Ref;
E t’a dish, sa më mungon ti,
E t’a dish, sa më mungon,
E t’a dish, sa më mungon ti,
E t’a dish, sa më mungon.
me dashni, zemer jo nuk o mahi,
Sa her u ra loti, e din veq kta syt e m’i,
Me pas dit t’thom, nashta t’a kish n’i,
Ngushllimet nuk i gjej mo as në raki,
M’a ke lëndu shpirtin, m’a ke lëndu zemren,
Qysh t’a rujta tanen, pse s’ma ruve temen?
M’a ke lëndu shpirtin, m’a ke lëndu zemren,
Lujte shum keq me temen jo so fer
E t’a dish, sa më mungon ti,
E t’a dish, sa më mungon,
E t’a dish, sa më mungon ti,
E t’a dish, sa më mungon,
Kur t’a nij zanin m’vjen me pi se ti zemrën m’a ke nxi,
Mendja po m’qmendet rri habit peng si me m’bo magji,
E ti kujtimet vraj, vraj se veq unë p’i maj maj,
Vraj, vraj, o zemër veq ti përgjegjësit maj, maj,ti maj,maj,
Vraj,vraj, se mo jom n’gi, u prek limiti e mo vaj nuk kom,
Edhe nëse s’kom dije që dhimt t’u kalu jonë,
Jo dashni ti s’ki, e unë faj nuk t’kom,
Pse ti sillesh si budall edhe bon dom, e shanë.
M’a ke lëndu shpirtin, m’a ke lëndu zemrën,
Pse s’ma ruve temen po tash e mushe me helem,
M’a ke lëndu shpirtin, m’a ke lëndu zemrën,
Pse e m’shove shkelem, edhe nuk t’vjen gjynah.
Ohh, t’a dish
E t’a dish, sa më mungon ti,
E t’a dish, sa më mungon,
E t’a dish, sa më mungon ti,
E t’a dish, sa më mungon,