në Prishtinë, ngriti një trup gjykues të përbërë nga gjyqtarët Isak Nishevci, Ismet Emra e të tjerë, dhe në procesin gjyqësor të mbajtur më 21 korrik 1982 „në emër të popullit“ u denuan këta intelektualë:

– Halil Alidemaj me 11 vjet burg të rëndë;

– Ukshin Hoti me 9 vjet burg të rëndë;

– Ekrem Kryeziu me 8 vjet burg të rëndë;

– Mentor Kaçi me 7 vjet burg të rëndë;

– Halil Ratkoceri me 3 vjet burg të rëndë;

– Ali Kryeziu me 5 vjet burg të rëndë;

– Nezir Haliti me 2 vjet burg të rëndë;

– Shemsi Reçica me 7 vjet burg të rëndë; dhe

– Muharrem Fetiu me gjashtë muaj burg të rëndë.

Trupi gjykues, duke u bazuar paraprakisht në gjykimin politikë që ia kishin bërë këtij grupi intelektualësh, soji i keq Vllasi, Zatriqi, Hoxha etj., në aktgjykim ka konstatuar se ata kanë kryer vepruar “…vepra penale të drejtuara në rrëzimin e pushtetit të klasës punëtore dhe të punonjësve, thyerjen e “vëllazërim-bashkimit”, prishjen e barazisë së kombeve e të kombësive dhe ndryshimin antikushtetues të rregullimit federativ të RSFJ-së…” (!!!) sllogane këto që përsëriteshin në të gjitha aktakuzat dhe aktgjykimet e grupeve që dënoheshin asokohe.

Duke u bazuar në të dhënat e mësipërme del se përgjegjësit kryesor politik për  burgosjen e Mr.Ukshin Hotit dhe të tjerëve, në vitin 1981, ishin:
ish-funksionarët më të lartë komunist të kohës, si

Agim Zatriqi me urdhër të Mahmut Bakallit,  njëri nga bashkëpunëtorët më të angazhuar të UDB-së, I cili, gjatë punës së tij në RTP, dhe anëtar i Komitetit Krahinor të LKJ-së bashkë me Riza Alajn dhe Hajredin Hoxhën ( Lexo këtu tekstin ku: Agim Zatriqi me sojin e tij Buxhovi, Hamiti, Kraja, Gunga, Aliu etj., ishin vënë falas në shërbim të UDB-së ). Agim Zatriqi aktualisht është drejtor i përgjithshëm i Radio Televizionit të Kosovës (RTK-së).

– Hajredin Hoxha, i cili ka ikur nga kjo botë me faqe të zezë.

Pas daljes nga burgu, Mr.Ukshin Hoti kthehet në fshatin e tij të lindjes në Krushë të Madhe dhe rrethanat e kohës, atë e detyrojnë të izolohet në atë mënyrë që të mos mund të ndikojë në rrjedhat politike në Kosovë… Për nëntë vjet rresht (1985 – 1994) ndaj Mr.Ukshin Hotit, siç e thotë vet Ukshini, – është përdorur një ostracizëm … nga “elita intelektuale” shqiptare pro-titiste, e cila decenie me radhë ishte në shërbim të regjimit komunist dhe të UDB…

( Mr.Ukshin Hoti ishte mjaftë aktiv në sensibilizimin e çështjes Kombëtare në përgjithësi dhe atë të Kosovës në veçanti, përmes shkrimeve të tija shkencore – politike, që botoheshin në revistat e kohës ”Alternativa”, “Demokracia Autentike” etj. Mr.Ukshin Hoti në aspektin politik, fillimisht do të angazhohet në Degën e LDK-së në Rahovec, mirëpo për shkak të injorimit që i bëhet atij nga Kryetari i LDK-së Ibrahim Rugova, vendos të tërhiqet nga kjo parti për të gjetur forma tjera të angazhimit politik).

Në vitet 1991 – 94 Ukshini merrë pjesë në shumë takime e tryeza të mbajtura në qytete e fshatra, dhe në disa simpoziume me karakter gjithëkombëtarë që u mbajtën në Shkup, Tetovë…, dhe aty i elaboron bindshëm tezat e tij tashmë të njohura politike, duke shtuar edhe një fakt me rëndësi, se në rrethanat e reja ballkanike, kur nuk ekzistonte tashmë shteti federativ siç ishte Jugosllavia, opcioni i vetëm rreth të cilit do të duhej të koncentroheshin Shqiptarët ishte bashkimi i gjithë kombit Shqiptar në Ballkan në një shtet të vetëm.

(Ishte  në ilegalitet dhe për unitet në UNIKOMB, për bashkimin e kombit shqiptar në një shtet të vetëm në Ballkan).
Mirëpo, çka ndodhi ?

… Ukshin Hoti po bëhej gati ta merrte në dorë timonin e kësaj partie, më 14 maj 1994 gjatë rrugëtimit nga Prizreni për në Prishtinë arrestohet nga policia serbe…
Pas katër muaj e gjysëm hetimesh, saktësisht më 28 shtator 1994, në Gjyqin e Qarkut në Prizren – Mr.Ukshin Hoti, në bazë të aktgjykimit K.br.28/94 datë 28.IX.1994, dënohet me 5 vjet burg të rëndë…

(…Dhe, prej atëherë, si përçudi, shqiptarit të devotshëm dhe intelektualit të guximshëm me nam, I humbet çdo gjurmë !)

… Kështu është edhe sot e sot! Derikurrë ,vallë, kështu do të vuan shqiptari si viktimë, si kurban ballkanik, në sacrifice e luftë për të mbetur gjallë!?

******

. Dhe, si për çudi, po të lexohet me kujdes aktgjykimi, duket qartë, se gjyqtarja Nada Haxhi-Periq këtë dënim e ka mbështetur kryesisht në pohimet e fjalës mbrojtëse të Mr.Ukshin Hotit, se sa në provat materiale që i ka përdorur trupi gjykues gjatë këtij procesi të montuar politik. Prej gjashtë faqesh e gjysëm sa ka aktgjykimi, tri faqe i ka vetëm nga fjala mbrojtëse.

· Lexo të plotë: Fjalën e mbrojtjes së Mr. Ukshin Hotit

Është interesant të thuhet se, Mr.Ukshin Hoti në fjalën e tij të mbrojtjes, para gjyqit serbë, deklaron hapur se kush e ka arrestuar-burgosur dhe cili ishte shkaku i vërtet i mbajtjes së këtij gjykimi ndaj tij.

Ai, me këtë rast ka thënë: “Më ka arrestuar policia e Republikës së Serbisë, ndoshta me kërkesën e një pjese të alternativës shqiptare të Republikës së Kosovës. Shkaku i drejtpërdrejtë i këtij arrestimi sigurisht ka qenë frika iracionale e kësaj pjese të alternativës shqiptare se me shkuarjen time në Prishtinë në krye të UNIKOMB-it pas 9 vitesh të ostracizmit dhe të izolimit, do të çrregullohej baraspesha e forcave politike dhe do të krijohej një gjendje e paparashikueshme dhe e pakontrollueshme. Ky edhe është shkaku i vërtetë i mbajtjes së këtij gjykimi për të cilin personalisht kam besuar se nuk do të ndodhte. Besoj gjithashtu se gjykimi po mbahet me pajtimin e ndërsjellë të dy republikave ose të organeve të tyre përgjegjëse kompetente, gjersa shkaqet juridike që i përmban aktakuza s’mund të qëndrojnë absolutisht …” – përfundon citati.

***

…Por, njëkohësisht, shërbimet serbe të kundërzbulimit në mediat e vendit, por edhe në nivelet ndërkombëtare kanë arritur të krijojnë përshtypjen duke falsifikuar emra e duke montuar fotografi rreth prezencës së shqiptarëve në Kosovë, në luftën e zhvilluar në anët lindore dhe në Maqedoni si “grupe ekstremiste”, apo siç i quajnë shërbimet e fshehta serbe – maqedonase “grupe terroriste”. E tërë veprimtaria e tyre është e adresuar në drejtim të rivënies së Kosovës nën kontrollin serb. Grupet ekstremiste serbe që jetojnë dhe veprojnë në Kosovë dhe IRJN, shumica prej tyre janë të lidhur me shërbimin sekret të MUP-it serb, duke organizuar një varg aktesh terroriste kundër civilëve, vendbanimeve e automjeteve të serbëve me qëllim që fajin t’ua hedhin shqiptarëve.

Në kuadër të këtij organizimi forcat serbe, p.sh. në Kosovë, kanë organizuar një varg shantazhesh. Po e zëmë paramilitarët serbë kanë bllokuar disa herë aksin rrugor Prishtinë-Gjilan. Janë sulmuar herë pas here veturat e udhëheqësve shqiptarë dhe kalimtarëve të rastit që udhëtonin për në Gjilan dhe anasjelltas, problemet në Mitrovicë, tashmë të njohura për të gjithë dhe një varg vrasjesh e problematikash të rënda që kanë ndodhur në Kosovë, por edhe në Maqedoni, e që nuk janë zbuluar ende. Autorësia e gjithë kësaj qëndron në faktin se prapa të gjitha këtyre akteve qëndrojnë forcat mafioze dhe ato speciale, të cilat kanë kryer trajnime të posaçme për veprime të tilla, mosdënimi i kriminelëve të luftës nga gjykatat nën mbikqyrjen ndërkombëtare në Kosovë, të akuzuar për krime të shumëfishta kundër popullatës civile janë plane të përgatitura nga forcat elitë të klaneve, të cilat janë të përfshira drejtpërsëdrejti në trazirat në Mitrovicën veriore, por edhe të enklavave të tjera. Të gjitha këto veprime të organizimit sekret të policisë dhe KOS-it ushtarak serb bëhen për ta bojkotuar dhe amortizuar bashkësinë ndërkombëtare në ruajtjen e paqes dhe stabilitetit në Kosovë, por për të bërë telashe edhe në mbarë rajonin ballkanik…

E saga për shpalljen e Milosheviqit si të “vdekur” dhe transferimin e tij në vilën e gjeneral Kadjeviqit në Siberi të Rusisë është diçka tjetër…

Lidhur me format e punës së shërbimeve serbe, se ato i përdorin të gjitha mjetet dhe mundësitë për të arritur qëllimin, tregojnë një varg faktesh, p.sh.: Agjencia e lajmeve “Beta” më 5 mars 2001, si dhe e përditshmja beogradase “Politika ekstres” deklaruan se shtëpia e modës “Nish” një muaj ka prodhuar uniforma të NATO-s. Lidhur me këtë punëtorët e shërbimit doganor të Serbisë kishin konfiskuar 3.600 uniforma ushtarake të gatshme, në të cilat ishin emblemat e NATO-s. Por, kur është fjala për Kosovën, mund të them se shërbimet sekrete serbe kanë tentuar të ringjallin vëllavrasjen mes shqiptarëve, ta ngrinin në shkallën e dukurisë dhe luftën e tyre të ftohtë janë duke  vazhduar në të gjitha fushat e jetës politike e shoqërore në rajon, duke bërë përpjekje për të shkaktuar pasiguri, në veçanti në Kosovë, destabilizim të ekonomisë, krijim të pasigurisë, bllokim të institucioneve etj. Duke tentuar t’i paraqesin shqiptarët e Kosovës të paaftë për të ndërtuar pushtet e shtet të pavarur.

Nuk është e kotë as thyerja e varrezave të shqiptarëve të besimit katolik në Prizren, sepse edhe gjatë periudhës të viteve 1912-të organizata terroriste “Crna Ruka” kishte kryer një varg shantazhesh të tilla. Në mesin e tyre, duhet përmendur rasti kur kishin nxjerrë një derr tek dera e xhamisë Ditën e Bajramit, për çka kishte ardhur deri tek grindja mes shqiptarëve të krishterë dhe atyre myslimanë, si dhe pas pak edhe tek vrasja mes veti.

…Tani kemi edhe ata të “Car Llazarit” deri në Ohër.

Një rol të tillë janë duke e luajtur edhe pjesëtarët e një organizate ushtarake ilegale serbe, të ashtuquajtur Ushtria Çlirimtare Serbe (OSA). Drejtuesit e saj, dikur kishin kërkuar nga kreu ushtarak serb dhe kryetari i atëhershëm Koshtunica për t’ua miratuar kërkesën për formimin e njësive vullnetare për luftën kundër “terroristëve” shqiptarë në Kosovën lindore, por edhe në Maqedoni.

Në këtë organizatë janë tubuar vullnetarë serbë, pjesëmarrës në luftën në Kosovë, duke e arsyetuar veten si njerëz me eksperiencë në konfrontime, siç i quajnë ata, me “bandat shqiptare” sepse pjesëtarët e UÇK-së janë 18-vjeçarë dhe nuk janë të denjë për këtë punë, ose për luftë guerile…

Në gusht të vitit 2000, prifti serb Sava Janjiq kishte tërhequr vërejtjen se udhëheqësit serbë në Kosovë që bashkëpunojnë me administratën, me Bernard Kushnerin dhe organet e tjera mund të rrezikohen sepse, siç ka thënë Janjiq, qarkullonin informacione të besueshme se Millosheviq ka dërguar agjentë specialë të sigurimit në Kosovë për të kryer atentate mbi ata serbë që bashkëpunojnë me administratën e UNMIK-ut, për të krijuar konfuzitet dhe frikë… Megjithatë, këtë fakt e kanë të njohur, si informacion zyrtar, edhe krerët e KFOR-it në Bon Still, por edhe CIA amerikane.

Përmes ish kuadrove, lidhje të menjëhershme të Arkanit dhe ish-punëtorëve të tjerë të sigurimit që kanë vepruar në Kosovë, është përgatitur dhe ngritur rrjeti i mafiozëve të cilët e kanë organizuar nëntokën kosovare e kanë përsosur botën e krimit, e cila kontrollohet nga qarqet e shërbimeve serbe. Edhe droga, prostitucioni, falsifikimet e ndryshme, kalimet ilegale dhe linjat e tjera klandestine janë të organizuara dhe të drejtuara nga shërbimet e fshehta e që në këto rrjete ka edhe shqiptarë të Kosovës, Shqipërisë, Malit të Zi, Maqedonisë, Preshevës etj., janë mjaft të kyçur në këto linja, sepse aftësitë profesionale të shërbimit sekret serb i kanë shoshitur lidhjet e përgjimit në Kosovë e Maqedoni, Mal të Zi e Bujanovc, Shqipëri, dhe kanë nxjerrë strukturat e nevojshme duke i kyçur nganjëherë edhe në forma shumë prefide me kundërshtitë e tyre, kuptohet, të përgatitur nga truri i shërbimit të sigurimit shtetëror (SDB), shërbim ky që punon sipas projeksioneve të Akademisë së Shkencave Serbe, sipas instruktorëve ushtarakë të ish-OZN-ës dhe UDB-së të përgatitur si gjenerata në të kaluarën në detyra afatgjata, të cilët kontrollohen nga strukturat e ish-shërbimit federal. Këta kanë marrë detyra të reja në ish-republikat dhe pjesët e tjera të ish-Jugosllavisë, por tani të drejtuara dhe të kontrolluara nga Beogradi dhe Shkupi, të ndihmuar nga linjat e shërbimeve ruse, greke etj. Në këtë drejtim ekzistojnë linja zyrtare të shërbimit serb në Mal të Zi me një fushë veprimi mjaft të gjerë që përfshin kontrollimin e një pjese të Kosovës, veçanërisht Rrafshit të Dukagjinit dhe të Shqipërisë duke filluar nga Shkodra e pjesë të tjera të brezit kufitar, por edhe nga anët e Ohrit, Strugës dhe Dibrës (dikur me Petrit Amen).

Në Maqedoni shërbimet sekrete serbe kanë të instaluar qendra të fuqishme të zbulimit, kundërzbulimit dhe të kontrollimit dhe analizave të informatave të ndryshme duke përfshirë edhe pjesën e Kosovës në kufi me tërë Dragashin e Maqedoninë dhe duke i koordinuar punët me shërbimet greke, të cilat u japin ndihmesë të madhe. Sikurse që në Kosovë shërbimi sekret serb ka instaluar rrjetin e vet nëpër enklava, ky konfiguracion ekziston edhe në Kroaci dhe Bosnjë në pjesët me dominim serb, duke mos përjashtuar as anët e Shkodrës dhe Sanxhakut nga Rashka.

Formacionet e SDB-së dhe KOS-it, pas shkatërrimit të ish-Jugosllavisë janë zvogëluar si shumë formacione masive dhe janë riorganizuar në grupe operative, duke caktuar grupe ekspertësh për lëmitë e ndryshme përkatëse. Supozojmë se këto shërbime përgatitin një grup të ri të agjentëve për ta instaluar në Kosovë. Këta përgatiten enkas për këtë çështje duke i studiuar rrethanat e atij vendi, duke punuar në rekrutimin e agjentëve të fshehtë në strukturat e të gjitha shkallëve të shoqërisë, duke filluar nga qarqet intelektuale e politike të të gjitha qendrave shoqërore ku ka shqiptarë, duke i përfshirë këtu edhe romët, goranët e kufirit, e struktura të tjera. Këta merren me mbledhjen e informatave duke filluar nga më të thjeshtat, duke përhapur dezinformata, kanë për detyr ëtë mbajnë aktuale luftën e ftohtë dhe luftën speciale ndaj Kosovës, e cila do të vazhdojë me një intensitet të madh dhe për një interval më të gjatë koho dhe hapësinor… duke kontrolluar kështu trojet “kyçe” të Ballkanit, si nga Beogradi, Shkupi, Prishtina dhe Tirana!

Të gjitha shpenzimet e shërbimit të sigurimit shtetëror serb në Mal të Zi, Maqedoni, Kosovë, Preshevë, Bujanoc e më gjerë janë bërë e bëhen me qëllim që Serbia ta mbajë nën kontroll çështjen e këtyre pjesëve dhe rajonit në stilin e KGB-së.

Në këtë drejtim Serbia është e lidhur drejtpërsëdrejti me Rusinë e cila e mbështet ndërkombëtarisht, financiarisht, ushtarakisht etj. Pos kësaj, ka edhe interesa strategjike që Rusia tenton ta realizon përmes Serbisë, për të mbetur në Ballkan, duke vëzhguar në veçanti Shkupin dhe Tiranën…

Shërbimet sekrete në Ballkan ishin dhe mbetet orkestruesit kryesorë ushtarakë dhe politikë të destabilitetit të situatës në Bosnjë, Vojvodinë, Kosovë, Kosovë Lindore, Maqedoni etj. Para disa ditësh, agjenturat serbe në Shqipëri kanë shpërndarë pamflete kundër pavarësisë së Kosovës, duke u shfrytëzuar lobi serb në Evropë, në Amerikë, institutet e ndryshme ndërkombëtare, përkrahja politike e Rusisë, Kinës, Greqisë e vendeve të tjera që kanë simpati dhe miq si me Serbinë. Që nga viti 2000, bie fjala, është formuar e ashtuquajtura Armata Çlirimtare Serbe për Kosovë e Metohi si krijesë ekstreme, si ide për themelimin e kësaj organizate është diskutuar në prillin e vitit 1999, ku janë mbajtur disa takime, dy prej të cilave në ndërtesën e Këshillit Ekzekutiv në Prishtinë, përçka vetëm CIA kishte dijeni…

Në këtë mbledhje ishte pjesëmarrës edhe kryeshefi i UDB-së për Kosovën, Mishko Llakoviq, ekspert i njohur për plane dhe analiza, pastaj Zoran Stajoviq dhe Xhafer Beqiri, njëri prej udbashëve në zë. Duke analizuar burimet informative të shtypit, del se njëri ndër anëtarët e kësaj organizate serbe ishte edhe Selim Brosha dhe Selim Goxhufi nga Prishtina, i cili ishte pjesëmarrës në mbledhjen e tretë të të ashtuquajturës Armatë Kombëtare Serbe për Kosovë e Metohi.

Pjesëtar tjetër që e ka ndihmuar këtë organizatë është edhe Zoran Stijoviq, ekspert i specializuar për propagandë dhe kundërpropagandë kundër shqiptarëve sidomos kundër vijës patriotike. Ky me ekipin e vet, që është i ngritur në rrjet profesional e që është aktual edhe pas tërheqjes së serbëve nga Kosova dhe informatori Agim Zatriqi – pasardhës i dikurshëm i Riza Alajt për këto punë, në mënyrë të përsosur e kanë kryer punën e vet, duke ngjallur vëllavrasjen mes shqiptarëve, duke krijuar përçarje ndërfetare, partiake e grupore, duke krijuar afera kundër grupeve dhe individëve, duke propaganduar dobësitë e rretheve të caktuara, duke ngjallë urrejtjen ndëretnike, e shumë komplote të tjera, që nga koha e ish-Jugosllavisë. Një rol të veçantë në të ashtuquajturën Armatë Kombëtare Serbe për Kosovë e Metohi e kanë luajtur edhe Xhafer Beqiri nga Podujeva, Mishko Llakoviq, Zoran Stoioviq, Radoslav Llukiqi, David Gaiq, Millan Llakoviq, Zoran Dragoviq, punëtorë të MUP-it serb, të cilët banonin dhe vepronin në Beograd, herë-herë në Kosovë.

Armata Kombëtare Serbe për Kosovë e Metohi, quhet edhe Ushtria për Çlirimin e Jugut të Serbisë. Disa nga pjesëtarët e kësaj armate rrinë për një kohë në Ohër, edhe në Republikën Serbe, në Belinje e gjetkë duke i përfshirë këtu edhe disa pjesëtarë shqiptarë të cilët hyjnë ilegalisht kohë pas kohe në Kosovë me detyra të veçanta, duke gravituar edhe Bosnje dhe Mal të Zi.

Ata në Kosovë rrinë tek miqtë e tyre, që njëherit janë edhe lidhje të shërbimit sekret të MUP-it. Një kohë kjo organizatë terroriste është quajtur Ushtria Çlirimtare Serbe, mirëpo diku kah mesi i dhjetorit merr emrin Armata Çlirimtare Serbe e Kosovës dhe Metohisë (SOA), ashtu siç do të ndodhë edhe me ata të “Car Llazarit”, me Divizionin e Sheshehit, të cilët “rezidentët” e tyre i kanë edhe në Maqedoni.

Por, për të shkruar për aksionet dhe operacionet a për transparencën e tyre të fshehtë do të më duhej këtu një kapitull i veçantë, për mua me shumë rreziqe e sakrifica. Pjesëtarët e kësaj organizate ushtarake terroriste ishin të njohur edhe në luftën e Bosnjës, Kroacisë, Kosovës dhe Maqedonisë, si mercenarë të paguar, e njohin mirë linjën e divizionit. Shumica e këtyre pjesëtarëve janë ushtruar nga eprorët e “Beretave të Kuqe”, formacion ky i cili llogaritet elitë në ushtrinë jugosllave. Disa pjesëtarë të të ashtuquajturës Armatë Kombëtare Serbe janë sistemuar edhe nga ish-formacioni ushtarak terrorist i frenkistëve, të cilin e drejtonte Frenki Simatoviq. Kjo organizatë ka ndikim në intervale më të gjata në zhvillimet e politikës serbe në përgjithësi.

Që nga formimi e gjerë më sot kjo organizatë terroriste ka pasë edhe disa probleme të brendshme por ka pasur pengesa në zhvillimin e saj, mirëpo në shumicën e rasteve i ka qëruar hesapet fizikisht me kundërshtarët. Vetëm pse Monçillo Trajkoviq i sugjeron drejtuesit e SOA-së për veprime të pakontrolluara, 2-3 muaj më vonë i pason një aksident në apartamentin e tij në lagjen “Dardania” në Prishtinë gjatë vitit 1999. Kjo organizatë kishte planifikuar të ndërmarrë një sulm në Grackë të Lypjanit të shifruar “Srp” (Drapëri), në të cilin u vranë 12 serbë. Ky sulm nga instruktorët ushtarakë serbë ishte bërë me qëllim që të fillojë përpunimi i opinionit të jashtëm duke i paraqitur serbët viktima të shqiptarëve, duke pasur për qëllim edhe tërheqjen e vëmendjes së opinionit nga krimet e mëdha serbe, dhe e tërë kjo me dijeninë e Milosheviqit dhe “elitës” së tij.

S’do mend se dyshohet se edhe vrasja makabre e vrasjes së serbëve në autobusin në Merdar derisa po vinin në Kosovë është vepër e kësaj organizate. Këtu e fillon aktivitetin e vet kjo organizatë famëkeqe terroriste të cilës fare nuk po i kushtohet vëmendje as nga ndërkombëtarët e as nga vendorët, disi është lënë pas dore. Aksioni i ndërmarrë në Grackë të Lipjanit s’ishte asgjë më shumë se një fillim i ri i kësaj organizate. Pra, ishte ajo periudhë kur e ashtuquajtura Ushtria Çlirimtare e Serbisë po shndërrohej në Armatën Kombëtare Serbe të Kosovës e Metohisë, njerëzit e shërbimeve sekrete të kësaj organizate ushtarake, kuptohet terroriste ka përgatitur kuadro të zotë, për të zhvilluar luftë të ftohtë në Kosovë dhe shërbimeve të vendeve të huaja që veprojnë edhe jashtë Kosovës…

Armatimi i gjetur kohë pas kohe në sasi të mëdha në të gjitha enklavat si në Graçanicë, Mitrovicën e ndarë, Fushë Kosovë, Viti, Gorozhdec, Osojan etj., përbëjnë një rrezik përmanent për ardhmërinë e Kosovës e më gjerë, bashkësia ndërkombëtare UNMIK-u, SHPK-ja, tani edhe Euleks, gjykatat etj., janë treguar shumë dorëlirë në këtë drejtim, dhe serbët të cilët bien ndesh me ligjet, lëre që nuk merren në përgjegjësi por janë të privilegjuar. Ligjet në Kosovë kanë dy kute: kutin ndaj shqiptarëve, sidomos ndaj çlirimtarëve (pjesëtarëve të UÇK-së) të cilët tani për tani nga “ligji” janë më të pakursyerit në botë dhe kuti ndaj serbëve dhe disa servilëve të shërbimeve sekrete, të cilët janë më shumë se të privilegjuar, si në Kosovë, ashtu edhe në Bosnjë dhe Maqedoni.

Policia tenton ta arreston Millan Ivanoviqin në Mitrovicë për “marifetet” që i ka bërë, duke filluar nga rrahjet dhe plagosjet e dhjetëra pjesëtarëve të ndërkombëtarëve, të UNMIK-ut dhe KFOR-it (policisë ndërkombëtare), e deri tek vrasjet e organizuara, iu la hapësirë për t’u larguar sepse ai lajmërohet më parë nga shërbimet sekrete të linjave të ndryshme dhe largohet pa të keqe. Këtu është edhe “Klani i Zenunit”.

Kurse në anën tjetër arrestohet njëri nga komandantët më në zë, gjenerali Rrustem Mustafa (Remi) në pikë të ditës. Këtu duhet cekur se shërbimet sekrete serbe duke i përfshirë këtu edhe ato të MUP-it, policisë e resoreve të tjera, janë duke bërë një luftë mediale kundër njerëzve të UÇK-së, të TMK-së dhe njerëzve me autoritet dhe potencial kombëtar. E që bota e qytetëruar në shumë raste e ka gëlltitur këtë propagandë të ashpër, të pabarabartë dhe aspak të vërtetë.

Në bazë të kësaj propagande janë arrestuar shumë nga komandantët e UÇK-së dhe TMK-së me akuzat se kanë “vrarë” shqiptarë, ose kanë dhunime. Pse disa nga kriminelët shqipfolës si Muharrem Ibraj e kalibra të tjerë si ky të cilët kanë marrë pjesë në shumë krime, dhunime e torturime që si njeh mendja njerëzore, sillen lirshëm? Ata kanë dosje, janë të njohur në masakrën e Belegut, Mejës, Gjakovës, Lybeniqit, Bishtazhinit etj. Janë të ditur vrasësit që bënë krime pas tërheqjes së forcave serbe, por para këtyre akteve heshtet edhe sot… E vërteta për to mbahet e mbyllur(!?)

Shpesh kanë pyetur mediat vendase, kujt i shërben SHIK-ut në Kosovë e kurrë nuk kanë pyetur kujt i shërben UDB-ja në Kosovë d.m.th. dikujt nga ne i pengon shërbimi vendor ndërsa ai serb nuk i frikëson fare. Kjo është lufta speciale që bëjnë shërbimet e fshehta të njohura si forca, si makineri e heronj të heshtur në Gadishullit e Ballkanit.

…Arkan, me përkrahjen e Millosheviqit kishte arritur të bëhet njëri nga kriminelët dhe vrasësit më të mëdhenj në Ballkan. Në vitin 1990 angazhohet rreth mbledhjes së vullnetarëve dhe përgatitjes së tyre për luftë. Në vitin 1992 zgjidhet deputet në kryesinë e Kuvendit të Serbisë. Ishte pjesëmarrës në luftën e Bosnjës, Kroacisë dhe Kosovës. Kah binte Arkani mbillej vdekja kolektive – ishte mortaja e kohës së re. Bënte pjesë në rrethin e ngushtë të njerëzve të Millosheviqit. Mjerisht, ai ka pirë kafe edhe në mes Tirane….

(Arkani ishte i ndjekur nga policia ndërkombëtare (Interpol) për shkak të veprave të shumta të kryera në vende të ndryshme të Evropës. Pas shpërthimit të luftës në ish-Jugosllavi formon njësinë e vet “Tigrat” njësi kjo që ka bërë krime të shumta gjatë luftës në Bosnjë. Kuptohet, këtë njësi paramilitare, Millosheviqi dhe klani i tij policoro-ushtarak e organizuar edhe në Kosovë dhe…)

Duhet cekur se Arkani ishte i përzier edhe në biznese të hapta si në kontrabandën e naftës, shitblerjen e armëve, shitblerjen e mallrave të ndryshme gjatë periudhës së sanksioneve ekonomike kundër Jugosllavisë. Arkani kishte lidhje të forta me disa shqiptarë dhe e kishte të zhvilluar rrjetin e vet edhe përmes Petrit Amës nga Dibra deri te Gazidede (“linja dibrane”) u bënë edhe veprimtari të tjera të nëntokës, si mafioz të shumë kontrabandëve me naftë, cigare etj., sidomos përmes Maqedonisë dhe Malit të Zi, si dhe biznese të tjera të palejueshme. Disa shqiptarëve me të cilët kishte lidhje Arkani u kishte dhuruar edhe armë të shtrenjta të flakëruara në serm, siç e mbante Petrit Ame me “leje” të Gazidedes, anipse Petriti ishte shtetar i Maqedonisë…

Arkani ishte udhëheqës i klubit “Red Star” dhe më vonë e kishte blerë klubin e quajtur “Obiliq”. Kishte shumë dyqane, firma etj. Ishte i lidhur edhe me kriminelin serb që vepronte në Bosnjë, Karxhiqin dhe me gjeneralin e ushtrisë Mladiq. Arkani ishte drejtues i policisë paramilitare serbe të Millosheviqit. Kishte bërë krime kundër njerëzimit, sidomos në Bosnjë e Kosovë, ku i ka drejtuar aksionet e paramilitarëve serbë dhe në bashkëpunim me krerët e “klanit të Zenunit”.

Ai ishte përgjegjës për vrasje, represion, si dhe për deportimin e dhunshëm të shqiptarëve (të Kosovës). Arkani kishte të ndërtuar një kamp stërvitjeje në Mitrovicë dhe një në Fushë Kosovë, prej ku i ndërmerrnin aksionet në tërë Kosovën. Ai qëndroi një kohë në Hotel “Grand” në Prishtinë bashkë me njësinë e “tigrave”, e shumë shqiptarëve të shitur i bënin “gosti”.

Arkani e kishte mbështetur Milo Gjukanoviqin edhe pse ky i fundit ia kishte kthyer shpinën Millosheviqit, për çka, siç thuhet, Millosheviq ishte i brengosur. Arkani kishte lidhje të mira edhe me Zoran Gjingjiqin… Por?

*  *  *

Gjithashtu ishte e çuditshme afria politike e Gjingjiqit me liderin shqiptar Fatos Nano. Vlen të përmendet se bandat e Zani Qaushit të Vlorës dhe disa kriminelëve që vepronin në Shqipëri, të cilët e shkatërruan Shqipërinë përmes atyre shqiptarëve që kishin lidhje me Arkanin, me ndihmën e këtij të fundit dhe formacioneve paramilitare e destabilizuan dhe goditën rëndë Shqipërinë. Në disa mënyra ca rryma të ngjashme vazhdojnë edhe sot dhe një politikë antishqiptare dhe me shqiptarë sidomos në Maqedoni…

– Arkan u ,, vra,, më 15 janar 2000, me armë zjarri, (ashtu siç e kishte parapregatitur vet skenarin për ,,vrasjen,, e tij) sin ë filmat e Xhems Bondit,  në një kthinë të Hotelit “Intercontinental” në Beograd…Kurse,  dy truprojet e tij, Milenko Mandiq – Manda dhe Dragan Gaiq, njerëzit e afërt të Arkanit kishin deklaruar se shërbimet sekrete të shqiptarëve të Kosovës kishin dhënë mbi katër milion marka për vrasjen e tij. Në përgatitjen e “vrasjes” së Arkanit thuhet se ishte pjesëmarrës edhe djali i Sllobodan Millosheviqit, Marko, i cili kishte pasur një varg problemesh në aspektin e nëntokës dhe biznesit të rrjedhave të mëdha serbe. Pas zënkave të ndërsjella, Arkani i kishte zënë në dispozicion pesë milion marka gjermane për vrasjen e Marko Millosheviqit. Arkani kishte pasur një konfrontim të haptë edhe me Dragan Tomiqin, ministër i Rafinerisë së Naftës dhe Gazit në qeverinë serbe. Tomiq, punonte në linjat e zeza me djalin e Millosheviqit, Markon, në importin dhe eksportin e derivateve në Serbi dhe jashtë saj, por përmes Malit të Zi.

Ky historik i gjatë i veprimtarisë së Arkanit është paraqitur për t’i kthjelluar sado pak arsyet pse ka ardhur deri te “vrasja” e tij edhe pse ishte njëri ndër personat e fuqishëm të shtetit serb. Gjithsesi “vrasja e Arkanit” dhe njerëzve si Arkani, të niveleve shtetërore kanë karakter politik.Megjithëse në brendinë e kësaj enigma ka diçka tjetër të vërtetë, dhe mund të bëhet një logjikim tjetër pyetës:  vallë, është e vështirë të besohet  se Arkani u vra në kthinën e hotelit “Interkontinental” të Beogradit, ose tërë këtë “vrasje” si në filmat e Xhejms Bondit e inskenoi vetë Arkani dhe klani i tij, sepse, sipas disa të dhënave nga burime të sigurta të CIA-s amerikane dhe MOSSAD-it, se  ai  ende  jeton i gjallë në Argjentinë  me fytyrë të ndryshuar në saje të operacioneve plastike, por dhe me  identitet tjetër. Kjo është e vërteta mbi vrasjen dhe vdekjen e tij…(Në krahasim me atë të Milosheviqit, e cila është një storie tjetër dhe rrëfim ndryshe, pasi jetojnë bashkë me gjeneralin Kadieviq nën mbrojtjen e plotë të Putinit në një trevë të Sibirit!)…

******

Arkani ishte në krye të paramilitarëve dhe me formacion si polici lokale, e formuar zyrtarisht nga pushtuesit serbë në vjeshtën e vitit 1988, bart përgjegjësi të mëdha për krimet e kryera mbi popujt në Bosnje dhe Kosovë. Ata organizuan dorëzimin e armëve, duke dalë para kamerave televizive serbe…

…Po, vallë, çfarë bëhej me falangën shqiptare,Brenda dhe jasht Kosovës,ose edhe Brenda e jashtë Shqipërisë? Kjo është pjesë dhe fragment I sages shqiptare në shtigjet e Ballkanit.Megjithatë, këtu do të sjellim ca aspekte mbi disa fytyra të zbehta dhe …të cilët duke u  shitur lehtë, mohojnë  komb e atdhe, ashtu siç kanë bërë dikur Halit Tërnavci, Kapllan Resulbesoviqi dhe ca të tjerë si këta… duke u bërë shërbëtorë besnikë të pushtuesve. Satanai do ta rikujtojë gjithnjë mashtrimin e poshtërsinë e vet, sadistë e kolaboracionistë më damkë si Sali Shkreli, Mëhill Abazi dhe disa satrapë shqiptarë të sojit të tyre po notojnë në ujërat e turbullta si dorë e zgjatur e regjimit të Beogradit dhe Falangës tradhtare…edhe si Ali Shukrija,Sinan Hasani,Mehmet Maliqi etj.

Veprimet antikombëtare nuk ua fal dot as historia, as gjaku i derdhur për liri i bijve më të mirë të këtij populli. Mallkimi dhe dora hakmarrëse e popullit do t’i ndjekë pas ngado që të shkojnë tërë jetën, ashtu siç meritojnë për tradhti kombëtare edhe Selim Broshën e Gjilanit, Mohamer Vishkon, Saqip Kollarkovin e Dibrës, Refet Beftikjarin nga Nerashti i Tetovës, ose dhe Xhemil Shehun, informatorin e hershëm të UDB-së  i cili tani jeton në Zvicër.

…

Goli Otoku famkeq , ose : ISHULLI I VDEKJES për shqiptarët.

/ faksimil /

Përpunim agjenturor  dhe analitik  të UDB-s dhe KOS-it jugosllav dhe këmbim raportesh dhe analiza të dhëna nga Sigurimi i Shtetit. Dokumentet e këtilla të një  arkivit të veçantë në linjat e zbulimit dhe të kundërzbulimit jugosllav ndaj Shqipërisë,edhe në vitet e rrënuara të pas rënies së Rankoviqit, tregojnë mënyrën se si agjentët përpiqeshin të “blinin” mendjen e “armiqve” të diktaturës së proletariatit. Rastet e Fadil Paçramit, Maqo Çomos, Gjin Markut, Bardhyl Belishovës dhe Andon Shetit

Pa u zgjatur në historikun e goditjeve të grupeve armiqësore për sistemin e “Diktaturës së Proletariatit” në vitet 1970 në art -kul turë, ekonomi dhe në Forcat tona të Armatosura; pamvarësisht nga gjyqet partiake, hetuesia dhe gjyqet shtetërore, dënimet dhe burgosjet e protagonistëve kryesorë, duke vlerësuar se ende këta njerëz, edhe të mbyllur në qelitë e burgjeve të sigurisë së lartë përbënin një rrezik potencial për sistemin ekonomikoshoqëror në atë kohë, u vunë në përpunim agjenturor nga ana e Sigurimit të Shtetit, nëpërmjet bashkëpuntorëve përkatës.
Burgjet dhe veçanërisht diskutimet politike e ideologjike mes të burgosurve, kanë qenë vatra e vjeljes së informacionit dhe e thellimit të tij, nëpërmjet bashkëpuntorëve të “Majës së Shpatës të Diktaturës së Proletariatit”, siç ishte Sigurimi i Shtetit. Bashkëpuntori i Sigurimit të Shtetit “……..”, i cili u përzgjodh me profesionalizëm për të përpunuar më thellë në burg jo vetëm Fadil Paçramin, por dhe të tjerë në atë kohë, nuk ishte një i burgosur ordiner dhe dosido.

Ai ishte një bashkëpuntor me kulturë të gjerë jo vetëm politike, ideologjike dhe kulturore, por edhe me përvojë të gjatë në fushën e shërbimeve të fshehta dhe vjeljes së informacionit…dhe si i dënuar, vuante dënimin dhe jetonte në burg, bashkë me të burgosurit e tjerë, madje dhe ish- kolegë të tij… Për publikun e gjerë, po zbardhim duke i qëndruar besnik dokumentacionit të dosjes përkatëse, vetëm të “vijës së sjelljes” të dhënë nga organet përkatëse lokale të Sigurimit të Shtetit në drejtim të Fadil Paçramit, Maqo Çomos, Gjin Markut, Bardhyl Belishovës dhe Andon Shetit.

Miratohet “Sekret” Kryetari i Degës së Punëve të Brendëshme 10. 10. 1977

………………….

Firma

Vijë Sjelljeje

Për bashkëpuntorin “…….”, në drejtim të objektit të përpunimit

Fadil Paçrami

Bashkëpuntori “…….”, është futur në përpunimin e objektit antiparti Fadil Paçrami, por në të dhënat e tij, vihet re se objekti mban një qëndrim mohues për vijën e tij armiqësore. Me qëllim që të arrihet futja më thellë e bashkëpuntorit në përpunimin e objektit, për të nxjerrë në pah aktivitetin e tij armiqësor në fushën e letërsisë e artit dhe të ideologjisë, mendojmë t’i jepet një vijë sjelljeje, në vazhdim të vijës së dhënë dhe më parë:

1. Mbi veprimet e Fadil Paçramit në sektorin e letërsisë e të arteve.

Për të sqaruar këtë, do i thotë: ” Nga morën shkak që të goditën ty dhe Todin ( Lubonjën-shën.im ), nga ndonjë veprim jo konform Partisë, si dhe kur filloi kjo punë? A e kuptove para se të jepej goditja në Plenium se diçka po të përgatitej, se ndaj teje nuk ishte më ajo konsideratë që kanë pasur? Po Todi a nuhati një gjë të tillë? Cili qe gabimi juaj tek i cili u kapën dhe morën shkas kritikat dhe që siç e shpjegon dhe e njeh më mirë ti, kjo kontradiktë jo antagoniste u kthye në antagoniste?

Për mua një gjë është e qartë dhe e kuptimëshme që ju këto mendime e pikëpamje i keni shkëmbyer dhe me njerëz të tjerë sidomos të sektorit tuaj poshtë, bie fjala me shkrimtarët, artistët dhe rininë, që kanë qënë e s’kanë qënë me pikëpamjet tuaja. Nuk di a të evidentuan ndonjë gjë në këtë çështje, kanë pësuar gjë ata që rrinin shumë e bisedonin me ty rreth këtyre çështjeve e që përkrahnin pikëpamjet e dramat e tua, apo në një formë apo një tjetër edhe ata janë larguar nga këto fiksione.

Disa herë më ke folur për shkrimtarë që janë të talentuar, por kanë frikë, druhen dhe i përshtaten situatës. Për se ndodh një gjë e tillë? Mos mungon liria tek këta që të shkruajnë lirshëm dhe mos pikërisht për këtë gjë që ti deshe të bëje, morën shkas e të goditën? Po të jetë kështu, del edhe më e qartë se këto i ke biseduar me njerëz të këtij sektori dhe disave ua ke njohur mirë pikëpamjet, mendimet e dëshirat. Por ama edhe ata kanë njohur të tuat dhe kjo për mendimin tim nuk është një gjë e vogël, sidomos në atë situatë kur në letërsi e në art viheshin re fenomene negative, shfaqje liberalizmi dhe tendenca për t’u shkëputur nga aktualiteti.

Kjo lidhet edhe me atë që ti thua që disa shkrimtarë kanë frikë dhe i përshtaten realitetit e rrethanave. Po kujt tjetër duhet t’i përshtaten e të shkëputen nga ky aktualitet? Në këtë çështje, megjithëse për sa i përket letërsisë ke një horizont më të gjerë, unë nuk jam dakord pasi vetë arti i realizmit socialist nuk të mbështetet tjetër veç realitetit socialist, përse do duheshin shkrimtarët të shkruajn e për ç’farë konkretisht? Vetëm po të jetë se ndonjeri do që në veprat e tij të vërë në dukje anë të errëta të këtij realiteti, atëhere të jap të drejtë, se ai jo vetëm do të druhet, por do të ketë frikë të errësojë këtë realitet”.

2. Mbi pikëpamjet e Fadil Paçramit për Rininë

Për këtë do marrë shkas nga fjala e udhëheqësit të Partisë në Kongresin e 7-të të Rinisë e do i thotë: ” Ti Fadil thua që rëndësi ka lufta kundër skorjeve dhe skorje quan sklerozimin e rinisë. Nuk e kuptoj këtë perifrazim tëndin, por aty del qartë se skorjet jemi unë e ti dhe gjithë ata që dalin kundër vijës së Partisë e pengojnë ecjen përpara, ndërtimin dhe brezin e ri.

Si e shpjegon ti këtë sklerozim të rinisë, ç’farë kupton me të? Kur t’u dha goditja ty dhe Todit në Plenumin e 4- të, u kritikuat dhe për “ndarjen e brezave e “kontradiktat” që nxirnit për këtë. Njëkohësisht u kritikuan dhe drejtuesit e rinisë për të metat, shfaqjet e liberalizmit e të tjera probleme. U bë në plenum ndonjë lidhje midis veprimtarisë tuaj dhe të metave në punën me rininë?

Po në hetuesi a të dolën në një aspekt të tillë? Se, nga sa më ke thënë, ti me Agim Meron ( në atë kohë Sekretar i Parë i KQ të Rinisë,- shën.im ), keni biseduar për problemin e rinisë e keni pasur pikëpamjet tuaja për punën me rininë dhe këto mund të kenë ndikuar në këtë drejtim. Jam kurjoz të di si mendon ti për aktivitetet e rinisë, për kohën e lirë të tyre, për dëfrimet e dhënien pas artit e kulturës.

Të pyes për këto duke ditur se fëmijët tanë në këtë kohë ishin të dhënë pas muzikës e artit të huaj dhe për këtë të jap si shembull fëmijët e Todit ( Lubonjës, – shën. im ) të cilët i njihja mirë, të dhënë pas muzikës angleze, pas modës, me flokë të gjata etj. Kështu mund të them dhe për fëmijët e mi, të tu dhe të ndonjë tjetri. Dhe të gjitha këto bëheshin nën hundën tonë dhe me aprovimin në heshtje tonin. Dhe ky edukim që u kemi dhënë fëmijëve tanë është pasqyruar dhe në pikëpamjet tona e tek ty Todi, e ndonjë tjetër edhe në punë.

Puntori Operativ

…………….

Firma

Miratohet Sekret Kryetari i Degës së Punëve të Brendëshme Ekz. I vetëm

…………………../__// 1978

Firma ***

Për bashkëpuntorin “……..” në drejtim të Fadil Paçramit

Nga ana jonë ndiqet në përpunim si element antiparti Fadil Paçrami i cili vuan dënimin në repartin … në … Nga të dhënat që disponojmë në ngarkim të tij del se agjiton dhe propogandon kundër Partisë dhe pushtetit popullor, u kundërvihet masave që ka marrë Partia dhe materialeve të udhëheqësit kryesor. Shprehet se ne tani kemi ngelur vetëm, nuk na ndihmon kush, do të ketë ndryshime etj.

Me qëllim që b.p. (bashkëpuntori,-shën. im ) “……..” të hyjë më thellë në përpunimin e tij dhe për të zbërthyer dhe nxjerrë mendimet që ai rezervon, do t’i japim këtë vijë sjelljeje: B.P. (bashkëpuntori,-shën.im ), si zakonisht do të bisedojë me të në dhomë. Në bisedë e sipër të thotë që me sa shoh, ti shënimet i nxjerr me përpikmëri, por nuk kuptoj që përse të druhesh nga një veprim i tillë? Bile, të drejtën, më çudit kjo që them se nuk përkon me atë që shkruan. Pastaj thuaj, se për ato që shkruan, përse të duhen; me sa duket ndoshta na njohin më shumë e më mirë nga sa pandehim.

Pra, nuk është nga kjo që duhet të ruhemi. Të bëjmë kujdes është e domosdoshme. Po pa biseduar, pa shkëmbyer ndonjë mendim sidomos për probleme që direkt apo indirekt lidhen me neve s’mund të qëndrojnë. Dhe, po the ndryshe, më duket sikur shtiresh, sikur nuk më thua atë që mendon. S’je i çiltër. Në këto biseda të thuash se ti këto gjëra, duhet të na i shpjegosh më mirë e hapur. Se të kemi patur “ideollog” , se “je marrë me këto”, se “i kupton” etj. Me një fjalë t’ia bësh qejfin. Pastaj b.p., do të dëgjojë se ç’farë do t’i thotë dhe ç’farë shpjegimesh do t’i japë ai dhe në vartësi me situatën, do të zhvillojë dhe bisedën me të.

Vijë Sjelljeje

Për b/p ” …….. ” nëdrejtim të Fadil Paçramit

Në vijim të vijës së sjelljes që i kemi dhënë më parë, për të ecur më tej në bisedë, b/p, do të konsumojë edhe këtë vijë sjelljeje me objektin: T’i thotë se ti, ndryshe thua, ndryshe bën. Mirë jashtë mureve të kësaj dhome, por edhe mua, kujton se do të më bindësh, se ato ç’ka shkruan janë ato që mendon me të vërtetë? Në gjykon kështu, gabon sepse për mua, dramat që shkruan ti i bën me qëllim. Minimalja që do të arrish, është që t’i shpëtosh burgut.

Pra pa përjashtuar përjashtuar pasionin “forcën krijuese”, se “je mburravec, e tani…” etj., të gjitha provojnë të paktën për mua se ky nuk është qëllimi, por mjeti që ke zgjedhur gjoja për të korigjuar veten. Por kushdo e kupton se këtë e bën duke vënë interesin personal mbi atë të përgjithshëm. Kështu sikur don të mbrohesh e të bësh çudi sikur Partia ka bërë një “gabim”, që të paska dënuar ” një gjeni”, pa të cilin Shqipëria, arti e kultura por veçanërisht drama qënkan në hall.

Kjo është njëra anë, kurse kryesorja, thelbi, ti ke qenë e me kryeneçësi ngul këmbë e vazhdon të jesh kundër vijës, në shumë çështje. Të paktën këtë mua nuk mund të ma mohosh. Këto biseda dhe ide ai t’ia thotë gradualisht, me takt në mënyrë që kjo të mos bëhet pretekst për të thelluar mbylljen e tij në vetvete, po për të parë se si do të reagojë aty për aty dhe në të ardhmen.

Vijë sjelljeje

Për b/p. “…….. ” në
drejtim të Fadil Paçramit

Në vazhdim të bisedave që ka bërë b.p. sipas detyrave të marra me vijë sjelljeje, mbasi ka konsumuar me objektin, do t’i thotë edhe këto gjëra: Përse druhesh, bile shtiresh sikur problemet politike nuk të interesojnë, kurse në fakt ti s’ke ditë që s’ kritikon propogandën, shtypin, radion, euforinë apo “pompën” që i bëhet jetës tonë, kritikës që ju bëjmë të tjerëve.

Nëse këto të dhimbsen me gjithë mend, përse nuk ia thua Partisë? A nuk janë këto shprehje kundërshuese të tua të brendëshme, nga një anë hiqesh sikur të vjen keq, se këto, në mos sot, nesër mund të bëhen të rrezikëshme, kurse në thellësi të shpirtit sikur, gëzohesh që gjërat të ecnin në atë rrugë që do të sillnin “një ndryshim” për të cilin shpesh më ke folur, “se kështu s’ mund të ecet”.

Pra të flasim midis nesh më hapur etj. Me këto biseda që do të bëjë b.p., do të mund të arrijmë se çfarë mendimesh ka objekti lidhur me politikën e vendit tonë dhe nëse ai është armik apo jo. Ndonëse deri tani ai e ka treguar veten se është i tillë.

Vijë sjelljeje

Për b/p ” …….. ” në drejtim të objekteve Maqo Çomo, Gjin Marku, Bardhyl Belishova etj.

Bashkëpuntori “…….. “, në të dhënat e tij, ka raportuar se objekti Maqo Çomo, nëpërmjet tij dhe të dënuarit të tjerë antiparti janë interesuar për lëvizje në burg si dhe hyrjet dhe daljet nga burgu, ka treguar interesim për të dënuarit Fehmi Frashëri, Dhimitër Kotefa dhe Avni Aliko. Të mësosh arsyen e këtij interesimi, përse e bën Maqo apo të dënuarit e tjerë antiparti këtë, nëse kanë lidhje me të dënuar të tjerë në krahët, si i realizojnë këto lidhje, mënyrat, format dhe mjetet.

Nëse kanë veprimtari armiqësore të përbashkët dhe të organizuar, si e realizojnë këtë, shkallën e shtrirjes së saj. Për këtë, b/p të rrisë shkallën e besimit të objekteve ndaj tij, duke qëndruar korrekt në sjelljen dhe veprimet me ta. Të mos bësh provokime dhe as të mos ua kundërshtosh në mënyrë të prerë mendimet e tyre, por me kujdes dhe me argumente bindëse, t’u thuash të ruhesh të mos dënohesh përsëri se nuk mund të durosh më burgun etj.

Të mësosh nëse kanë veprimtari armiqësore të përbashkët me lidhjet e tyre jashtë repartit, me familjet apo të afërmit e tyre, si e realizojnë këtë, format, metodat dhe mjetet që përdorin për realizimin e saj. Cilët nga të dënuarit që vijnë nga reparti 313- Tiranë kontaktohen apo kanë ndërlidhje me të dënuarit antiparti, karakteri i këtyre lidhjeve dhe çfarë komunikojnë konkretisht. Në vëndin e punës ku je, ka mundësi kontakti me të gjithë të dënuarit e burgut.

Gjatë kryerjes së detyrës si ………. dhe …… do të evidentosh lidhjet që kanë të dënuarit nga dhoma në dhomë dhe nga krahu në krah, karakterin e këtyre lidhjeve dhe qëllimin e tyre, çfarë fshihet pas tyre etj. Të na informosh për lidhjet që kanë të dënuarit antiparti njeri me tjetrin, çfarë i bashkon dhe çfarë i ndan, nëse kanë veprimtari armiqësore të përbashkët, nëse kanë lidhje me të dënuarit antiparti në Repartin e Ballshit dhe të Spaçit, në se kanë lidhje të tyre jashtë, që aktualisht zhvillojnë aktivitet armiqësor të përbashkët.

Për këto, të shfrytëzosh biseda direkte me objektet si dhe bisedat me lidhjet e tyre brenda në burg etj. Në të dhënat e mëparëshme ke raportuar se Maqo Çomo është interesuar për të dënuarit Fehmi Frashëri e Dhimitër Kotefa dhe këta të dy të fundit janë interesuar për Maqon e për të dënuar të tjerë antiparti. Të mësosh nëse kanë veprimtari armiqësore të përbashkët mes tyre, si i koordinojnë veprimet, çfarë formash e mjetesh përdorin për këtë qëllim. Me Xhavit Qesen do të bisedosh, se nga kush e pret lirimin, kur nuk e pret nga Kulikovi si këta të tjerët, pse nuk i përfill udhëheqësit e tjerë të Partisë dhe të Shtetit, por vetëm udhëheqësin kryesorë të Partisë etj.

Pasazh nga raportimet e bashkëpuntorit ” ……..” Mbi Andon Shetin ( ish-Drejtor i Zbulimit Ushtarak Shqiptar) dhe Kristo Mërtirin /Transferimi i tyre në burgun e Burrelit/

Në burg hynë kur i pranishëm në fillim ishte Ai në oborr dhe më pas Nuri Stepa. Mbas kontrollit na u kërkua t’i ndihmonim. Kështu bëmë. Në “Mes”, mësova që dikush erdhi. Pyetjet dhe ngacmimet e Maqo Çomos me shokë ranë në vesh të shurdhër. Të nesërmen kur ishim në ajrim, te Rahman Parllaku dhoma 7, dëgjoj zërin e Andon Shetit dhe e njoha. Po atë mëngjez, si nderi në tel, si ky dhe të tjerët, panë të shkruar emrin në çarçafë, peshqirë etj.

Kështu tani e di pothuaj tërë burgu. Si me njërin dhe me tjetrin, ai kreu veprimet që i takojnë furnizimit. Veç përshtypjes, s’pati kohë e rast të bisedonim, vetëm në datën 13, kur Ai preu kuponin për një kafe. Andoni tha: “Unë i bëra telegram. Kur ta marrin, do të bjerë tavani si një mandat i ri tepër i rëndë. Se të vesh nga kampi (Ballshi,-shën.im) në Burrel, të gjithë e dinë si një mandat. Kaq tha.

VENDIM MBI ARKIVIMIN E DOSJES SË PUNËS TË BASHKËPUNTORIT ” ……..”

Unë Puntori Operativ ….. …., efektiv i Degës së Punëve të Brendëshme …, pasi studjova materialet e dosjes së punës të b.p. me pseudonimin “……..”, i cili kohët e fundit është liruar nga burgu;

GJETA : Se b.p. gjatë kohës në burgun e …….., ka dhënë të dhëna me vlerë operative për 43 persona, nga këta 26 persona të dënuar antiparti dhe 17 të tjerë të dënuar për krime të ndryshme kundër shtetit. Dosja e tij e punës, ka dhe një nëndosje. Dosja e parë ka 621 fletë, ndërsa dosja e dytë ka 114 fletë. Të dhënat e këtyre dosjeve nuk janë shfrytëzuar plotësisht, sepse personat që implikohen në këto të dhëna nuk janë dënuar për këto. Gjithashtu këto të dhëna kanë edhe vlerë për ruajtje e ristudim në të ardhmen. Bazuar sa sipër, si dhe në rregulloren e evidencës agjenturoro – operative Nr. 0132 datë 20. 10. 1977,

VENDOSA : Që dosjen e parë të b/p ” ……..”, ta arkivoj pranë kartotekës së Degës së Punëve të Brendëshme ……….., për 20 vjet kohë.
Puntori Operativ
Shef i Seksjonit të Sigurimit

Detyrat udhëheqëse:

???? Sekretar i Komitetit të Partisë -deputet i Kuvendit Popullor -ministër për kulturë
???? Disa nga dramat e botuara:
???? “Në tufan” (që është dhe drama e parë), “Shtëpia në Bulevard” “Rrugëve të pashkelura”, “Ngjarje në fabrikë”, “E bardha dhe e zeza”, “20 ditët”, “Viti 61”, “Nuk kam mall për vjetërsira”, “Çështja e inxhinier Saimirit”…
???? Në dorëshkrim la, siç thot djali i tij , 56 drama.
???? Studime:
???? “Panoramë për Shekspirin” – “Pasqyrë për Eskilin”
???? Shpërblimet:
???? “Medaljen për Merita të Veçanta Civile”-13 Korrik 2007

Biografia

Fadil Paçrami (1922-2008)

Fadil Paçrami lindi në Shkodër më 27 maj te vitit 1922 dhe vdiq me 15 janar 2008 në Tiranë. Për biografinë e tij dihet pak, por dihet se Pas Luftës së Dytë Botërore ishte udhëheqës i lartë në Shqipëri. Shkrimeve nuk iu nda as kur ishte në kolltuqet udhëheqëse, as kur qëndronte në birucat e ftofta të burgjeve, por as pas lirimit. Me burg në kohëzgjatje prej 25 vjetësh u dënua në Plenumin e 4-të në vitin 1973. U lirua në vitin 1991, pra me ndryshimin e regjimeve. Pas lirimit nga burgu, nuk u mor me politikë, por me shkrime.

/Raporte me përmbajtje ironie fatesh,shembuj të këtillë ka mjaft në  arkivat e UDB-së të  mbyllura për dekada vitesh !/

***

( Ja  mënyra dhe forma  se si shkruhej RAPORTI zyrtar nga kontakti dhe biseda e agjentit të UDB-së  me  informatorin e rrjetit agjenturor).

Çdo informator apo bashkëpunëtor i SDB-së (UDB-së) jugosllave, i angazhuar rreth ndonjë çështje qç në mënyrë të fshehtë përcillet dhe vëzhgohet, ose të ashtuquajtur Objekt, apo agjent i infiltruar në rrjetin e ndonjë grupi të cilin ShSSh e mbante në  përcjellje, survejim dhe përpunim, është i regjistruar dhe mban emër të koduar, ose nofkë apo pseudonim të veçantë… Njëkohësisht gjatë tërë asaj veprimtarie të fshehtë në këto anale agjenturore ShSSh po ashtu mban dosje përkatëse dhe të shifruar të informatorit dhe i regjistruar, e numër sipas të gjitha kriteriumeve dhe normave interne të atij shërbimi. Fillimisht këtu do të botojmë vetëm disa materiale sekrete të spiunit të UDB-së i cili veprimtarinë e tij të spiunazhit duke mbajtur lidhje të dyfishta edhe me zyrtarë në përfaqësinë diplomatike shqiptare në Vjenë (mjerisht, kështu ka qenë i angazhuar dhe instruksionet i janë dhënë nga shefat e UDB-së dhe ndaj Shqipërisë ka qenë në rastin konkret vetëm një provokator dhe dizinformator). Quhej Nexhat Gola, emigrant në Esen të Gjermanisë me pseudonimin “Çupi”. Shpifjet e tij kanë qenë absurde dhe gënjeshtra edhe për shumë shqiptarë të tjerë nga rrethinat e Tetovës, Gostivarit, Dibrës, Strugës dhe Kërçovës, duke dhënë UDB-së së Shkupit dhe asaj të Dibrës, raporte dhe të dhëna edhe për persona nga Kosova.

Informatorit “Çupi” (Nexhat Golijes) i jepeshin direkt përmes operativit të SDB-së Edip Marke nga Dibra, e më vonë edhe Saqip Kollkari një mafioz dhe antishqiptar, i cili në SDB-në e Shkupit vepronte bashkë me Sllave Vasovskin dhe të tjerë, të cilët në xhepa mbanin lista të gjata shqiptarësh si “iredentistë”, “separatistë”, “enveristë” të rrezikshmin ndaj Jugosllavisë… Nexhat Golija çalonte në një këmbë, sigurisht nga kjo edhe e mori nofkën “Çupi” dhe i spiunonte shqiptarët në Gjermani. Kishte një motër në Tetovë me emrin Ajshe, dhe mbesa e tij Suzana Kaba, po ashtu me prejardhje nga Dibra, gjatë viteve punoi si spikere në TV programi në gjuhën shqipe në Shkup, që ajo dhe të tjerët i thonin: Radio-televizioni Skopje. Suzana si mbesë e Nexhat Golijes, me vite ishte e mbrojtur nga Femi Muça funksionar i KQ të LKM dhe zëvendës sekretari republikan për punë të brendshme të Maqedonisë në Shkup, por në këtë rrjet bëjnë pjesë edhe një tabor i tërë vasalësh si Menduh Ajdini, redaktor përgjegjës në këtë Televizion, madje Murat Isaku, Alush Kamberi, spiuni Muhamer Vishko, Bexhet Bexheti dhe ndonjë debil tjetër si Lutfi Turkeshi etj. Por për këta do të flas më gjerësisht një radhë tjetër.

Spiuni nga Eseni Nexhat Golija po ashtu raporte agjenturale i jepte SDB-së së Dibrës edhe për veprimtarinë, lëvizjet, kontaktet rreth Halit Shehut – Zajazit (biri i Mefail Zajazit), i cili ato vite gjendej në Dizeldorf dhe jetonte në Stamboll, e i cili në SDB po ashtu mbante dosjen me pseudonimin “Bukoviku” (e sa për veprimtarinë e tij në këto fusha dhe për kontaktet që mbante me zyrtarë e diplomatikë të Përfaqësisë diplomatike në Vjenë, por njëkohësisht në “linjë” e mbanin edhe disa shefa të SDB-së në Shkup si Jordan Spasovski, Nikolla Ilievski, Sveto Mitrevski etj. Megjithatë, në mënyrë të vazhdueshme “Çupi” shërbente si burim për dhënien e informatave dhe shënimeve që i përgatiste kundër punëtorëve shqiptarë nga Maqedonia dhe Kosova e të cilët kinse zhvillonin veprimtari të rrezikshme armiqësore kundër Jugosllavisë nga pozitat e nacionalizmit dhe irredentizmit shqiptar.

Po me të njëjtat forma, mënyra dhe stil të veprimtarisë sekrete agjenturore në Marsej, duke qenë i angazhuar nga UDB e Gostivarit dhe Shkupit vepronte dhe spiunonte rreth Alinafi Hoxhës dhe Organizatës emigrante shqiptare “Lidhja e Vardarit” të cilën e kryesonte Alinafiu i lindur nga fshati Tërnovë i Gostivarit, emigrant në Francë. Po ashtu edhe rreth personit Reiz Ali Hoxha, ishte i angazhuar me detyra të veçanta spiuni dhe informatori Vahedin Ramadani nga fshati Çajne i cili ishte me pseudonim të regjistruar si “Doktor Zhivago”. Materialet operative dhe infotmata të tjera interesante për SDB jugosllave mbi veprimtarinë armiqësore të emigracionit shqiptar ia dërgonte Despod Aleksovskit kryeshef i SVR Gostivar, por lidhje të tilla si burim dhe si “lidhje operative” i mbante kontaktet e spiunazhit edhe me Temelko Boshkovskin, Zhivko Mitevskin etj. Më vonë, Vahedin Ramadani, sërish me instruksione dhe detyra të veçanta të Temelko Bshkovskit i cili ato vite ishte operativ SDB në Gostivar, transferohet nga Franca në Romë të Italisë ku duhej të zhvillonte veprimtarinë e tij agjenturore antishqiptare kundër veprimtarive të disa organizatave emigrante shqiptare, e sidomos rreth Mentor Çokut, Ernest Koliqit, Beqir Malokut dhe të bënte survejimin e personave të cilët mbanin kontakte me Ambasadën shqiptare në Romë. Këtu duhet të theksosh se ky informator, i cili njëherit spiunonte edhe për policinë italiane, (ashtu siç bënte edhe Nexhat Golija me policinë gjermane, i cili e spiunoi Alit shehun dhe grupin e tij në lidhje me shitjen e armëve, dhe erdhën në konflikt direkt të armatosur “Grupi i Kërçovës” me policinë gjermane ku kishte edhe të plagosur por edhe të vrarë), në Romë vepronte Vahedini me nofkën “Federiko Amati”. Kurse në Gostivar njihej me emrin si Fadil … Ky njeri mbet ogurzi dhe mëkatar flliqt ndaj shqiptarëve por edhe ndaj familjes së tij, i nemur edhe sot.

Informatorët e tipit të tillë ishin si zakonisht të dyfishtë, por edhe të trefishtë. Megjithatë UDB-ja i mbante për qëllime dhe interesa të veta, sepse ishin të pashkolluar por të zhdërvjellët në punët e spiunazhit dhe në lojërat në të cilat i infiltronin SDB, KOS-i dhe SJB. Gjithashtu është interesante për të theksuar këtu, se këta dy spiunë (ashtu siç vepronin edhe Muhamer Vishko e të tjerë në planin e brendshëm në ndjekjen e “irredentistëve” dhe “separatistët” apo “enveristët” shqiptarë në Shkup, Kumanovë, Tetovë, Gostivar, Strugë, Dibër e Kërçovë etj.) vepronin dhe shërbenin si Burim informatash dhe mbaheshin në “lidhje” nga disa sektorë të ndryshëm, por edhe nga disa operativë të disa Shërbimeve informative si të atyre të SDB-së ashtu edhe nga ata të KOS-it dhe VOS-it ushtarak jugosllav, gjegjësisht në vëzhgimin, përcjelljen dhe grumbullimin e informacioneve ndaj personit i cili është përndjekur… Dhe të gjitha këto materiale edhe sot gjenden në arkivat e dosjeve të mbyllura hermetikisht në kasafortat e çelikta dhe të blinduara të UDB, aty ka dosje personash të cilët kanë qenë të përndjekur, të personash të rrëmbyer dhe në sajë të materialeve kompromentuese janë kthyer një numër i madh në informatorë, kurse dosjet e spiunëve të cilët UDB-ja i mban si të veçanta, për dekada mbahen si “dosje heronjsh” etj., etj. përçka do të shkruajmë më gjerësisht në veçanti kur do të bëjmë fjalë mbi veprimtarinë agjenturore të Shërbimeve Informative, gjegjësisht për Shërbimet e Zbulimit dhe të Kundërzbulimit të UDB-së dhe VOS-it.

/ faksimil nga një raport original  të  SDB së Maqedonisë ndaj autorit të këtij libri/.

• Ja një shembull se si shkruhej një raport zyrtar nga një informator i regjistruar me pseudonim të veçantë, ose si burim i një sektori të SDB-së:

Sekretariati Republikan për punë të brendshme të RSM

Drejtoria e Shërbimit të Sigurimit shtetëror

Sektori i II,

Punëtori operativ Nazmi Musliu

Burimi: “Profesori”,

Dt. më 12.06.1976

Shkup

nga biseda informative

I. Të dhënat merren nga bashkëpunëtori ynë i regjistruar me shifër, si burim është i sigurt dhe i saktë, e të cilat të dhëna kanë të bëjnë mbi veprimtarinë armiqësore në baza nacionaliste dhe irredentiste shqiptare të një grupi profesorësh dhe të NN. në Akademinë Pedagogjike në Shkup, të cilët në bisedën e tyre të zhvilluar më datë 09.06.1976, në prezencën e bashkëpunëtorit tonë, akcent të veçantë i kanë dhënë asaj se si Kosovë duhet të bëhet pjesë e pandarë dhe e bashkuar me Shqipërinë, edhe sikur të jetë nën sistemin e Enver Hoxhës.

II. Në raport nga biseda informative me bashkëpunëtorin tonë “Profesori ,, do të zhvillojmë edhe disa  kontakte  të tjera, duke e vë perms tij në ,,lidhjeoperative,, edhe mikun e tij NN. Për të cilin na kanë dhënë më herët informacione edhe “Jupiteri” me rastin e angazhimit të “Sokratit” rreth elites së profesorëve nga Tirana në Universitetin e Prishtinës … etj

…OZNA sherbimi sekret jugosllav qe me vone u shendrrua ne UDB, filloi ti mobilizoje emigrantet shqiptar qe kishin ikur nga Shqiperia, per ti vene ne sherbim te interesave te saj kunder Shqiperise. Ne krye te ketij operacioni ishte caktuar Pavle Pekiç – major i OZN-se me kombesi malazeze i cili sherbente ne resorin e dyte te Kunderzbulimit. E gjithe kjo organizohej nga OZNA, nen mbulesen per integrimin e emigranteve ne Jugosllavi. Pavle Pekiç, Spasoje Gjakoviç, Savo Bozhidaroviç, Çedo Mijoviç, Çedo Topalloviç, filluan edhe me aktivizimin e rezidencave te UDB-se ne Shqiperi, siç ishte ajo e Tropojes dhe e Hasit, qe lidheshin ne mes tyre permes agjentit nderlidhes dhe rekrutues Avdyl Aliut. Kjo rezidence ishte mjaft e organizuar, ne te cilen benin pjese disa shqiptar- agjente jugosllav teper te rrezikshem. Emigrantet pergaditeshin per akte subverzive, kryengritje te armatosur si dhe per rrezimin e pushtetit te Enver Hoxhes. Rezidencat spiunuese ne Shqiperi, mbeshteteshin edhe nga perfaqesuesit diplomatik jugosllav ne Shqiperi siç ishin: Rexhep Xhija dhe Svetozar Koçish.

Ky rrjet spiunazhi me vone u perforcua edhe me Syle Qazimin dhe Qemajl Qazmin, babe e bir nga Padeshi, si dhe me Lirim Demajn nga Kukesi, i cili ishte mjaft aktiv. Lirim Demaj, punonte ne varesi te drejtperdrejt te udbashit Mirko Vukoviç. Pas disa viteve te angazhimit te tij ne dem te Shqiperise, “Sigurimi” shqiptar arriti ta vras Lirim Demajn. Poashtu, edhe udbashin Mirko Vukoviç, “Sigurmi” shqiptar arriti ta fus ne kurthe permes kanaleve te veta dezinformuese dhe ta dergoje ne Itali, gjoja per te vene kontakte edhe me disa spiun tjere nga Shqiperia. Ne Hotelin ku ishte vendosur udbashi Mirko Vukoviç, dhe kur po priste ne kohen e caktuar, personin e caktuar per kontakte, ne dhome hyn Sali Dani, punetor i “Sigurimit” shqiptar dhe e privon nga jeta. Pas vrasjes te udbashit Mirko Vukoviçit, per nje kohe e tere rrjeta e UDB-se u paralizua. Por, antishqiptari Pavle Pekiç, me zell e vazhdonte misionin e tij. Ai ne mesin e shume shqiptarve te rekrutuar, kishte vene ne krye te tyre: Seit Kryeziun dhe Llukman Lyftiun, dy spiun klasik te UDB-se. Kohe pas kohe keta spiun dergoheshin ne Shqiperi, me misione te veçanta: vrasje, dezinformime, rekrutime, sabotime, vezhgime. Kjo ishte njera nder periudhat me te renda neper te cilat po kalonte Shqiperia.
Ne Prizren ishin vendosur disa nga kreret e te ashtuquajturit “Komiteti i Prizrenit”, ne krye te te cilit ishte Muharrem Bajraktari i cili kontrollohej nga UDB dhe mbante lidhje me element antishqiptar siç ishin: Mark Kalivaçi, Prenk Previzi, Prenk Cali, Llesh Marku etj.

Shtabi operativ dhe nderlidhes i UDB-se ishte vendosur ne Gjakove dhe e kryesonte Çedo Mijoviç. Krahas emigranteve nga Shqiperia qe i kishte rekrutuar UDB, ata punonin me te madhe edhe per rekrutimin e vendasve-kosovarve dhe filluan perpunimet. Si me te rendesishmit bashkepuntore te UDB-se ne kete rast do ti permendja: Alush Gashin dhe Nazmi Kursanin. Krahas ketyre qe pranuan te punojne legalisht per UDB-ne, ajo ne mase te madhe rekrutoje edhe spiun nga fshtrat kufitare me Shqiperine, te cilet vepronin ne menyre shume konspirative.

Per ta mbuluar kete mision kunder Shqiperise, Kuvendi i Jugosllavise, me nje dekret te veçante, ne vitin 1948 i akordoi mirenjohjen per “vellazerim-bashkim”, Pavle Pekiçit, gjoja per punen qe po bente ne Kosove, lidhur me integrimin e emigranteve shqiptar ne Jugosllavi!

…..Por, me e veçante eshte historia dhe involvimi i disa personave në këtë storie! Personat për të cilët bëhet fjalë gjërësisht në një raport zyrtar të UDB-së jugosllave, ishin nga nje fshat i Pejes. Gjate kohes se okupimit italian te dy vellezerit ishin veshur si xhandar. Nga ky fakt, udbashi Vojo Komenica, duke ua perkujtuar te kaluaren dhe pasojat qe mund t’i kishin, arriti t’i sjell para aktit te kryer duke i vene ne sherbim te UDB-se te dy vellezerit. Njëri prej tyre në saje të materialeve komprometuese të sajuara nga udbashët dhe oficerat e OZN-ës, dergohet ne Shqiperi ilegalisht ne vitin 1949 me udhezime te KOS-it UDB-së, me misionin që  ia kishin  ngarkuar: per t’i bindur disa te aferm-kusheri te tij qe te arratiseshin ne Jugosllavi, duke u garantuar se nuk do t’u ndodhte ndonje e keqe.(Ashtu siç vepronin këto sherbime jugosllave edhe me shumë persona të tjerë nga trevat e Strugës,DIbrës,Kërçovës,Gostivarit dhe Tetovës…) Ne mesin e atyre personave ishte edhe njeri, per te cilin UDB-a, interesohej te fuste ne dore, sepse sipas saj, kishte vrare disa serb gjate periudhes 1941-1943… Njeriu i kerkuar nga UDB-a, ra ne dore te saj dhe u pushkatua, fale “beses” se kusheririt te tij.(Identik me një rast dhe ngjarje të dhimbshme të cilën UDB-ja e realizoi në një fshat të Strugës).Por, kjo është tragjika e shqiptarit kur të vret në besë!

Kurse personi nfa fshati i Pejës, për të cilin cekëm më lartë,  edhe shume here ka qene ne Shqiperi per llogari te UDB-se. Pati nje fund tragjik ne vitin 1958, u vra nga ushtria shqiptare ne kufi duke hyrë si diverzant…

/ Kurse, ato vite dhe raste të tjera të ngjajshme me vrasjen dhe likuidimin e Skënder Kosovës në anët e Drenicës,dy oficera shumë të shgkathët të zbulimit shqiptar, dhe si u kapën në gjum në arën e një veleshtari të Strugës Marko Laçka dhe Galip Stojle, të cilët i spiunuan ,,aktivistët,, volontier të Veleshtës, dhe UDB-a  I lidhi të gjallë,sepse ishin në gjum duke fjetur!Do të shkruajm më hollësisht në librin që pason.Janë rrëfime që të rrënqethin lëkurën,mbi jetën dhe sakrificën e tyre.Ka edhe të atillë të cilëve edhe sot nuk u dihen as varret…!/

…Edhe Emil Kastriotin e bën të ,,dyshimt,, I.kelmendi.

E njoh vrasësin e Jusuf Gërvallës

Autori i librit Ibrahim Kelmendi

Ai që vrau Jusuf Gërvallën jeton në Kosovë, në një fshat të komunës së Suharekës. Është shqiptar dhe quhet Rezil, thotë Ibrahim Kelmendi në  intervistën e tij ,,ekskluzive,, për gazetën Express.

/…dhe është për  habi një rrëfim i tij pas kaq vitesh dhe jo  real,duke nxjerr ,,dengla prej lecke,, mjfat I preokupuar për NJË KONSPIRASION të stilit udbashian I.K. /

Për hire të së vërtetës reale dhe kuptimit të logjikës njerëzore sjellim këtu të huazuar edhe shkrimin e z.Xhafer Lecit:

LIBRI ,,ATENTATET,, SI ROMANI I N. JORGAQIT “MËRGATA E QYQEVE”

Derisa popujt e zhvilluar po udhëtojnë me anije kozmike në planetët e largëta si Marsi, duke kërkuar atje jetë për pushime verore, apo për të gjetur miniera të cilat mund t’i shërbejnë njerëzimit në tokë, ku aktualisht jetojnë mbi 6 miliardë njerëz, ne shqiptarët akoma planifikojmë se kë duhet vrarë, njollosë, me fyer, denigruar, poshtëruar si dhe kë duhet akuzuar vënd e pa vënd, etj.
Romani I. K që përpiqet të sjellë fakte historike, jo që është i vonë, por siç duket shumë i një anshëm, prandaj po shkruaj rreth tij për sa kam qenë në rrjedhë dhe aq sa posedoj të dhëna gojore dhe të shkruara, me shpresë se protagonistët që janë apostrofuar në këtë “roman historik” do japin argumentet e tyre.
Jemi popull i vogël dhe i çuditshëm!
Fillimisht, përshëndes familjet: Gërvalla, Zeka, Ibrahimi dhe Hadri; bëhuni të fortë dhe ndjehuni krenarë që rritët patriotë dhe atdhetarë të cilët u flijuan për lirinë e vendit të vetë. Duke bërë këtë shkrim mospajtues, me shumë gjëra që ka shkruar autori i librit “Atentatet”, që në fillim kërkoj ndjesë nëse eventualisht do mund të më ketë dalur nga mendja ndonjë fjalë që mund t’i prekë ndjenjat e ndonjërit nga lexuesit.
Prej dëshmorëve që dhanë këto 4 familje, një numër i madh mërgimtarësh i ka njohur, Jusufin, Bardhin, Kadriun, Vehbiun dhe Enverin. Veprat e tyre kombëtare dhe patriotike janë shumë të mëdha, prandaj edhe respekti im ndaj tyre është i madh.
Gjithashtu, edhe për aq sa kam njohuri t’i hedh poshtë para opinionit disa të pavërteta që në librin e tij “Atentatet” i ka sjellë Ibrahim Kelmendi, sidomos për t’i mbrojtur ata që në këtë libër fyhen dhe denigrohen pa fakte, vetëm se mendonin ndryshe nga autori i këtij libri, ose vetëm pse ishin antikomunist si; Vehbi Ibrahimi, Enver Hadri, Emin Fazlija (alias Emil Kastrioti) etj.
Nuk është lehtë të shkruhet dhe flitet për vrasjen e këtyre tre pishtarëve të lirisë, sidomos pas një periudhe kaq të gjatë 25 vjeçare. Me këtë rast po theksoi: Të fyesh figurat që për vite të tëra kujtohen dhe nderohen nga shumica e shqiptarëve pa ofruar argumente historike dhe analitike, jo që është e pa përgjegjeshme, por vërtet shtrohet një pyetje e madhe; nga ky njeri i kishte dhe posedonte gjithë këto informata dhe nuk i nxori me kohë, me emra para opinionit, por tani i dramatizon në formë romani!?
Nasho Jorgaqi me romanin e tij “Mërgata e Qyqeve”, e ka përçarë mërgatën shqiptare në Belgjikë deri në përleshje. Edhe libri “Atentatet” i I. Kelmendit mund të sjellë përleshje të reja në mes të shqiptarëve !
Ndoshta nuk më takon mua të flas para atyre që ishin shokë të afërt të Jusufit, Bardhit, Kadriut, Vehbiut dhe Enverit, meqë unë nuk isha aq i afërt me ta. Ndoshta mund të kalojnë muaj apo vite derisa të tjerët ta thonë mendimin e vet lidhur me këtë libër kontraverz, e ndoshta disa nuk i hyjnë këtij mundi sepse mendojnë se është ende herët për të folur për shkak të situatës, siç është rasti me heshtjen për zbulimin e aktorëve të vrasjeve tjera politike që kanë ndodhur para, gjatë dhe pas luftës së fundit në Kosovë!?
Parimisht, unë nuk pajtohem me ata që thonë; nuk merrem unë me Ibrahim Kelmendin se nuk ja vlen. Ndoshta ata e dinë më mirë, me që edhe janë njohur me të më mirë se sa unë.Të gjithë e dinë kush është ky person shumë i përfolur dhe i dyshimtë. Këtu ne nuk do të merremi shumë me I. K., por para së gjithash me të pa vërtetat e tij rreth shumë ngjarjeve që ai i përshkruan në libër, sepse ndjej obligim moral dhe kombëtar të flas dhe shkruaj kur dëshmorët tanë fyhen pa vend si ; Vehbi Ibrahimi, Enver Hadri etj. Tash ata nuk janë më gjallë, nuk mund të flasin, ndaj ne të gjallët e kemi obligim të flasim për veprat e tyre, t’i mbrojmë nga shpifjet që iu mvishen.
A zbulohen vrasjet duke shkruar romane? Jo. Sepse ato mund të zbulohen duke mbledhur fakte dhe dëshmi të gjalla nga secili individ që posedon informata, e pastaj me dëshmitarë të gjallë të ngrihet padia tek organet përkatëse të drejtësisë gjermane kur është fjala për vrasjen e Jusufit, Bardhoshit dhe Kadri Zekës, e jo për këtë akt makabër të shkruhen libra të tipit të “Agatha Kristit” . Këtë punë duhet ta bëjnë organet e hetuesisë, pra ne të gjallët përmes fakteve dhe argumenteve të kontribuojmë të zbulohen atentatorët e kësaj vrasjeje shekullore. Ata të cilët janë të zhytur në atë krim i mbuloftë turpi, ndërsa ata që kanë spiunuar dhe kanë bërë pazare me Beogradin kundër popullit të vet, duhet të sillen domosdo para drejtësisë në shtetin e Kosovës që të marrin dënimin e merituar.
Nuk kam qenë i kyçur në organizimet ilegale, nuk i kam takuar asnjë grupi ilegal, kam qenë vetëm pjesëmarrës në demonstrata. Shumë prej nesh nuk ishim as titoistë e as enveristë, pa ideologji politike donim t`i sherbenim popullit dhe vendit tonë, për arritjen e lirisë dhe të drejtave tona që na ishin cunguar nga jugosllavët.
Në atë kohë i kemi ikur thashethënave, sepse ishte kohë e vështirë. Si veprimtar i asaj kohe, por edhe tani, ndjej obligim moral dhe njerëzor që të shkruaj dhe ndihmoj në pasqyrimin e drejtë të historisë sonë. Mendoj se këtë të drejtë nuk mund të ma mohojë askush, ngase shpeshherë kam qenë pranë ngjarjeve dhe rrjedhave të tyre të cilat kanë ndodhur në mërgatën tonë, këtu në Perëndim.
Nëse mund të më përvidhet ndonjë gabim në vlerësime, si çdo njeriu tjetër, mund të jetë pa qëllim. Por unë nuk kam frikë nga e kaluara ime, sepse nuk ndihem i ngarkuar me të kaluaren time dhe jam i sigurtë se kurrë nuk kam punuar kundër vendit dhe popullit tim, për vendin dhe popullin tim nuk kam kursye asgjë. Sigurisht se një ditë do të hapen dosjet dhe për secilin do dihet e vërteta e biografisë dhe punës së tij, do dihet edhe se kush ka spiunuar kundër popullit të vet .
Me sa e kam kuptuar Romanin dhe intervistat e tij në mediat shqipe, del se I. Kelmendi nuk i ka paraqitur ngjarjet ashtu siç kanë qenë në realitet, posaçërisht rreth disa njerëzve të vrarë nga UDB-ja jugosllave dhe për disa të tjerë që janë gjallë të cilët unë i kam njohur. Këta të gjallët duhet të flasin vetë. Unë do të flas për dëshmorët e vrarë, dhe mendoj se kur flitet për ata, duhet të shkruhet drejtë dhe pa anime politike, ose nga pozitat e “superioritetit” patriotik siç flet dhe shkruan për këtë dëshmor, I. K.
Dy fjalë rreth librit “Atentatet”Në fillim ky libër nuk të tërheq për ta lexuar deri në fund, nuk më dukej interesant tema ku flitet për fenë, krishtlindjet, etj. Sepse në botë ka besimtarë të feve të ndryshme, por ka edhe ateistë. Historia deri më sot nuk njeh asnjë shtet ateist, ani pse E. Hoxha e bëri Shqipërinë vendin e parë ateist në botë. Por, ja që tash për fat të mirë Shqipëria po merr frymë shlirëshëm dhe po e thithë ajrin dhe aromën e lirisë demokratike .
I. Kelmendi do duhej të ishte njohës i mirë i ngjarjeve të periudhës për të cilën ai shkruan në librin e tij, sepse ishte edhe pjesmarrës në disa organizime të drejtepërdrejta, të disa demonstratave dhe protestave në Perëndim. Sa ka qenë i sinqertë të paraqesë realitetin dhe të shkruajë të vërtetën, është kjo krejt një çështje tjetër.
Disa shokë dhe shoqe të I. K. po shkruajnë nëpër faqe interneti dhe po i japin atij përkrahje të pa rezervë, pa asnjë vërejtje edhe kur është fjala për personat që nuk i kanë njohur personalisht.
Mënyra e përkrahjes së shoqeve dhe shokeve te I. K. më duket jo reale e aq më pak të interesuar për të vërteten e asaj periudhe që të zbardhet realiteti , por më shumë apriori kush kundër kujt po shkruan, me fjalë tjera, simpati personale !
I.Kelmendi e ka botuar librin, por a qëndron e tëra që është thënë në të rreth ngjarjeve që flitet aty, është çështje tjetër rreth të cilës duhet diskutuar shtruar. As kush nuk mund të pretendojë se e ka të drejtën absolute të fjalës së fundit rreth ngjarjeve politike dhe historisë sonë, sado qofshin ato të dhimbshme dhe tragjike. Unë nuk besoj se I. K. mund t’i argumentojë me fakte gjithë ato akuza që ua mveshë disa ish-shokëve të tij. Çuditërisht mbi gjysma e atyre për të cilët shkruan i paraqet si të dyshimtë ose si bashkëpunëtorë të UDB-së!? Disa nuk i kam njohur personalisht, por mjafton fakti se ndaj atyre që unë i kam njohur personalisht, më del se I. K. ua mvesh disa gjëra të pa qena.
Si mund të thotë I.K.se nuk ishte komunist!? Përshëndetjet e tij me grusht, flamuri që mbante ishte me yll, ndërsa ashtu nuk përshëndeteshin ;Vehbi Ibrahimi dhe Emin Fazlija, por as nuk bartnin flamuj komunistësh etj.
Fjalët i merr era, ndërsa shkrimet i ruan letra.Për mendimin tim të thuhet pas 25 vitesh se e njoh vrasësin e Jusuf e Bardhosh Gërvallës dhe të Kadri Zekës, është një papërgjegjësi shumë e madhe. E aq më keq nëse autori e paska ditur që nga koha e vrasjes dhe nuk ka folur ose e ka lënë në heshtje dhe kur në vend të drejtësisë, I.K. me romanin e tij do të argumentojë vrasjen e tyre në rrethanat e asaj kohe, sidomos ato të asaj nate të kobshme. Nëse siç thotë I. K. kur u vranë tre dëshmorët nuk duhej treguar vrasësit, sepse ishte situata e rëndë, atëherë pse nuk ikej edhe nga konfliktet politike në vazhdim?! Situatë e rëndë është edhe sot. Pse pikërisht tash në prag të definimit të statusit politik të Kosovës duhet dalë me librin ”Atentatet”? Ibrahim Kelmendi për mendimin tim mbanë përgjegjësi të madhe politike, që me kohë, menjëherë pas atentatit nuk ka folur aq sa ka ditur para shokëve rreth kësaj vrasjeje.
Ja si përgjigjet I. Kel. ,,Në bashkbisedim me Krye-hetuesin, thotë që motra ka qenë shumë mirë e përgatitur, e ka mbuluar shumë mirë ,ka alibi,  por nipat e tij me të cilët kam biseduar, ata kanë dëshmuar se daja i tyre s`ka qenë gati për dy vjet aty. Fatkeqësia e tij (krye hetuesit) është se ligji ia ndalon që të miturit të jenë dëshmitarë në gjyq..”
Express: Ju e dini se kush është vrasësi, ai është Rezili ,meqë ju e keni pasur mik Jusufin, pse nuk e denonconi rastin, kur të miturit e motrës së tij tash janë rritur, ata mund të flasin në gjyq. Rezili jeton në Kosovë në një rajon të caktuar. Cili është obligimi moral i mikut të Jusufit i cili është gjallë?
Ibrahim Kelmendi: Obligimi im moral është që të testoj opinionin, kam të drejtë unë apo nuk kam të drejtë të shkeli mbi amanetin e Jusufit për të bërë pastaj denoncim konkret ndaj Rezilit…Fund citati
Pasi që I. Kelmendi nuk e ka definuar këtë çështje, shtrohet pyetja si quhej kyrehetuesi dhe të miturit, nipat e R. Salihut, pasi që kemi të bëjmë më dëshmitarët e tri vrasjeve, emrat e të cilëve duhet të bëhen publik?
JUSUF GËRVALLA: “ NEVE NA VRAU UDB-ja JUGOSLLAVE ”
E dimë se Jusuf Gërvalla ka thënë; nëse vrasësit janë shqiptarë kurrë mos u zbulofshin. Mirëpo, çdo njeri nëse mendon pak duhet ta dijë se nuk ka logjikë fjala as amaneti i një të plagosuri rëndë. Mendoj se për raste të këtilla siç ishte gjendja e Jusufit i plagosur rëndë, duhet të flasin ekspertët si psikologu, psikiatri, kriminalistika e në veçanti drejtesia!
Dikush mund të thotë, po ky është libër dhe nuk i besohet krejt çka është shkruar aty.
Po intervista e I. Kelmendit dhënë gazetës “Express” është libër?
Ibrahim Kelmendi, sikur të ishte i sinqertë, pasi qenka 100% i sigurtë se Riza Salihu është atentatori dhe vrasësi i Jusufit, Bardhoshit dhe Kadriut, atëherë pse nuk e ka treguar deri tash aktorin ?!
Ne duhet pritur edhe më tej reagimet e familjeve Gërvalla dhe Zeka, familje këto që nuk e kanë fare të lehtë durimin, kur dihet se në mendjet e tyre vërdelliset shumëqka.
Jusufi ka një vajzë dhe dy djem të rritur e të shkolluar, ata deri më tash po heshtin.
Nuk e di a kanë folë-shkruar apo dhënë mendimin e tyre ende vëllazërit e Kadri Zekës?
Po ashtu duhet pritur edhe reagimin e familjeve Ibrahimi e Hadri.
Deri tash nuk kam lexuar në mjetet e informimit se dikush ka reaguar ndaj fyerjeve që janë bërë ndaj dëshmorëve Vehbi Ibrahimit dhe Enver Hadrit, nga enveristi i pa përmirsuar I. Kelmendi.
RUAJENI IBRAHIMIN !
Z. Hysen Gërvalla, vëllai i Jusuf dhe Bardhosh Gërvallës në një prononcim të tij në gazetën “Express” ka kërkuar nga opinioni që ta ruajë Ibrahim Kelmendin për dëshmi. Ka thënë se e admiron atë se i ka hyrë një pune shumë të madhe, edhe pse vetë Kelmendi është njeri shumë i përfolur. Ibrahim Kelmendi si autor i librit “Atentatet”, sipas familjes Gërvalla është njeriu i parë i cili ka drejtuar gisht drejtë një njeriu të dyshuar për vrasjen e vëllezërve të tij tyre dhe thotë se Rezili nuk është njeriu i vetëm i dyshuar, por janë edhe shumë të tjerë, ndër ata, thotë Hyseni, është edhe vetë Ibrahim Kelmendi si njeri shumë i përfolur rreth kësaj vrasje.
Për këtë, tash për tash H. Gërvalla nuk dyshon në Kelmendin për shkak se ky ka marrë guximin t`i hyjë hetimit dhe zbardhjes së rastit të vrasjes së vëllezërve të tij. “Pasi Ibrahim Kelmendi ka thënë se ka obligim moral për zbardhjen e rastit të vrasjes së Jusuf Gërvallës, atëherë unë nuk dyshoj në të, edhe pse është përfolur shumë për të”, ka thënë Gërvalla. Në këtë rast, Hysen Gërvalla kërkon nga populli kosovar dhe mbarëshqiptar ta ruajë Ibrahim Kelmendin si dëshmi për vrasjen e vëllezërve të tij. “Lus popullin shqiptar që mos ta sakatojë Ibrahim Kelmendin, pasi që ai po di aq shumë për vrasjen e vëllezërve të mi”, tha Gërvalla.
E martë, 13 mars 2007
A ka mundësi që I. Kelmendi të zbulojë vrasësin dhe t’i besohet në këtë “zbulim” kur dihet se policia gjermane është polici shumë e përsosur!?..Natyrisht se edhe policia gjermane mund të bëjë gabime si çdo polici tjetër në botë, por së paku nuk është polici e korruptuar si ato në vendet ballkanike. Drejtësia përdorë metodat e veta të punës sipas ligjeve, dhe natyrisht se nuk u beson gjithherë dëshmitarëve, kur mendon se mungojnë faktet.
Siç e dijmë, R. Salihu pas 5-6 muaj u lirua nga organet e policisë gjermane, si i pa fajshëm. Konsulata e Jugosllavisë në Stuttgart, ka ditur çdo gjë rreth këtij atentati, madje konsuli shqiptar i atëhershëm Bashkim Hisari, ka qenë në konflikt Politik me Bardhosh Gërvallen. B. Hisari duhet ta thotë të vërtetën, të cilën asnjëherë deri më sot nuk e ka thënë, ai di shumëçka për atentatin, si dhe shqiptarët që kanë bashkëpunuar me konsulatën jugosllave në Stuttgart .
Ibrahim Kelmendi , diku në vitet 1977-1980 vinte në vizitë tek dhëndri i tij, tash i ndjerë Ramush Kastrati në Plochingen si dhe te Hysen Gega në Esslingen. Unë, me Hysen Gegen, Beqir e Shaban Eminin Hajrullah Matoshin etj, punonim në fabrikën “SEL-Standard Elektrik Lorenz” në Esslingen. Hyseni dhe Beqiri flinin bashkë në një dhomë në Zeppelin Str.112 , e më vonë në nr. 140. Dyshohet se Riza Salihu ishte në shërbim të UDB-së dhe të Konsulatës jugosllave në Stuttgart, e ndoshta edhe në shërbim të Ambasadës shqiptare në Vjenë. I. Kelmendi, Riza Salihu, Hysen Gega etj, ishin shokë, dhe të gjithë janë gjallë.
Në gusht 1978, Shaban Emini për pushime verore udhëton në vendlindje Kumanovë. Shabani kapet dhe kontrolohet në kufirin jugosllav, në Jesenice, dhe tek ai gjendet material propagandues; disa broshura dhe libri “Azem Bejta dhe Shote Galica”. Shabanit i konfiskohet pasaporta dhe ai me 1981 dënohet dhe vuan 2.5 vjet burg. Materialin propogandues Shabani e kishte marrë nga Hysen Gega.
Edhe djalit të xhaxhait të Shabanit, Beqirit, i cili kishte udhëtuar vetëm një ditë pas tij për Kumanovë, policia ia kontrolon shtëpinë, por nuk i gjejnë asgjë. Dyshohet se Riza Salihu, mirrte vesh kush kur po udhëton në vendlindje dhe lajmëronte, por as për këtë nuk ka dëshmi.
Pasi është burgos Hysen Gega më 1980, R. Salihu vetëm edhe një herë ka qenë tek unë, shton Beqiri me 1984 në të pame për vdekjen e babait tim dhe më kurrë s’e kam takuar, e as nuk di gjë më për të, dhe nuk e dija as nga kush e ka marrë vesh se më kishte vdekur baba! Atëherë edhe banesën e kisha ndërruar, banoja në Werk str. 10 në Esslingen.
Unë e pyeta Beqir Eminin; si ta merr mendja ty Beqë, pasi e ke njohur bukur mirë R. Salihun a mund të jetë ky vrasësi i Jusufit, Bardhit dhe Kadriut? Beqiri tha; ka mundësi se ka spiunuar, por nuk e besoj t’i ketë vra ai me dorën e vetë.
I.Kelmendi për disa enveristë konsiderohet si patriot i madh, se ka bërë një veprimtari patriotike dhe atdhetarëe mbi 30 vjeçare etj. Ndërsa nga shumica e mërgimtarëve konsiderohet si njeriu me veprimtari të dyshimtë?!
Pse të dyshimtë?
1.-Gjatë varrimit të tre dëshmorëve më 5 shkurt 1982 në Stuttgart, derisa shumë pjesëmarrës në varrim qanim, nga dhembja shpirtërore që ndjenin për tre dëshmorët, Ibrahim Kelmendi , dukej sikur nuk ishte fare i mërzitur.
Remzi Ademaj pati lexuar një letër të dhimbshme. Remziu tash është hero i rënë në luftën e fundit në Kosovë )1998-1999). Foli një gjerman dhe një vajzë shqiptare.
Foli edhe Ibrahimi i cili dukej sikur të kishte zemër guri, fliste me zë të madh e të thekshëm-fuqishëm, sikur të ishte në brohoritje të parullave në demonstrata në sheshet evropiane. Me të vërtetë duhej dhënë zemër masës së pranishme, sepse ajo kishte nevojë për kurajo, për mbajtjen e moralit lartë, për ta vazhduar rrugën tonë drejt lirisë.
Ndoshta Ibrahim Kelmendi mendonte se pas Jusufit, Kadriut dhe Bardhit kishte mbetur më i dijshmi dhe për atë dukej jo fort i mërzitur..!
Po sjellim disa citate që kanë thënë për I. Kelmendin:
2.- Faridin Tafallari, në librin e tij “Terror, Dhembje, Qendresë” Faqe 56-57, shkruan për raportet jo të mira në mes Jusuf Gërvallës dhe I. Kelmendit.“Edhe kur ishin shokët e pavarrosur, fliteshin mjaft gjëra. Por tani nisi të flitej shumë më tepër dhe lindën dyshime të mëdha. Flitej e dyshohej të shumëkush. Madje edhe për Ibrahim Kelmendin. Dyshimet ishin të pa bazuara në fakte dhe mbështeteshin sidomos në ato mos marrëveshjet që kishin ekzistuar në mes Jusufit dhe Ibrahimit. Flitej për bashkimin e Ibrahimit me organizatën e OMLK, pa u konsultuar paraprakisht aspak me Jusufin dhe me LNÇKVSHJ. Siç e kam cekur edhe më parë Jusufi e ka ndihmuar atë duke nxjerrë tre numrat e parë të “Bashkimit”, organ i Frontit të Kuq Popullor. Flitej se Ibrahimi ka pasur kontakte me organizatat reaksionare si ato kroate.
Më kujtohet një takim ku kam qenë edhe unë i pranishëm. Jusufi e pyeti Ibrahimin që t`i tregojë se sa të holla i kishte marrë një organizate kroate (emrin e saj nuk e di). Sipas fjalëve të Ibrahimit ka qenë puna për një shumë prej 50 mijë DM që do të përdoreshin për të blerë armë. Këtë shumë të hollash e kanë marrë njerëzit e Ibrahimit, mandej se i përdori ato për të rregulluar një lokal kafeneje në Pejë. Jusufit kjo gjë nuk i pëlqeu dhe e kundërshtoi veprimin e Ibrahimit si jo të mirë. Ibrahimi përgjigjej se kur gjen budallenj pse të mos përfitosh. Jusufi ia ktheu: ”Ato para janë marrë për diçka tjetër, ndërsa janë shfrytëzuar për çështje tjetër”.
Veç kësaj, për një kohë Riza Salihu ia ka kontrolluar korrespodencën Jusufit; se me çfarë mënyre ia ka arritur kësaj, nuk e di. Por më pas u krijuan dyshime mbi Ibrahim Kelmendin se vetëm ai ia dinte adresën Jusufit. Riza Salihu pas vrasjes së shokëve tanë, është burgosur nga policia gjermane. Pas demonstratës së organizuar në prill 1981 në Stuttgart ne shkuam në një sallë; aty erdhi edhe Riza Salihu, por pjesëmarrja e tij nuk është mirëpritur as nga Jususfi dhe as nga Kadriu.
Dyshimet janë mbështetur edhe në korrespodencën midis Jusufit dhe Ibrahimit. Në kopjet e letrave që m`i la Suzana, del qartë se midis tyre ka pasur mosmarrëveshje”,
përfundon citati.
3.- Edhe në vitin e turpit të 1997-ës kur Shqipëria u shkatërrua nga vet shqiptarët, Ibrahim Kelmendi pati shkuar me gazetar gjerman në Shqipëri. I. Klemendi pati fol edhe para bandave shqiptare, duke i lavdëruar ato se kinse po bënin mirë që po largojnë një qeveri të keqe nga pushteti, e që ata në realitet po digjnin Shqipërinë demokratike. Pas atyre ngjarjeve të dhimbshme I. K. botoi librin “Shqipëria jashtë Veriut dhe Jugut”. Vallë a kishte atëherë nevojë botimi i një libri i cili mbështeste “Revolucionin Demokratik të Vonuar” të Rexhep Qosjes? Libër i cili i ka kontribuar shumë përçarjeve të subjekteve politike në Shqipëri.
Të thirresh në emër të popullit dhe të bësh grevë urie si I. K. me disa shokë në Gjermani për largimin e dr. I. Rugovës, dr. B. Bukoshit dhe prof. dr. S.Berishës, kur poulli në mënyrë demokratike ua kishte dhënë votën, ishte hiç më pak se hile e madhe politike e tij.
Një pyetje të tillë gjithënjë e kam shtruar se në emer të kujt flet ky njeri ? Pyesim në emër të cilit popull thirrej I. K. kur e kishte të pamundur ta ndryshonte vullnetin e shumicës së popullit pa dhunë. Dhe dhuna në Shqipëri dihet se kujt i shërbente?! E pamë se si u shkatërrua Shqipëria nga vetë shqiptarët, pra u gëzuan Serbia dhe Greqia..!!
4.- më 1999, kur Presidenti dr.Ibrahim Rugova gjendej i kidnapuar nga Millosheviqi, më thërret Bedri Islami për një takim me Ibrahim Kelmendin. U takuam në Wendlingen në Bistro Cafe. Unë, B. Islami, I. Kelmendi dhe Raif Aliu. Bedri Islami m’u drejtua; Xhafer a njiheni me Ibrahimin? I them po, e njoh që moti. I. Kelmendi më pyeti; akoma je me LDK? Po i them. Më tha; a e dinë ti se I. Rugova është tradhtar? Jo i them unë, ai është kombëtar. Edhe për ty, i them unë Ibrahim prej vitit 1981 nuk flitet fort mirë, por sikur ta dija se je tradhtar, sigurisht se nuk do ulesha të pija kafe me ty. Për Christopfer Hillin i cili ato ditë zhvillonte bisedime me Millosheviqin rreth Kosovës, I. K. tha; ai është pro serb dhe se gruaja e tij është serbe?!
I. Kelmendin e njoh moti dhe shumë herë e kam parë në demonstrata, tubime homazhe etj. Ishte hera e parë të ulem diku me të, të bisedoj dhe pija kafe. Pas fjalës që i thash se nga 81-shi nuk flitet fort mirë për të, ai nuk më kundërshtoi as nuk më pyeti pse, kush dhe çka flitet për te? Për qëllimin e këtij takimi nuk folën as I. Kelmendi e as B. Islami. Sigurisht në start vërejtën qëndrimin tim të pa luhatshëm. Se unë nuk kam ndryshuar asgjë, pavarësisht gjendjes, përkrahja vijën politike të dr. I. Rugovës.
Rugova i kidnapuar dhe i detyruar të takohet me kriminelin Millosheviq, quhet tradhtar. Kurrë nuk kemi dëgjuar se I. Kelmendi apo ndonjë enverist tjetër ta ketë quajtur tradhtar Fatos Nanon, që qe takuar vullnetarisht me Milosheviqin në Kreta të Greqisë. Dhe nga Lisbona e Portugalisë , Nano na porositi ne shqiptarëve të Kosovës ta njohim Beogradin si kryeqytet tonin..!
I. Kelmendi në maje të gjuhës e ka fjalën që t´i etiketojë njerëzit me tradhtar, agjent, spiun i dyshimtë, i rrezikshëm kriminel etj. Të gjithë e dimë se në gazetën “Zëri i Kosovës” fyheshin shumë personalitete dhe figura të njohura të dëshmuara kombëtarisht si Akademik Fehmi Agani quhej “susllovi” rus, për akademik Mark Krasniqin po ashtu gjithçka flisnin keq e më keq.
Tani po i kthehemi intervistës së I. K. dhënë gazetës “Express” të dt. 10 mars 2007,
Prishtinë. Në atë intervistë I.K. thotë se në Gjermani erdhën shumë analfabetë. Dihet se analfabetë nuk ka pas gati fare, sepse shkrim-leximin e dinin të gjithë, por në vitet e 1970-ta kishte shumë pak intelektualë. Mjafton që I. Kelmendi ishte intelektual dhe kishte mundësi të luante rolin e “bosit” dhe t’i shfrytëzonte ata në emër të patriotizmit, sidomos disa patriotë dhe atdhetarë të flakët që i besonin.
Në Belgjikë gjithashtu shkruan se nuk kishte intelektual dhe se për atë e ka zgjedhur Zvicrën si qendër organizative, se kinse atje kishte shqiptarë me shkolla të mesme. Në Zvicër ka pasur shqiptarë me fakultete, por jo aq shumë si sot, ngase të shkolluarit erdhën në vitet 1990-ta. Po përmendi dy intelektualë të shkëlqyeshëm; Xhafer Shatri në Zvicër dhe Xhafer Durmishi në Suedi.
Në Belgjikë, intelektualë shqiptarë ka pasur para 110 vitesh. Me 20 mars 1897 Faik Konica nxori gazetat “ALBANIA” dhe “KOHA”. Edhe Enver Hadri para disa të tjerëve më 1974 ka botuar disa numra pa ylli të “Zërit të Kosovës”. Historia shqiptare nuk ka filluar me parullën “Kosova Republikë”dhe as me “Zërin e Kosovës”. Në Bruksel ka jetuar kolonel Muharrem Bajraktari etj. Më vonë kanë ardhur disa intelektualë si Enver Hadri, Gani Azemi, Reshat Sahitaj, Behar Rexhepi, Ramadan Gashi etj. G. Azemi e R. Sahitaj kanë shkruar për E. Hadrin dhe Vehbi Ibrahimin sikur që edhe unë kam shkruar.
Pse I.Kelmendi thotë se kinse ai e paska përgatitur varrimin e Enver Hadrit më 25.1.1990, në Bruksel? Neve për vrasjen e E.Hadrit u informuam përmes lajmeve dhe shtypit,nga Stuttgart-i dhe Esslingen-i. Udhëtuam me dy autobusë, të cilët i vozitnin vëllezërit Nami e Jakup Ramadani.Unë kam përcjellur me vemendje varrimin. Foli Josef Diogardi, i cili akuzoi UDB-ën për vrasjet e shqiptarëve, dhe tha se ai do të shkojë nga Brukseli në Gjenevë, dhe atje do të kërkojë dënimin e Beogradit për gjenocidin që po ushtron ndaj shqiptarëve, njohjen e Republikës së Kosovës etj. Ndërsa Gani Azemi e Ramadan Gashi kanë qenë drejtuesit kryesor në ceremoninë mortore, ata folën për veprimtarinë e E.Hadrit, përkthyen nga shqipja në gjuhën, frenge, gjermane e angleze.
Askush nuk i beson I. Kelmendit se tek Enver Hadri nuk kishte parë kurrfarë intelektualizmi dhe se ai ishte në njeri i dyshimtë ose në shërbim të sigurimeve të huaja si UDB-ës etj, Unë, shton I. Kelmendi e kam përcjellur Enver Hadrin hap pas hapi.
Po, këtë e besojmë. Se jo veç Enver Hadrin, por të gjithë veprimtarët shqiptarë me orientim të djathtë i ka përcjellur I. Kelmendi, sepse atë detyrë e kishte marrë nga SHISH dhe ambasadat shqiptare, të cilave është dashur t’u raportojë rregullisht.
ENVER HADRI
(1933 -25.01.1990 )
E. Hadri ka ditur të trokasë në derën e duhur. Portën e vërtet, pra në Parlamentin Evropian. Se a bashkëpunonte Enver Hadri me sigurimet e huaja apo jo, sigurisht jo me UDB-në,për kët akuzë I.K. nuk ka sjellur asnjë dëshmi, ndërsa me sigurimet tjera kjo nuk ka rëndësi, të gjithë e dimë se ai punoi shumë për popullin dhe vendin e vet, deri sa e pagoi me jetë. Pa diskutim se E. Hadri e dinte se liria na vjen nga Amerika dhe se bashkëpunimi me të ka qenë dhe është i plotëkuptueshëm. E dimë se Nosho Jorgaqi për romanin “Mërgata e Qyqeve” u pritë në audiencë tek Enver Hoxha. I. Kelmendin për botimin e romanit “Atentatet” po të ishte gjallë E. Hoxha do ta priste po ashtu në audiencën e tij.
Shokë dhe bashkëpunëtor të E. Hadrit që e kanë njohur shumë mirë kanë shkruar, duhet ende të shkruajnë dhe mos të lejojnë që të njollosen figurat e atdhetarëve shqiptarë siç ishte E. Hadri. Po ashtu besoj se Emin Fazlija ( alias Emil Katrioti) do të përgjigjet për vete dhe për bashkpuntorin e vetë Vehbi Ibrahimin. I. Kelmendi nuk mund ta përshkruajë sipas tekeve të tij figurën e E. Hadrit dhe Vehbi Ibrahimit, vetëm se i ka takuar dhe biseduar me ta ndonjë herë.
Në këtë rast mendoj se E. Hadri ka bërë më shumë se sa zhvillimi i shumë demonstratave. P.sh. sikur të ishte çliruar Kosova para 50 viteve me armë nga vetë shqiptarët, përsëri do të ulej në bisedime pranë tryezave të KS të OKB-s etj. Nëse nuk do kemi përkrahjen, sidomos të fuqive të mëdha nuk do njihet as pavarësia e Kosovës. Nuk është shumë vështirë të shkruash e të lavdërosh apo të kritikosh, por duhet shkruar realitetin, përndryshe njeriu duhet ballafaquar sy me sy me njerëzit.
Politika dhe diplomacia janë një art i vështirë, duhet përvojë e gjatë për ta mësuar atë, e disa nuk do e mësojnë kurrë politikën, sepse inatet dhe fanatizmi nuk i lejon ta ushtrojnë si duhet. I.Kelmendi thotë se të huajtë i dinin problemet tona por nuk u interesonte. Unë besoj se të huajtë në përjashtim të ndonjë diplomati apo historiani, e që në gishta mund të numroheshin, nuk kanë ditë as ku është Kosova, e lere më se në Jugosllavi jetonin shqiptarë.
Është turp të nënçmohet dhe fyhet pa asnjë fakt dëshmori i lirisë Vehbi Ibrahimi. Si ndjehet sot familja dhe shokët e tij. Kam pasur nderin ta njoh personalisht Vehbiun, qysh në vitin 1970-1972, kur Vehbiu punonte në Thiersee, Hotel Breitenhof, 7 km larg nga Kufstein-i në Austri. Në Kufstein punonim mbi 100 shqiptarë dhe shumica nga ata e kanë njohur V. Ibrahimin si atdhetar e jo si kriminel që qenka marrë me prostitucion, siç shpif I. Kelmendi.
Vehbiu e ka lëshuar Austrinë pas themelimit të Klubit jugosllav në Kufstein, diku kah mesi i viteve të 1970-ta, sepse Vehbiu ka kërkuar që klubit t’i vihet emri “Ismail Qemali”. Pasi që në Kufstein kishte më shumë shqiptarë se sa jugosllavë. Pas kësaj kërkese të Vehbiut, ku edhe konsulli jugosllav ka qenë prezent, V. Ibrahimi ishte në shënjestër të UDB-së. Konsulata jugosllave në Klagenfurt nuk ia ka vazhduar më pasaportën ndaj ajo ishte arsyeja e largimit të tij nga Austria.
VEHBI IBRAHIMI 23.5.1938 në Uglar- Gjilan- 10.10.1981 në Bruksel-Belgjikë)
DËSHMOR I KOMBIT DHE USHTAR BESNIK I IDEALIT TË SHQIPËRISË ETNIKE
Kongresi i -II-të i Partisë “Besëlidhja Kombëtare Demokratike Shqiptare” qe mbajtur në Frankfurt të Gjermanisë më 14-15 -IV-1979, ndërsa Vehbi Ibrahimi ishte nënkryetar i Komitetit Qendror.
Të shkruhet e flitet se V. Ibrahimi është marrë me kriminalitet dhe prostitucion, këtë mund ta thotë vetëm I. Kelmendi e askush tjetër. Emin Fazlija në fillim kishte pseudonimin Arben Kosova e më vonë Emil Kastrioti. I. Kelmendi thotë se Emini paska qenë i rrezikshëm dhe i dyshimtë!? I. K. shton tek Emin Fazlija; nuk ka pas mundësi të bashkëpunohej me të, sepse ka mund të vijë deri te vrasjet ndërmjet shqiptarëve. Pse I. Kelmendi e konsideron si të dyshimtë dhe të rrezikshëm Emin Fazliun. Për kë ka qenë i rrezikshëm Emin Fazlija?
Dihet se Emini luftohej nga titoistët dhe enveristët, megjithate ai luftonte për bërjen e Shqipërisë Etnike dhe shkatërrimin e Jugosllavisë së AVNOJ-t. Për këtë arsye me 1960 dënohet vetë i katërti. Gjykata ushtarake e Zagrebit për veprimtari politike dhe atdhetare i shqipton dënimin me 8 vjet burg nga të cilat i vuan 6, dhe lirohet më 1966. Pas shkarkimit të kriminelit nga posti i ministrit të brendshëm jugosllav Alesandër Rankoviq, Titoja amneston disa të burgosur, ku edhe Emini përfiton nga ky rast dhe lirohet. Unë me një rast e kam pyetur Eminin a ka biseduar ndonjëherë me Ibrahim Kelmendin për bashkpunim? Emini më është përgjigjur ; kurrë nuk kam biseduar për çështjen kombëtare, e as nuk kam pi kafe me të.
I. Kelmendi me disa enveristë tjerë, djathtistët nuk i kanë konsideruar kurrë si patriotë dhe kombëtarë, edhe kur ata kanë dhënë jetën për lirinë e atdheut. Për ta s`pari ka qenë dashtë të jesh enverist e pastaj mund të jesh edhe patriot e atdhetar!?
Po të ishin gjallë Enver Hadri dhe Vehbi Ibrahimi nuk e besoj se I. Kelmendi do kishte guximin ti njolloste ata dy dëshmorë të kombit shqiptar. Gjykatave për raste të tilla nganjëherë u duhen muaj e vite derisa të kryhen proceset për të vërtetuar fajësinë, apo pafajësinë. Me ç`farë të drejte akuzon ky mjeran atdhetarët ?
Regjimi i Enver Hoxhës kishte larguar nga vëndi i vet antikomunistët dhe shumë atdhetarë të cilët u shpërndanë në gjithë botën dhe kurrë nuk i la të qetë edhe në dhe të huaj. Si Nasho Jorgaqi dhe Ibrahim Kelmendi, ka pasur edhe të tjerë që në bashkëpunim me konsulatat shqiptare shpërndanin literaturë të E. Hoxhës, e nuk bënin punën që duhej bërë, integrimin e Shqipërisë dhe marrëdhëniet e saj me botën, por shanin revizionizmin angloamerikan etj. Dhe se çfarë i solli kombit politika enveriste, e pamë të gjithë pas vitit 1990..!?
I. Kelmendi tregon se E. Hadri pati filluar të mbledh para dhe nuk tregon për çka?
Unë mendoj se për ta vazhduar punën e çështjes shqiptare, e jo për xhepin e vet ?
Tash, Ibrahim Kelmendi e ka obligim moral dhe njerëzor që para se të shkruante romanin do duhej ta denonconte “vrasësin” e dëshmorëve të kombit në prokurorinë gjermane dhe ate kosovare, dhe pse jo edhe tek ajo ndërkombetare, dhe vërtet nëse do dënohej vrasësi me fakte, atëherë libri i tij do ishte një sihariq për shqiptarët. Por, derisa Rezili ecë shlirë në Kosovë, do të ketë shumë komente për këte libër “senzacional”!?
Pastaj meqë njihen mes vete me siguri se Riza Salihu do t’i thotë diçka Ibrahim Kelmendit, sepse akuza që i ngarkohet Riza Salihut nga I. K. nuk mund të mbetet vetëm në letër..! Pasi që organet gjermane R. Salihun pas disa muajve burg e kanë liruar, organet e drejtësisë së Kosovës nuk e kanë të lehtë ta ngrisin procedurën kundër tij, sepse krimi ka ndodhë në shtetin gjerman. Këto që theksova më lartë le t’i vlerësojnë lexuesit dhe le t’i japin mendimet e veta. Sepse vrasjet nuk mund të vërtetohen duke shkruar libra (lexo: aktakuza) në stil romanesh, pa e thënë fjalën e fundit drejtësia. Po ashu posedoj shkrimet e 8 gazetave gjermane, të përkthyera në gjuhën shqipe, pra edhe ato të cilat kanë shkruar për Riza Salihun.
Ibrahim Kelmendi edhe në intervistën dhënë revistës “Republika” të Sali Kabashit përgojon figurat politike dhe kombëtare si Hafiz Gagicën, se kinse sigurimsi i UDB-së jugosllave Selim Brosha paska vizituar atë në zyrën e LDK-së në Stuttgart dhe se I. Kelmendi paska informata për këtë!?
A thua nuk paska pasur vend tjetër ku të takohet H. Gagica me S. Broshën, përveçse në Zyrët e LDK-së në Stuttgart?! Çfarë shpifje e kulluar!
Ajo që shkruan I. Kelmendi për takimin e Selim Broshes me H. Gagicen në zyrat e LDK-së është fyerje e rëndë edhe për 36.000 antarët e LDK-së, sa ishim dikur në Gjermani. Për ne kjo është një gënjeshtër si shumë tjera, për të cilat nuk i zëmë besë askujt, e aq më pak I. K. Një lansim i tillë ka qenë në vitet e 90-ta, tani u vërtetua se nga ka dalur një dezinformatë e tillë! Sikur të kishte fakte të tilla, me siguri do e thonin publikisht edhe ata që e kanë pa, sepse dihet që organizimi i LDK-së ishte legal dhe gjithashtu edhe i Gagicës dhe gjithë të tjerëve që nuk kanë pas pseudonime, prandai shtrohet pyetja, kush ishin këta keqedashës të një levizjeje të fuqishme politike që përpiqeshin të dezinfomonin opinionin, por për fat pa sukeses ! Ne sikur ta njihnim H. Gagicen si njeri të dyshimtë, jo një dekadë, po asnjë ditë nuk do ta lejonim të jetë kryetar yni, sepse do ia merrnin imunitetin ne anëtarët e LDK-së. Ne dimë mirë se në zyrat e LDK-së përherë ka qenë dikush kujdestar, qoftë nga kryesia e Degës, ose nëndegëve apo aktiveve. Mendoj se për një shpifje të këtillë z. H. Gagica duhet ta padisë në gjyq I. Kelmendin. Kurrë nuk kam dëgjuar nga anëtarësia e LDK-së dikend të ketë folur për këtë vizitë të S. Broshës në Shtutgart.
Edhe për Xhafer Shatrin kur ka ikur nga burgu flitej se e kanë parë duke u larguar me një mercedes të zi të UDB-së..!?
Pse i bëheshin Xh. Shatrit këto akuza, nuk është vështirë ta kuptojmë. Sepse, tipat si I. Kelmendi ia kishin frikën, se tani ka ardhur një intelektual i rangut të Jusuf Gërvallës dhe po u merrte frejtë nga dora. Pos kësaj, Xh.Shatri ishte vizionar dhe e dinte se nga marksizëm-leninizmi s`ka gjë. Pra,edhe ai si Enver Hadri dhe disa tjerë ishte pro-perëndimor. Me një rast u kishte thënë disa shokëve se kam frikë se këto shtriga-ambasada të Shqipërisë po na përçajnë. Këto ishin arsyet se pse Xh. Shatri duhej etiketuar. Unë, pak e njoh atë, vetëm nëpër demonstrata dhe në tubime tjera e kam dëgjuar duke mbajtur fjalime. Kurrë nuk kam biseduar me të dhe nuk besoj se ai më njeh. Për herë të parë e kam parë duke folur në një demonstratë në Bernë. Gjelozitë e pakuptimta të I. Kelmendit ndaj të tjerëve, janë një sëmundje e pa shëruar.
H. Gagica ishte shumë më politikan dhe vizionar se I. Kelmendi. Ai dijti që me kohë t’i përkrahë intelektualët e universitetit të Prishtinës, të cilët e formuan Lëvizjen legale gjithë popullore, LDK-në e viteve të 1990-ta, e udhëhequr nga intelektualë të vërtetë të dëshmuar kombtarisht, siç ishte Dr. I. Rugova, akademikët; F. Agani, Mark Krasniqi, Nexhat Daci etj. Në qendrat evropiane protestonin prej 10.000 deri në 100.000 shqiptarë dhe Hafiz Gagica, falë përkushtimit të tij atdhetar bëri emër të madh në politikën shqiptare. Ndërsa I. Kelmendi mbeti një minifigurë, por që kombit të vet i solli shumë sherre. Edhe fushata që po bën sot me librat e tij, kinse “historik” kundër të djathtës shqiptare, nuk ia mbulon dot fajësinë dhe përgjegjësinë që mban për përçarjet që i ka shkaktuar, si në mesin e mërgimtarëve, ashtu në Kosovë dhe Shqipëri.
Në ambientet e varrezave kryesore në Bad Canstat, Stuttgart Gjermani, viti 2001, 20 vjet rrjesht u bëmë nderimin 3 dëshmorëve të kombit (Jusufit, Bardhit e Kadriut). Ishte viti i fundit dhe tani trupat e tyre pa jetë, pushojnë në Kosovën e lirë martire, për të cilën luftuan e dhanë jetën.
Nga e majta i dyti: Gani Geci, Shpend Shala, Hysen Gërvalla, Agim Kamberi, Qemajl Morina, Xhafer Leci, Nebi Geci,Avdyl Gërvalla dhe Emrush Çekaj .
Çfarë shkruajnë të tjerët për Enver Hadrin …?
A KA MARRË PJESË NË ATENTATET NË KOSOVË XHON BOLTOM
Udbashi që urrente Amerikën…
Atentatori i Enver Hadrit, Bozhidar Spasiq lajmërohet vetë!
Bozhidar Spasiqin, fantom i fundamentalizmit komunist, jurist i diplomuar, i lindur më 1949 në Çaçak të Serbisë. Që nga viti 1979 inkuadrohet në shërbimin e mbrojtjes shtetërore në Sekretariatin për Punë të Brendshme dhe si kriminel që ishte arrin deri në shkallën më të lartë të kierarkisë së tij policore “kryeshef i ekipit special kundër emigracionit terrorist”, për të kryer gjatë diktaturës jugosllave, 88 “aksione speciale”.
Pas shkarkimit nga detyra (1993) krijon agjencinë private SIA. Libri i tij prej 270 faqesh, s`është tjetër veçse një krrokamë korbash, ku përshkruan implikimet e tij në spektrin e aksioneve terroriste kundër emigracionit shqiptar. Përmes atij libri të tij del në pah barbaria e udbashëve të xhindosur kundër flamurtarve të demokracisë nga Kosova, Kroacia, Sllovenia. Në fragmente të panumërta hidhet baltë ndaj shqiptarëve të diasporës dhe përpjekjeve të tyre për çlirimin e Kosovës. Shpirtëligësia e autorit del në shesh edhe përmes përdorimit të panumërt të sintagmave “shiptari” dhe “shiptarski terroristi”. “Budallain mos e vet se rrëfen vetë”, thotë një fjalë e urtë. Autori bën publik budallallëkun e vet për të joshur admirimin e budallenjve të tjerë.
Në disa faqe, mburret me faktin, gjoja se paska shpëtuar Arkanin nga burgu, se ka mbrojtur Milosheviqin, se ka marrë pjesë në provokime, shantazhe, kurdisje, montime, regjistrime, incizime, duke përshkruar madje edhe likudimin e Enver Hadrit. “Në semafor ndizet drita jeshile. Automobili me agjentët tanë vazhdon rrugën, në kohën kur Hadri mbetet në vend. Hadri goditet në kokë dhe përplaset mbi timon (…) Amerikanët filluan të egërsohen nga mllefi dhe pamundësia. U është vrarë para syve agjenti më besnik. Në anën tjetër, ndër terroristët shqiptarë, zotëron paniku i vërtetë (…). Atentatori arriti në Beograd brenda më pak se 20 orësh pas kryerjes së detyrës (…). Derisa në Bruksel përgatitej varrimi i Enver Hadrit, amerikanët provonin të gjejnë ndonjë farë gjurme që do t`i çonte deri te atentatori. Por, gjurma nuk kishte. Në varrimin e terroristit arritën rreth dy mijë shqiptarë nga tërë bota …. Përmes eliminimit të Hadrit, u likuidua çështja terroriste shqiptare në Evropë. Nuk kishte më plane për atentat ndaj Milosheviqit. Si profesionist, isha tejet i kënaqur”.
Mllefi dhe urrejtja kundër shqiptarëve, ngjarjet dhe parapërgatitja e krimit shkojnë e lidhen njëra me tjetrën.
Çka i premton gjeneralit Graqanin para kryerjes së atentatit kundër Enver Hadrit?
“Çka ke planifikuar?- më pyeti ministri Graqanin.
“Në këtë moment, rreziku më i madh na janë terroristët shqiptarë. Amerikanët i kanë vënë nën kontrol të plotë. Shikoni atë senator Diogardi se si sillet nëpër vendin tonë? Patjetër duhej t`u lusnim ta dëboni. Gjendet gjeneral edhe një grup shqiptarësh që kanë formuar trekëndshin Zvicër-Belgjikë-Gjermani. Në Zvicër janë kryesorët; Xhafer Shatri dhe Xhavit Haliti, në Belgjikë; Enver Hadri, ndërsa në Gjermani; Emin Fazlia. Planifikoj t`i sulmoj të gjithë me çdo gjë që posedoj dhe nëse ka nevojë, mundem edhe t`i likuidoj, – iu përgjigja”. “Mirë veçse ki kujdes ndaj njerëzve”, tha ministri. Edhe diçka, zotëri gjeneral, vazhdova. Ata para do kohe kanë pasur mbledhje, në të cilën janë marrë vesh për t`i berë atentat Milosheviqit. Në këtë grup më i rrezikshmi ishte Enver Hadri”.

FAKSIMILI NGA GAZETA GJERMANE “ Südwestdeutsche Zeitung e dates 30 Janar 1982
NJOFTIME MBI VRASJEN E SHTETASVE JUGOSLLAV
(Südwestdeutsche Zeitung, 30 janar 1982)
Stuttgart: Banesa e të huajve ishte vëzhguar një kohë të gjatë para kryerjes së veprës…!
Dymbëdhjetë ditë pas vrasjes së tre mërgimtarëve shteatas jugosllavë në Untergruppenbach të Heilbronn-it, Enti Kriminal Federal (EFK) Baden Württemberg ka marrë njohuritë e para mbi vrasësit e mundshëm dhe ka filluar hetimet kërkimore. Organet hetuese po kërkojnë dy burra në moshë prej 30 dhe 35 vjet, të cilët disa ditë para atentatit, duket e kishin vështruar banesën e dy vëllazërve të vrarë Bardhosh dhe Jusuf Gërvalla. Përveq kësaj, organet hetuese kërkojnë një shtetas jugosllav të moshës 30 vjeçare, i cili në gusht të vitit 1980 ishte burgosur me dyshim të veprimtarisë për shërbimin sekret jugosllav, mirëpo i cili ishte liruar përsëri, pasi që nuk kishte dëshmi të sigurta kundër tij .Viktimat e atentatit, deri tash më të rëndë, në shtetasit e huaj në Baden-Württemberg, me prapavi të mundshme politike apo shërbim sekret, janë mërgimtarë jugosllavë me kombësi shqiptare, të cilët kanë vepruar për themelimin e një Republike të Pavarur të Kosovës në Jugosllavi. EFK ka referuar në informata, në bazë të cilave 28 vjeçari Kadri Zeka, poashtu i vrarë gjatë atentatit, është dashur që të nxitet për t’u kthyer në Jugosllavi. Në rast që nuk pranon, ai është kanosur se do të vritet. Edhe banesa e vëllazërve Gërvalla kishte qenë vëzhguar qysh moti, jo vetëm pak para atentatit. Ata dy burrat, të cilët kinse, pak para atentatit e kanë vëzhguar benesën e dy vëllezërve, kanë bartur, në bazë të njohurive të EFK, kësula të zeza. Poashtu tërheq mendjen edhe dallimi i gjatësisë i të dy të dyshuarëve dhe veshmbadhja e çuditshme e njërit prej tyre, i cili kishte veshur një pallto ngjyrë kafendryshk, me jakë gëzofi të errët dhe pantollona të kuqe të ngushta. Është e mundur se ata kanë qenë duke udhëtuar me një veturë të markës Citroen Cx. Personi i tretë (shiko fotografinë), do të ketë ” ndryshuar drejtimin” e dërgesave postale të bashkatdhetarëve me një mashtrim, dhe i ka përvehtësuar atë. Njëherit ai ishte përpjekur, siq kishte informuar policia, t´i posedojë edhe letrat e vëllezërve Gërvalla.

/ FAKSIMIL   /

Afera “Pavkovic”, koju je inicirao general Aco Tomic, sef

KOS-a, aktuelizovala je pitanje uloge Vojne sluzbe

bezbednosti u SRJ.

KOS je za pedeset godina svog postojanja u vise navrata

delovao protiv interesa Republike Srbije, jer je napadao

Rankovica, Krcuna, a referirao direktno Titu.

Afera proistekla iz smene bivseg nacelnika Generalstaba Vojske

Jugoslavije generala Nebojse Pavkovica, po svemu sudeci, deo je politickog sukoba oko vlasti u armiji, a UDB-a je bila vlast u sebe…

General “Sunce”, kako ga je jednom prilikom nazvao Nebojsa Covic, odlucio se za galamu i okrivio je predsednika SRJ

za krsenje zakona i za upad u Biro Vlade Srbije za komunikacije.

Izgovor je bio da je

Kostunica, mozda, prisluskivan od ljudi iz Srbije, i da je zato njegov

savetnik

Gradimir Nalic trazio da Vojska Jugoslavije, tacnije njena Uprava

bezbednosti, izvrsi

prepad i vidi da li Vlada Srbije ima uredaje i da li tajno snima

predsednika SRJ.

Pavkovic je to odbio 5. juna 2001, ali se naknadno, krajem juna 2002.

godine, setio

da otkrije ovu vojnu i mozda drzavnu tajnu.

Informativna sluzba MUP-a Srbije demantovala je Kostunicine tvrdnje da

su prilikom

izvlacenja telefonskih kablova u zgradi Ministarstva za energetiku

pripadnici policije

“obezbedivali saht” jer su uvodili sistem za prisluskivanje. Nakon

izjava Milana

Dakovica, nekadasnjeg nacelnika Uprave bezbednosti GS VJ, i Milena

Simica,

bivseg nacelnika Uprave za moral Generalstaba VJ, koji su potvrdili

Pavkoviceve

reci, Biro za komunikacije Vlade Srbije uputio je pismo predsedniku SRJ

Vojislavu

Kostunici u kojem se navodi da nakon javnog svedocenja trojice generala

pred

Antektnom komisijom Srpskog parlamenta nema nikakve sumnje da su

clanovi

Kostunicinog kabineta, uz njegovo znanje i saglasnost, “pokusali da

Vojsku

Jugoslavije angazuju u nelegalnim i po drzavu opasnim aktivnostima”.

Otudeni general

Clanovi Vlade Srbije i Demokratske stranke koji se slobodnije

izrazavaju ovakvu

provokaciju od strane kabineta predsednika SRJ oznacili su kao pokusaj

drzavnog

udara. Za glavnog organizatora ovog sukoba izmedu clanova DOS-a i

celnika SRJ i

Srbije, pripadnici Demokratske stranke oznacili su generala Acu Tomica,

nacelnika

Uprave bezbednosti GS VJ, odnosno vojne Kontraobavestajne sluzbe

bezbednosti,

koju narod godinama jednostavno naziva KOS.

Goran Vesic, clan Izvrsnog odbora Demokratske stranke, rekao je:

– Mi nemamo razloga da ne verujemo Kostunici da nije znao nista o ovom

slucaju,

odnosno da je bio ovlasno obavesten. Zato ocekujemo od Kostunice da

smeni

generala Tomica. Ako to nije u stanju da ucini, bice jasno da general

Tomic i

Kostunicini savetnici obavljaju funkciju predsednika SRJ. U tom slucaju

apelujem na

predsednika SRJ da prvo general Aco Tomic, a potom i on, podnesu

ostavke iz

moralnih razloga – kazao je Vesic.

Nista od toga nije bilo. General Nebojsa Pavkovic je smenjen, a general

Aco Tomic

je prve nedelje avgusta 2002. godine i dalje bio sef vojne

Kontraobavestajne sluzbe

bezbednosti.

Dragan Dzamic, analiticar, specijalista za tajne sluzbe, smatra da je

vrhovni

komandant dr Vojislav Kostunica imao najmanje tri razloga za kadrovske

promene u

vojnom vrhu i tajnim sluzbama, jer je u meduvremenu smenio 30 generala

i Milana

Dakovica, nacelnika Uprave bezbednosti GS VJ. A to su

unutrasnjopoliticki,

spoljnopoliticki i cisto vojni razlozi:

– Zbog promene vlasti u Srbiji logicno je bilo da iz Generalstaba odu

ljudi Slobodana

Milosevica, kao sto je general Pavkovic, a da u tajne sluzbe umesto

generala

Dakovica, sklonog JUL-u, dodu ljudi Vojislava Kostunice, general Tomic

i pukovnik

Skrbic. Ujedno, ove promene su i znak potrebe nove vlasti, predsednika

SRJ da

ojacaju svoj stub bezbednosti, jer tajne sluzbe su, ne zaboravimo to,

najodanije

poluge svake vlasti, pa i demokratske. Spoljnopoliticki razlozi su

zategnuta situacija

na jugu Srbije, na Kosmetu i u Makedoniji. A vojni razlozi su

priblizavanje Vojske

Jugoslavije ulasku u NATO i Partnerstvo za mir, sto trazi nove ljude,

mlade,

obrazovane, moderne – kaze Dragan Dzamic, nekadasnji pripadnik

specijalnih snaga

VJ.

Po njegovom misljenju, polarizacija izmedu SRJ i Srbije, predsednika

Jugoslavije i

premijera Srbije, Vojske Jugoslavije i MUP-a Srbije, pa i KOS-a i VOS-a

prema

Resoru drzavne bezbednosti moraju biti sihronizirani u djelovanju !

“Sluzba bezbednosti VJ predstavlja otudeni centar moci iz koga

pojedinci bez ikakve

kontrole nareduju napade na institucije sistema Republike Srbije,

angazuju vojne

specijalne snage u politicke svrhe, prisluskuju koga zele, prave

dosijea ‘spoljnih’ i

‘unutrasnjih’ neprijatelja, prate i snimaju gradane i krse njihova

osnovna gradanska

prava.”

… Bez obzira na aferu “Pavkovic”, a pre toga na slucaj generala Perisica,

siroj javnosti

u Jugoslaviji ostalo je nejasno sta je to Uprava bezbednosti GS VJ,

kako je nastao

KOS i kakva je funkcija vojne Kontraobavestajne sluzbe, jer niko od

sefova ove

tajne sluzbe nije javnosti to pokusao da objasni. KOS je godinama bio

van

parlamentarne i javne kontrole, pa general Aco Tomic nije zeleo ni tada,

kada je trazena njegova ostavka, da javnosti i biracima polaze

racune.

Uostalom, Armija je godinama skrivala i mistifikovala ulogu Uprave

bezbednosti ili

vojne Kontraobavestajne sluzbe u Jugoslaviji. Tako stvarana slika o

popularnom

KOS-u bila je posledica metoda tajnog rada 12. uprave bezbednosti GS

JNA, a

kasnije UB GS Vojske Jugoslavije. Ova vojna Kontraobavestajna sluzba,

naime,

nikada nije javno polagala racun o svom tajnom radu, niti je bila pod

kontrolom

civilnih institucija ni u SFRJ, a potom ni u SRJ. Sira javnost tako

nije bila u

mogucnosti da sazna sta se desava unutar Kontraobavestajne sluzbe, sve

dok prve

javne kritike nije dobila 1991. godine od tadasnjeg predsednika

Jugoslavije. Dr

Branko Kostic je, naime, na jednoj sednici Predsednistva SFRJ uspeo

hrabro da kaze

da je u ratnim okolnostima raspada druge Jugoslavije “KOS znacajno

podbacio”.

Jedanaest godina kasnije, medutim, Vojna sluzba bezbednosti je postala,

kako je

ocenjeno u koaliciji DOS, faktor destabilizacije Srbije.

Kao dokaz ponudene su afere sa generalima Momcilom Perisicem i Nebojsom Pavkovicem. Preko ovih afera KOS je instrumentalizovan da zaostri borbu za vlast izmedu predsednika Jugoslavije dr Vojislava Kostunice i njegove stranke DSS, i premijera Srbije dr Zorana Dindica i njegove stranke DS, vecinske partije u DOS-u.
Nije to bio, medutim, prvi put da je Uprava bezbednosti Generalstaba
Jugoslovenske armije upotrebljavana u politicke svrhe, ne samo za ocuvanje federalne drzave vec i za narusavanje integriteta Republike Srbije.
Vojna kontraspijunaza ima dugu tradiciju. Jos 1920. godine u Glavnom
generalstabu vojske Kraljevine SHS formirano je obavestajno odeljenje koje je pred rat, 1941. godine, preraslo u direkciju sa obavestajnim, kontraobavestajnim i odeljenjem za poslove sifre.
KOS je iznikao iz Odeljenja za zastitu naroda (Ozna), koje je imalo tri
odseka. Treci odsek Ozne radio je na zastiti oruzanih snaga nove Jugoslavije i kontraobavestajnim poslovima za potrebe JNA, pa je iz njega 1946. godine formiran KOS – Kontraobavestajna sluzba JA.

OZNINI  LJUDI

Prvi nacelnik KOS-a bio je pukovnik Jeftimije-Jefta Sasic, zvanicno
zamenik Aleksandra Rankovica i sef tog III odseka Ozne. Njegov zamenik bio je major Jovan Bozovic, koji je postao drugi covek KOS-a. Sve do 1955. godine saradnja svih organa bezbednosti u Jugoslaviji bila je direktna i neposredna i to pod stalnom zvanicnom i sluzbenom kontrolom Aleksandra Rankovica. U to doba sve tri sluzbe –
KOS, Udba i SID bile su zapravo jedna sluzba, ali na razlicitim terenima delovanja. U njoj su dominirali vojni kadrovi, jer su ratni pukovnici bili i nacelnici sve tri tajne policije. Pukovnik Jeftimije Sasic dosao je u KOS iz III odseka Ozne.

Organi bezbednosti bili su visoko centralizovani i po principu piramide pokrivali su na terenu svaku opstinu, svaku jedinicu, svako diplomatsko ili privredno predstavnistvo u svetu. Na vrhu te piramide nalazio se licno Josip Broz Tito.
Do zvanicnog odvajanja III odseka u KOS JA doslo je posle donosenja

Ustava FNRJ

31. januara 1946. godine. Od tada je KOS samostalna sluzba Armije, ciji je zadatak kontraobavestajna zastita JA od obavestajno-subverzivne delatnosti spoljnjeg i unutrasnjeg neprijatelja. Ova sluzba je u sustini bila postavljena kao politicka policija unutar Armije, jer je primarno bila usmerena na ocuvanje politickog jedinstva i cistotu vojnih redova, kao i na otkrivanje i gonjenje drzavnih neprijatelja. KOS je imao i nekolicinu specijalizovanih vojnih jedinica, od kojih je najpoznatija bila policija Knoj. Zvanicni biografi vojne bezbednosti, medutim, ne pisu o masakru nad 200.000 pripadnika nacionalnih snaga u Blajburgu i Kocevlju, kao ni o masovnim streljanjima simpatizera okupatora, clanova njihovih familija, civila po srpskim gradovima, kad je samo u Nisu ubijeno 12.000 ljudi. To za njih, ocigledno, nije bila istorijska istina, mada su odluke o likvidacijama ponekad donosene i na  tadasnjim vojnim sudovima.

Dvadeset sedmog novembra 1944. godine Beograd je bio oblepljen plakatom

(koji je i dnevni list Politika stampao na prvoj strani) saopstenja Vojnog suda

I korpusa NOVJ o sudenju ratnim zlocincima. Na smrtnu kaznu osudeno je toga dana

sto pet uglednih Beogradana. U oba slucaja medu zrtvama odmazde vojske i KOS-a bili su  Srbi.

I dok je Udba pokusavala da se decentralizuje sa federalnog na republicki nivo, KOS  je cetrdesetih i pedesetih godina centralizovan u jednu armijsku sluzbu bezbednosti po ugledu na ruskog KGB.

Vojslav Shesheli, informator  i  UDB-s  me  kodin ,,Magjistri,,

STARI UBDBAŠ

O Ivanu Nedoklanu, pisali su mnogi, no nikada nisu dodirnuli njegove prave to?ke. Uvijek se vrtilo oko njega, kao ma?ak oko vru?e kaše.

?itaju?i jedan dosje SDB_a, iz centra Zenica, još iz daleke 1975.g., kada je vrbovao saradnika, koji je dobio kodno ime ”RUDO” , sjetio sam se tog nadarenog yugoudbaša iz ovoga rata. Iz prvog dijela dosjea, vidimo da se Nedoklan bavio emigracijom, i to sa kolikim obimom, jer se spomnje broj 50 ocinkarenih, samo po jednom saradniku.

U drugom dijelu dosjea, evidentno je da se radi o obu?enom saradniku, gdje se ”RUDO” , po Nedoklanu predlaže za brisanje, jer zadnje dvije godine nije produktivan. Tada mu je na?elnik bio Mladen Ani?.

… U jednom je u pravu, kada za njega kaže u tekstu pod nazivom ”Tajni agent Ban”; CITIRAM; **Na kraju mi kolega Dragan Radovanovic rece: »Znam coveka. Doci ce za pet minuta«. I dodje covek u restoran »Plava voda«. Sedosmo u separe. Vidim nosi kolt, ali i magnetofon. Kaze, zove se Ivan Nedoklan i radi u SDB Travnik.** Ovaj KOLT je njegov prepoznatljiv imidž.

Nije to jedni pištolj, koji on posjeduje ?

Mene su špijunirali i privodili, a ne da bih ja s njima sura?ivao! Nemam tu što komentirati, jer mi tako nešto nije padalo na pamet – rekao nam je danas muftija Ševko ef. Omerbaši?, predsjednik Mešihata Islamske zajednice u Hrvatskoj, koji je u socijalizmu bio ?esto na meti Udbinih istražitelja.

******

Iz ovih tekstova, dobri poznavatelji ove tematike, prepoznaju prave saradnike UDBE, koji su danas na vlasti, bilo u politici ili institucijama, na naro?ito ja i moje kolege, pošto imamo uvid u ono što je Ivan Nedoklan pisao, tj. znamo cijelu njegovu saradni?ku mrežu od prije rata, kao i u vrijeme rata, rezultat se nametnu sam od sebe. Ovog crnog prototipa UDBE, detaljno ?u opisati u knjigama ”OPERACIJA POSKOK, gdje ?u dovljno dokumentirati, da ?e se mnogi stresti od istine, kako u BIH tako još više u RH. Osobno o Nedoklanu, biti ?e navedeno sve, od broja iskaznice i tajnog broja operativca koje je nosio, preko brojeva privatnog naoružanja, njegovih saradnika u RH sa onim što su mu davali, do svih rukpisa iz A R BIH i mnogo toga iz SDB-a.

SARADNIK UDBE, ”PINKI,,

Evo još jedan ”zaboravljeni” SDB_ov zagrani?ni sardnik, koji je vo?en pod kodnim imenom”PINKI” .   Njega je vrbovao poznati udbaš, sada ve? rahmetli Nedžad Ugljen, kojeg je prema nekim pisanjima a i izvorima iznutar AID_a, dao likvidirati Kemo Ademovi?.

Da smo svi skupa ovce, dokazali smo nebrojeno puta, jer uvijek biramo istu krmad, koja se samo rotira u foteljama. Ovim konglomeratom upravljaju UDBAŠI i njihovi pajdaši, a trakavica se nastavljka i dalje.

?udno je i neobjavljivanje imena nekih imama, a izvršen je, preko knjige ?uvara, strahovit udar na njih. Uspio sam povezati i tu ”nedoku?ivu” pozadinu, i rasvijetliti udbaške veze koje idu u tom pravcu.

Zatim imamo ”zaboravljene” zagrani?ne saradnike, koji su ?inili veliku mrežu, preko koje su stizale informacije o ”ustašama”, koje je UDBA likvidirala. Ta mreža zagrani?nih dojavnika, jednako je odgovorna za likvidacije Hrvata, kao i njihovi nalogodavci i egzekutori. Interesantno da su mnogi iz BIH, našli uto?ište u RH, pa po tome prosu?ujem, da je mreža vrlo široka i da UDBINI egzekutori i nalogodavci, dobrim dijelom participraju u vlasti…

SARADNIK SDB-e  ,,KAPITALAC,,

Kapitalac, saradnik SDB_a, ?ije je ime nadaleko poznato, radio je pod kodnim imenom ”JAMA”.

?itao sam mnogo dokumenata iz ratnog perioda, o JAMINIM stavovima, ali tek sada sam ih u potpunosti razumio. Pisala je obavještajna služba Arnije BIH, o ‘rvatini.

Ovakvi su bili najpogodniji za vrbovanje, jer su u narodu kotirali kao prave ‘rvatine, no, ti si i danas prava ‘rvatina. Sami su išli u naru?je SDB-a.

UDBINA SARADNI?KA ELITA

Elitu SDB_ovih saradnika ?inili su veliki dio profesori, direktori, prestavnci i ostali visokorangirani državni službenici, kojima je svima zajedni?ko, da su bili skoro svi ?lanovi SK, da niti jedan nije objavljen u ”?uvarima jugoslavije” i da dans ?ine pooliti?ku i privrednu okosnicu društva, a sa njom i sve ostalo, u novonastalim ”demokratskim” država na Balkanu.

Dakako, da o ovoj zabranjenoj temi, nesmiju pisati ”demokratski” mediji, pa se podrazumjeva u ?ijim su rukama i kako se njima manipulira.

Kad je politi?ki smušenjak ?ap? rekao, da su fakulteti u rukama UDBE, sve je rekao, no, poslije toga je zašutio, jer je bio izložen rafalnoj paljbi sa svih strana.

Da je to tako, vidjet ?emo iz malog dijela prloženih primjera, tj. dokumenata, a naknadno ?u se fokusirati samo na fakultete i ostale visokoškolske ustanove.

UDBINI DOUŠNICI IZ NJEMA?KE

Operativci kao i saradnici UDB-e i KOS-a koji su napisali izvjestaje i analize, odradili i obradili, i prikrili veliko udbino kolo, koje je radilo užasne strahote  narocito albanskom, ali i hrvatskom narodu, a da ne govorimo o redovima emigracije, gdje su udbini obavjestajci naveliko bili infiltrirani…

Tako imamo saradnika ”FERDO aka SOVA”, kojeg su iz nepoznatih razloga ”zaboravili” objaviti, kao i saradnika pod kodnim imenom ”LUKŠA” . Oba su bili vo?eni od centra SDB_a Mostar.

Netreba biti mnogo pametan i mudar, da bi se razumjeli ciljevi UDBE i njihovih, kako doma?ih, tako i zagrani?nih doušnika.

Još je samo ostalo pitanje, koliko su ovi ”zaboravljeni” saradnici, doprinjeli u likvidaciji Hrvata u Njema?koj, i u kojoj su svezi sa sadašnjim su?enjem Pratesu. Pošto se radi o stotinama ”zaboravljenih” saradnika, nije teško zaklju?iti, da je titova tajna policija, i danas kao troskot, premrežila mladu Hrvatsku državu, ali i ostale novonastale republike.  Ovim možemo jednostavno zaklju?iti, da je mreža zloglasne titove komunisti?ke policije, defakto ostala netaknuta , po UDBINOM modelu.

SARADNIK UDBE IZ KLUBA ”CROATIA”  U NJEMACKOJ

Još jedan ”zagubljeni” ?uvar iz Retlingena,  a stanuje negdje  u Kajzerslauternu.

SARADNIK ”SOLIN” SA ZADA?OM U AUSTRALIJI

SDB je imao široku lepezu saradnika na svim kontinentima, posebno pripremanih i obu?avanih, da bi se infiltrirali me?u Hrvate. Tako je i saradnik ”SOLIN”, obu?en i instriran, kako ?e cinkariti ”ustaše”.

Ovo je još jedan zagrani?ni saradnik, za kojega je Boži nestalo hartije kad je prpremao knjige. Majstorski je ovo izvedeno. Nisu se zamjerili crkvi i glavonjama, ali su zato objavili kokošare i zaradili dobru lovu.

Tako su SDB_ovi i KOS_ovi bezbednjaci, u ratu postavljeni na sve pozicije, da opet mogu denuncirati ”ustaše” za ratni zlo?in. Kontinuitet se nastavlja do danas.

Poznato je, tko je od bosanskih SIS_avaca i bezbednjaka, prodavao dokumente Hagu i stranim obavještajcima, pa su spojili ugodno sa korisnim, digli lovu, i ocinkali ”ustaše”, a oni me?u sobom pisali materijale.

SARADNIK ”KONRAD”

Kroz operativnu akciju ”SINTAKSA”, SDB je ugradioo dobrog intelektualca, koji je me?u ostalim prato i Radovana Karadži?a.

Saradnik ”KONRAD”, kao intelektualac, još je od dana služenja vojnog roka,  pokazao izuzetnu saradni?ku darovitost, pa je zadovoljavao potrebe KOS_a, da bi ga poslije preuzeo SDB za svoje potrebe.

On je bio junior koji je trebao u?i u drštvo seniora.

Ovo je dokaz, da je veliko?etni?ka bratija, upravljena od strane službi bezbednosti iz Srbije, ciljano pred rat postavila tvrdu ?etni?ku liniju na rukovode?a mjesta, pa i samog Karadži?a, ?ime se otkrivaju njihovi ciljevi. Po istom modelu, postavljen je i Šešelj, koji je bio saradnik SDB_a. Ovdje se vide i zajedni?ki ciljevi KOS_a i SDB_a, koji su sura?ivali po pitanjima saradnika.

SARADNIK ”HIRURG”

Ugla?eni gospodin, i visokoobrazovani saradnik, ”HIRURG” , bili su dobra predispozicija za me?unarodno cinkanje, jer je imenovani, kao poznati kirurg i profesor, pohodio u misije diljem svijeta.

Cinkao je i Arape, ali i sve ostale, jer to je bilo po defaultu u saradnji sa SDB_om.

CINKER IZ ”SVETOG JERONIMA”

Posebna plejada su me?unarodni cinkeri iz redova sve?enstva, pa je tako i drug ”BOJAN”, bio ?uvar yugovine, jer to je bio zov ”yugodomovine” i udbe.

Doista je bila velika plejada sve?enika ?uvara, ali u Vatikanu, najsvetijem mjestu svakog katolika, raditi po zada?u SDB_a.

P.S.

Për më tepër, përse nuk u realizua plani   ,,A,,  nga agjentët  jugosllav,për likuidimin e Jusuf Gërvallës,  por ndodhi ajo më tragjikja  në qytezën afër Shtudgardit, u vë në veprim plani  ,,B,, (ku mjerisht kanë gisht edhe disa  zyrtar të Sigurimit të cilët atë kohë gjendeshin në  ambasadën shqiptare në Vjenë),  dhe ndodhi ajo më e keqja: vrasja e trefisht? Përse nuk rrëfehen për këtë Ibrahim Kelmendi dhe disa të tjerë, por mundohen perms librash të verdhë siç është ,,Atentatet,,!Për çfarë atentatesh, e ka fjalën vallë, duke  hedhur gurin në mugëtirë, ose e tërë kjo ende mbahet nën direktivat e klanit të UDB-së?! Për të gjitha këto dhe aspekte të shtjelluara realisht mbi të vërtetën e heshtur të kësaj sage do të lexoni në librin  tim gati për botim me titull  : UDB-ja DHE SHQIPTARËT .

Shkruan Nafi Çegrani.